جانبازان دفاع مقدس که بعضا سالهادراسارت رژیم صدام هم بودندسالهاست کنج خانه آرمیده اند و فقط همسروفرزندانش ازحالشان خبردارند و درنهایت مظلومیت درانتظارپایان عمرشان بسرمیبرند. اینها دردهه50 جوانانی برومند وقوی بودندکه برای دفاع ازدین وکشورشان به مصاف دشمن دژخیم رفتند و پس ازمدتهاحضوردرجبهه ها سرانجام دریک عملیات مجروح و اسیرشدند.دوران سخت اسارت باوجودمحروحیت اصلاقابل تصور و وصف نیست، واین دلاورمردان آن سختیهاراگذراندند اما لحظه ای ازآرمان و عقیده و دیانت و عشق به میهن عزیزشان کوتاه نیامدند.آن جوانان ونوجوانان برومند پس ازسالهاتحمل اسارت و مبتلاشدن به انواع بیماریها وصدمات ناشی ازمجروحیت وشکنجه های دشمن بعثی به میهن عزیزبازگشتند درحالی که دیگر آن شوروشوق وسلامتی را نداشتند. این دلاورمردان سالهاست بعلت بیماریهای مختلف و عوارض مجروحیتها و اسارت درکنج خانه افتاده و مسئولین ومتولیان هیچ خبری ازحال وروزشان ندارند. بدترازهمه مدام دررسانه ها خبرازاعطای امتیازات به ایثارگران داده نیشود درحالی که 80درصدازمصوبات هرگزاجرایی نشدند و بیش از30سال فقط وعده میشنوند. مردم فراموش نکنند درزمان جنگ8ساله آنهایی که دربرابردشمن سینه سپرکردند تامردم وکشور آسیب نبیند هنوزدرجامعه وجوددارند و بعضا سالهاست که درانتظارمقدرات الهی نشسته اند، اینان بلحاظ وضع روحی وجسمی قادربه حضوردرجامعه نیستند و خانواده هایشان هم دراین 30سال دررنج وزحمت ومحرومیتهای عاطفی قراردارند.انتظارمیرودجمهوری اسلامی فرزندان فداکارش را فراموش نکند که متاسفانه درحال فراموش شدن هستند. ازطرف یک بسیجی جانبازآزاده.