روز 13 اردیبهشت ماه 1384 باشگاه بایرن مونیخ آلمان بعد از حرف و حدیث چند روزه رسما اعلام کرد با علی کریمی فوتبالیست 26 ساله ایرانی به توافق رسیده است و علی کریمی به صورت رسمی بازیکن این تیم خواهد بود. حضور علی کریمی در تیم فوتبال بایرن مونیخ سومین حضور ایرانی ها در این تیم بعد از علی دایی و وحید هاشمیان محسوب می شد.

باشگاه بایرن مونیخ آلمان 16 سال پیش در این روز به صورت رسمی انتقال علی کریمی بازیکن ایرانی تیم الاهلی امارات را تایید کرد. بایرن مونیخ بدون پرداخت پول به تیم اماراتی، کریمی 26 ساله را به خدمت گرفت.

حضور علی کریمی در بایرن مونیخ بازتاب گسترده ای در مطبوعات ورزشی دنیا داشت از جمله رسانه ای آلمانی که روزهای خوبی را برای علی کریمی در این باشگاه پیش بینی نکرد و نوشت علی کریمی برف کشور آلمان را نخواهد دید. آنها به طور کنایی اینگونه عنوان داشتند که علی کریمی نخواهد توانست تا زمستان یا نیم فصل دوم بوندس لیگای یک در این تیم بماند.

توقع منتقدان این بود که در پنجره نقل و انتقالات زمستانی علی کریمی به امارات برگردد. تصوری که در اروپا در آن سال ها از فوتبال امارات وجود داشت، تصور مثبتی نبود و آنها اعتقاد داشتند بازیکنانی که در لیگ امارات توپ می زنند، تفریحی فوتبال بازی می کنند. جادوگر فوتبال آسیا نه تنها برف آلمان را دید که دو جام را هم با بایرن مونیخ تجربه کرد. یک قهرمانی بوندس لیگا و یک قهرمانی جام حذفی آلمان...

در ایران اما رسانه ها از انتقال جادوگر به بایرن مونیخ استقبال کردند و چند روزی علی کریمی تیتر اول تمام رسانه های ورزشی کشور بود. روزنامه های ورزشی خاطره های شیرینی از شب های دلربایی علی دایی، خداداد عزیزی، مهدی مهدوی کیا، وحید هاشمیان و ... در بوندس لیگا داشتند و زودتر از اینها دوست داشتند کریمی را هم در این لیگ اروپایی ببینند.

علی کریمی در تیم بایرن مونیخ درخششی ویژه داشت اما یک مصدومیت تلخ او را از سطح اول فوتبال آلمان دور کرد. کریمی که در آن زمان 26 ساله بود، سه فصل عالی را با تیم الاهلی امارات تجریه کرده بود و حالا بعد از گذشت سه فصل به تیم بزرگ بایرن مونیخ آلمان می پیوست. 13 اردیبهشت 1384 برای دوستداران علی کریمی یک نقطه عطف بود اما شاید برای خودش این روز یادآور حس خاصی نباشد.

نزدیکان علی کریمی می گویند او از شنیدن پیشنهاد بایرن مونیخ به وجد نیامد. این ویژگی علی کریمی بود که خودش هم خوب می داند اگر در سال های جوانی، فوتبال را جدی تر می گرفت و سه فصل در الاهلی نمی ماند و تمام پیشنهادهای رسیده از اروپا را رد نمی کرد، با آن تکنیک نبوغ آمیز و فوران خلاقیت، می توانست زودتر از 26 سالگی به سطح اول فوتبال اروپا برود.