مینی‌سریال «سرزده» کاری از مرکز خراسان رضوی روایتی ملودرام و پلیسی دارد؛ داستان سریال درباره دو دوست صمیمی به نام‌های اصلان و رضا است که بعد از سال ها، در اتفاقی با یکدیگر روبه رو می‌شوند، یکی پلیس و دیگری خلافکار شده است.

 
قصه سریال «سرزده» در زمان حال و در شرایط شیوع کرونا می‌گذرد؛ پس از پخش قسمت اول سریال یکی از دیالوگ‌های سریال، درباره مبتلا شدن شخصیت «رضا» با بازی علی انصاریان به بیماری کووید – ۱۹، مخاطبان را متاثر کرد.
 
بریده ویدئویی از این مجموعه در فضای مجازی دست به دست شد که در آن شخصیت «ستار» با بازی رحیم نوروزی، خطاب به «رضا» می‌گوید: «شرمنده اگه کسی نیومد استقبالت، یه نفر تو محل چو انداخته قرنطینه و از این حرفا، عوض آرامش ترس رو انداخته تو جون اهل محل، اما شما ماشاءا... انگار خودت آنتی کرونایی!» پخش این سکانس در شرایطی که علی انصاریان بر اثر ابتلا به کووید – ۱۹ از دنیا رفته است، باعث شد مخاطبان متاثر شوند و از انصاریان یاد کنند. کاربران شبکه‌های اجتماعی در واکنش به این ویدئو، به تلخ و غم‌انگیز بودن آن اشاره کرده‌اند. عده‌ای دیگر از کاربران هم با اشاره به این دیالوگ، نوشته‌اند: «ای کاش این اتفاق یعنی «آنتی کرونا» بودن او در حقیقت رخ می‌داد و علی انصاریان از دنیا نرفته بود.»
 
مادر زنده یاد انصاریان در گفت‌وگویی کوتاه به خبرورزشی گفت: «واقعاً دل و دماغ تماشای سریال سرزده و دیدن علی عزیز از جعبه جادویی را ندارم. راستش تحمل تماشای بازی علی در این سریال برایم خیلی سخت است هرچند که خودم هم در چند صحنه از این سریال حضور داشتم.»
 
 
او در ادامه گفت: «صبح روزی که سریال پخش شد، سر خاک علی رفتیم و از آنجا به منزل برگشتیم. شب که سریال را دیدم واقعا تحمل ۱۰ دقیقه از آن هم برایم سخت بود و دیگر نتوانستم آن را تماشا کنم. از طرفی دخترم دارد جلوی چشمم آب می‌شود و از مردم عزیز ایران می‌خواهم در این شب‌های عزیز برای ما دعا کنند. آن‌ها همواره به ما لطف داشتند و محبت خود را نشان دادند، اما تحمل این شرایط واقعا سخت است و من از مردم بار دیگر می‌خواهم که در شب‌های قدر ما را فراموش نکنند.»
 
یکی از انتقاد‌هایی که در زمان پخش سریال با آن مواجه شد سیاه و سفید شدن چهره‌ی بازیگران زن بود؛ در برخی صحنه‌های سریال، وقتی دوربین به سمت خانم‌ها می‌رود، چهره آن‌ها سیاه و سفید می‌شود و زمانی که با همبازی آقا هم صحبت بودند این تغییر رنگ بسیار جلب توجه می‌کند و این بخش‌ها در فضای مجازی بسیار چرخیده است.
 
 
یکی دیگر از گاف‌های سریال که با واکنش فضای مجازی روبه رو شد؛ سکانس‌های که به یکی از عملیات‌های نظامی مربوط می‌شد. زمانی که علی انصاریان همراه با گروهش برای دستگیری اصلان می‌روند، در ابتدا هوا تاریک است، اما بعد از چند ثانیه هوا روشن می‌شود و بعد از چند ثانیه دوباره هوا تاریک می‌شود. کارگردان سریال درباره‌ی این اتفاق گفت: ما این سکانس را در دو زمان مختلف ضبط کردیم و تصاویر را به صورت آنلاین برای آقای علی تصدیقی فرستادیم تا اصلاح رنگ تصاویر را انجام بدهند. اما از آنجا که اصلاحیه به کار خورده و ما اصلاحیه را انجام دادیم، در یکی از خروجی ها، بخشی از اصلاح رنگ پرید و همین باعث شد تا شما این سکانس را با هوای تاریک و روشن ببینید.
 
 
با این حال «سرزده» با بضاعت و امکانات مالی و حتی بازیگرانی که در اختیار داشته به مراتب از سریال‌های در حال پخش جلوتر هست، جبار آذین منتقد سینما و تلویزیون که درباره این سریال تلویزیونی نوشته است: بهادر اسدی گرچه سعی خود را به خرج داده تا در کنار ویژگی‌های آثار خانوادگی، به مؤلفه‌های ژانر پلسی هم وفادار باشد، اما سریالش در حد فیلم‌ها و سریال‌های استاندارد پلیسی- حادثه‌ای نبود. در واقع از ضعفِ فضاسازی‌ها و موقعیت‌پردازی‌هایش می‌توان به این نکته رسید، کارگردان «سرزده» بیشتر تجربه کرده و فرصتِ کم مینی‌سریال هم اجازه نداده خیلی سازندگان بتوانند به صورت گسترده‌تر با موقعیت‌های بیشتر و بهتر، داستان‌های خوب‌شان را جا بیندازند.
 
مینی‌سریال بودنِ «سرزده» اجازه نداد شخصیت‌های سریال شناسنامه داشته باشند که این کاستی‌ها و ضعف‌ها را سازندگانش می‌توانند در آثار دیگر خودشان  جبران کنند. گزینش نامناسب بازیگران هم در شخصیت‌پردازی‌های ضعیفِ سریال دیده می‌شود. خصوصاً بازیگران نقش اصلی داستان که بدلیل نشناختن جنس بازی‌ها، شخصیتی که از خود در قابِ تصویر نشان دادند با خودِ کاراکتر، فاصله داشت و در نهایت باورپذیر نشد. این کاستی‌ها سبب شد که مخاطب نتواند به درستی با شخصیت‌های داستان همذات‌پنداری کند.
 
 
البته با همه این اوصاف، قابل تقدیر است که در شرایط کرونایی، گروه جلوی دوربین حاضر شدند و به مضامین ارزشمندی همچون توبه، رفاقت و وفاداری، عشق و علاقه به اهل‌بیت (امام رضا (ع) و جایگاه پلیس و امنیت در جامعه با پیوند‌های خانوادگی و اجتماعی پرداختند، اما‌ای کاش، سازندگان به اشتباهات تصویری توجه می‌کردند.