آقای نوبخت در برنامه نگاه یک سیما حدودا دو ماه پیش فرمودند که امروز براساس معیار‌های قدرت اقتصادی، ایران جزء ۱۸ کشور بزرگ جهان است.

مرکز آمار ملی ایران و دفتر سند آمایش سرزمینی هر دو به لحاظ ساختاری، زیرمجموعه جناب آقای نوبخت قرار دارند و این استقرار به‌درستی صورت گرفته است، زیرا بدون این دو اساسا برنامه‌ریزی برای کشور امکان‌پذیر نیست. به همین دلیل مسئولان ارشد نظام با اطمینان‌خاطر می‌توانند به صحبت‌های بالاترین مرجع آماری کشور یعنی فرمایشات جناب آقای نوبخت استناد کنند. اما زمانی که آمار دقیق، شفاف و بهنگام ازسوی «سازمان برنامه و بودجه» اعلام نمی‌شود حرکت و تصمیم‌گیری مدیران ارشد به‌مثابه رانندگی در جاده مه‌آلود تصور می‌شود که هر چقدر غلظت این مه بیشتر باشد، امکان اندازه‌گیری احتمال تصادف هم کاهش می‌یابد. در چنین شرایطی، اولین چیزی که قربانی می‌شود، چشم‌انداز و برنامه‌های توسعه کشور است. به روایت دستگاه‌های نظارتی متوسط اجرای شش برنامه توسعه بعد از انقلاب بین ۳۰ تا ۴۰ درصد ارزیابی شده است. مسلم است با وجود این نوع آمارها، تمام استراتژی‌های توسعه کشور، «مرده» به دنیا می‌آیند.

باعث تأسف است که سند آمایش سرزمین که ستون فقرات برنامه‌ریزی هر کشوری محسوب می‌شود، در مجموعه آقای نوبخت در ماه قبل تازه به تصویب می‌رسد و ایشان در هنگام رونمایی آن اعلام می‌کند که تدوین و تصویب این اسناد میراثی از سوی دولت یازدهم و دوازدهم برای دولت‌های آینده و نسل‌های بعدی است.

به‌واقع اگر بنیان این سند را نیز همین نوع آمار‌ها تشکیل داده باشند، آن‌وقت این میراث به‌زعم ایشان گرانبها به چه درد نسل‌های آینده خواهد خورد؟! در هر صورت سه حلقه آمار، برنامه‌ریزی و مدیریت از حلقه‌های توسعه یک کشور به‌شمار می‌رود. آقای نوبخت منتظر اصلاح و توضیح شما هستیم.