تیم پیکان مقابل استقلال با رویکرد low block بازی می کرد و شکل بازی این تیم به نوعی بود که استقلالی ها را مجاب می کرد تا یا با پاس های عرضی پیاپی و ایجاد فضای خالی به دنبال موقعیت سازی باشند و یا با ارسال های بلند دروازه حریف را تهدید کنند. استقلالی ها در این دیدار راه حل اول را انتخاب کردند که به نوعی برای شان دردسر ساز شد...

تیم های استقلال و پیکان در ورزشگاه آزادی به مصاف هم رفتند و آبی ها نتوانستند در روزی که پرسپولیس، رقیب شان در راه قهرمانی مقابل پدیده امتیاز از دست داده بود، بازی را ببرند و اختلاف 4 امتیازی با پرسپولیس را کم کنند.

آبی های تهران با ترکیبی کاملا متفاوت نسبت به بازی های قبلی مقابل پیکان صف آرایی کردند. استقلال زیر نظر فرهاد مجیدی در دیدار های قبلی با سیستم 1-3-2-4 بازی کرد. اما یک اتفاق سیستم استقلال برای این بازی را تحت تاثیر قرار داد و قبل از دیدار مقابل پیکان استقلالی ها درگیر کرونا شدند تا جایی که حتی چند مهره این تیم هم به دلیل ابتلا به ویروس کرونا از اردوی تیم ملی کنار گذاشته شدند.

رشید مظاهری، بابک مرادی، عارف غلامی و مهدی قائدی بازیکنان تاثیر گذار استقلال بودند که قبل از این دیدار به ویروس کرونا مبتلا شده بودند و همین قضیه شاید یکی از مهمترین دلایل تغییر استراتژی و سیستم استقلالی ها در این دیدار بود.

استقلال در این بازی به نوعی با سیستم 2-4-4 به میدان رفت.

برخلاف پیش بینی ها رشید مظاهری که قبل از دیدار به ویروس کرونا مبتلا شده بود درون دروازه استقلالایستاد. حسین مرادمند و سیاوش یزدانی زوج خط دفاعی استقلال را در این دیدار تشکیل دادند. وریا غفوری و متین کریم زاده هم دفاع راست و چپ های استقلال در این دیدار بودند.

هروویه میلیچ، داریوش شجاعیان، مسعود ریگی و فرشید اسماعیلی 4 مهره استقلال در میانه میدان بودند. مهره های میانی استقلال در این دیدار وظیفه داشتند تا با پاس های کوتاه زمینی برای تیم موقعیت سازی کنند و به همین دلیل آزادی عمل زیادی داشتند و به طور مداوم با هم جا عوض می کردند.

در بین مهره های میانی استقلال به نوعی مسعود ریگی تنها بازیکنی بود که شعاع حرکتی و وظایفش تغییر نکرده بود. مسعود ریگی، هافبک دفاعی استقلال مثل دیدار های قبلی بین دو مدافع میانی تیم قرار می گرفت و نقش توپ پخش کن را برای استقلال داشت. طبق آمار متریکا این بازیکن در این دیدار 112 بار توپ را لمس کرد و 12 عملکرد دفاعی را به ثبت رساند تا به نوعی یکی از پرکارترین بازیکنان استقلال در این دیدار باشد. (میانگین لمس توپ و عملکرد دفاعی مسعود ریگی در طول این فصل به ترتیب 73.2 و 4.7 بوده است.)

شیخ دیاباته و ارسلان مطهری نیز دو مهاجم استقلال در این دیدار بودند که روز کم فروغی را پشت سر گذاشتند.

تیم پیکان در این بازی با رویکرد low block بازی می کرد و شکل بازی این تیم به نوعی بود که استقلالی ها را مجاب می کرد تا یا با پاس های عرضی پیاپی و ایجاد فضای خالی به دنبال موقعیت سازی باشند و یا با ارسال های بلند دروازه حریف را تهدید کنند. استقلالی ها در این دیدار راه حل اول را انتخاب کردند که به نوعی برای شان دردسر ساز شد.

تیم هایی مثل پیکان که با این رویکرد به مصاف رقبا می روند با رعایت اصل فشردگی و رعایت اصل برتری عددی در نواحی پیشرفته و پرخطر زمین مثل zone 14 مانع ایجاد موقعیت برای تیم های رقیب می شوند.

در فوتبال ایران تیم های زیادی مثل پیکان وجود دارند که با بازی های تدافعی و فشردگی ای که در زمین خود دارند تیم های بزرگ را به دردسر می اندازند و هنوز هم که هنوز است رویارویی با چنین تیم هایی نه در فوتبال ایران بلکه در فوتبال جهان مشکل است. برای مثال می توانید به دستاورد های اتلتیکو مادرید با دیگو سیمئونه توجه کنید اما مشکل مواجه با چنین تیم هایی در ایران بیشتر دیده می شود چرا که عملا در فوتبال ما مربیان کمتر اهداف بلند مدت را دنبال می کنند و برای جا انداختن یک سبک بازی که بتواند در چنین مواقعی نیاز های تیم را برطرف کند، مدت زمانی بیش از نیم فصل نیاز است و سرمربیان ایرانی نه چنین فرصتی را برای جا انداختن تفکرات خود در یک تیم بزرگ دارند و نه ریسک عملی کردن آن را به جان می خرند. البته در این بین صبر مدیران و هواداران هم بی تاثیر نیست. از استقلال مجیدی توقعی نمی رود که از همین ابتدا بتواند با این رویه و رویکرد مقابله کند اما آبی ها که سودای قهرمانی در سر دارند شاید بهتر بود با همان سبک سیاق همیشگی در این دیدار به میدان می رفتند و حداقل به یک پیروزی 1 گله می رسیدند. استقلال در جام حذفی هم مقابل پیکان بازی کرد و در آن دیدار از ارسال های بلند به خوبی استفاده کرد اما در این دیدار خبری از آن ارسال ها نبود. البته شاید همین تغییر سیستم ها مقدمه چینی ای برای رسیدن به یک سبک ثابت باشد اما بعید به نظر می رسد با توجه به شرایط و ترکیب امروز این تیم، فرهاد مجیدی بار دیگر تیمش را با همین ارنج وارد زمین کند و برای این قضیه چند دلیل وجود دارد.

ابتدا باید به این نکته اشاره کنیم که بازی بعدی  آبی های پایتخت در لیگ قهرمانان آسیا است و شاید همان طور که فولاد خوزستان با جواد نکونام این هفته به کلی سبک و سیاق بازی اش را تغییر داد تا حریف آسیایی اش را سورپرایز کند، استقلال هم این تغییرات را به جان خرید تا حریفان و هواداران را در آسیا سورپرایز کند. یکی از نکات عجیبی که در این بازی وجود داشت استقلالی ها تا قبل از دقیقه 80 اصرار داشتند روی پاس های کوتاه عرضی موقعیت سازی کنند و تا حد امکان از ارسال های بلند دوری می کردند و این در حالی بود که شیخ دیاباته با قد و قامت بلندی که داشت می توانست استقلالی ها را به گل برساند اما آبی ها ارسال نکردند و اصرار داشتند که روی زمین موقعیت سازی کنند.

نکته دیگری هم که وجود دارد این است که ویروس کرونا بیشتر وینگرهای سرعتی و خلاق استقلال را که در بازی های گذشته نمایش درخشانی داشتند را قبل از این بازی نشانه گرفت. بابک مرادی و مهدی قائدی دو بازیکن استقلال بودند که قبل از بازی درگیر ویروس کرونا شدند. بابک مرادی که همچنان در قرنطینه است و مهدی قائدی هم اصلا آن بازیکنی نبود که پیش از این می شناختیم...

پس شاید بخشی از این این تغییر سیستم و استراتژی استقلال از روی ناچاری بوده است. البته آبی ها می توانستند در این دیدار بیشتر تمرکزشان را روی ارسال های بلند بگذراند و از پتانسیل های شیخ و آرمان رمضانی استفاده کنند که دست به این کار نزدند.

قرار نیست کسی امروز به استقلال خرده بگیرد اما تیمی که می خواهد قهرمان شود باید از چنین بازی هایی حتی با بدترین و نتیجه گرا ترین طرز ممکن هم امتیاز کامل بگیرد. شاید اگر استقلال با این طرز تفکر وارد زمین می شد نتیجه روی اسکوربورد چیز دیگری را به ما شان می داد. استقلال امروز نبرد و حالا باید در شرایطی عازم رقابت های آسیایی شود که با پرسپولیس 4 امتیاز اختلاف دارد و در صورت پیروزی سپاهان اختلاف آبی ها با صدر به 6 امتیاز می رسد...