پیروزی مقابل یک حریف قدرتمند اهمیت فراوانی دارد؛ حال اگر این برتری در یک بازی مهم و سرنوشت ساز باشد لذتش چند برابر خواهد شد. شاگردان برانکو در تیم ملی فوتبال ایران در ۵ فروردین ۱۳۸۴ در ورزشگاه آزادی به مصاف ژاپنی های آبی پوش رفتند؛ بازی که همه شاهد درخشش هلی کوپتر و جادوگر ایرانی  بودند. وحید هاشمیان دو گل زد و تیم ملی با نتیجه ۲ بر یک برابر حریف مستقیمش به برتری رسید تا حدود زیادی خیالش از صعود به جام جهانی ۲۰۰۶ راحت باشد.

همه در سرمستی و خوشی این برد شیرین بودند که به یک باره ورق برگشت و این شادی به یک حزن و اندوه جمعی تبدیل شد؛ مرگ ۷ تماشاگر براثر ازدحام جمعیت!

این خبر مثل یک آوار بر سر تمام ایرانیان خراب شد و نوروز ۸۴ را که قرار بود با خاطره خوش پیروزی برابر ژاپن خاطره انگیز شود، به یک سیاهی مطلق تبدیل کرد. شاید اگر مسئولان بدون درنظر گرفتن شرایط، بازی را رایگان اعلام نمی کردند و صداوسیما برای حضور حداکثری هواداران آن هم بدون پیش بینی لازم، تبلیغ نمی کرد چنین حادثه ای رخ نمی داد؛ هرچند که این مسائل صرفا اما و اگرهایی است که هیچ کمکی به درگذشتگان و خانواده هایشان نکرد و نمی کند.

درباره مقصران این حادثه و ماجرای هلی کوپتر جنجالی که این بار خارج از زمین مسابقه بود، صحبت های زیادی  شد اما آن چه که تا به امروز هم رفع نشده همان نواقص مجموعه ورزشی آزادی در زمان ازدحام جمعیت است که متاسفانه هنوز هم در بازی های پرتماشاگر شاهدش هستیم. بازی ایران و کامبوج که با حضور زنان برگزار شد به خاطر جمعیت زیادی که از بخش زنان در حال خروج بودند مشکلات زیادی پیش آمد و دور نبود که حادثه سال ۸۴ تکرار شود. بنابراین هنوز مسئولان از حادثه تلخ ۱۶ سال پیش تجربه نگرفتند و مشخص نیست که چند حادثه دیگر باید رخ بدهد تا این مشکلات برطرف شود.

امید چوبدار خوشخو، رحیم شفاعت، مجتبی ابراهیم زاده، سید رحیم سید هاشمی، هادی ربیعی، بهروز صدوقی و محمد جعفری هفت تماشاگری بودند که در حادثه پنجم فروردین ۱۳۸۴ جان خود را از دست دادند.