اگر چه خیلی ها این قهرمانی را به تیمی که برانکو ساخته بود ربط دادند و تلاش هایی که در ادامه مربی آرژانتینی پرسپولیس داشت اما باید گفت ادامه این راه و کسب چهارمین قهرمانی متوالی حاصل تلاش های یحیی گل محمدی بود. ادامه دادن یک راه خوب هم هنر است که شاید این هنر را خیلی از مربیان نداشته باشند. در دنیای فوتبال بارها و بارها این اتفاق رخ داده که مسیر قهرمانی ادامه پیدا نکرده و در چنین جاهایی هنر یک مربی مشخص می شود. تا جایی که در بارسا هم دیدیم بعد از جدایی پپ تیم ناکامی های متعددی را در کارنامه بارسا به ثبت رسید.

در روزهایی کرونایی که صحبت از عدم برگزاری بازی های باقی مانده لیگ برتر بود حتی محمود فکری هم پرسپولیس را شایسته ترین تیم برای کسب عنوان قهرمانی می دانست. تیم هایی که اهداف اولیه را از دست داده بودند تلاش می کردند با بزرگ نمایی کرونا مانع از ادامه برگزاری بازی ها شوند اما یک تصمیم درست از سوی سازمان لیگ موجب شد لیگ ادامه پیدا کند و در نهایت پرسپولیس قهرمان لیگ برتر شود. قهرمانی در آسیا می توانست شیرینی و حلاوت سال 99 را برای یحیی گل محمدی و چندان کند اما امان از کمک داور وید ئویی که هم خطای احمد نورالهی را دید و هم هند عجیب مهدی شیری. همان تکنولوژی ای که ما آرزوی حضورش را در بازی های لیگ برتر داریم به ضرر پرسپولیس تمام شد و در روزی که پرسپولیس شایسته بود برای اولین بار در تاریخ فوتبال ایران جام قهرمانی لیگ قهرمانان آسیا را بر بالای سر ببرد به عنوان نایب قهرمانی بسنده کرد؛ هم یحیی شایسته این جام بود هم تیمش.

پرونده سال 99 برای یحیی گل محمدی در حالی بسته شد که تیمش هم امتیاز با سپاهان به خاطر یک گل زده کمتر به رده دوم جدول رفت؛ دو ئل با سپاهان و حتی استقلالی که با فرهاد مجیدی بهتر شده یک اتاق مثبت برای یحیی گل محمدی و شاگردانش است که می خواهند پنجمین قهرمانی متوالی در لیگ برتر را تکرار کنند. آنها به خوبی می دانند قهرمانی زمانی ارزشمند است که رقبا سایه به سایه حرکت کنند. هفته های پایانی لیگ برتر در سال 99 و حتی از دست دادن جام قهرمانی در آسیا درس های زیادی برای یحیی گل محمدی داشت. درس هایی که البته برانکو هم از خود به میراث گذاشته بود. اینکه به جای برجسته کردن مشکلات باید به دارایی های خویش احترام گذاشت و با آنها به سوی جام حرکت کرد. برانکو در روزهایی که پنجره بسته شد و بازیکنانی یکی یکی اردوی تیم را ترک می کردند یک قدم عقب نکشید و تا روز آخر حضور به مبارزه ادامه داد و حالا میراث او جام هایی است که به کلکسیون افتخارات تیم اضافه شده است و یحیی هم به درستی دیگر حرفی از بشار رسن نزد و همین طور به دعوا با رسول پناه پایان داد و حالا با اضافه شدن نفرات جدید او به جام های نو فکر می کند.

اشک های یحیی گل محمدی به خاطر از دست دادن دو پرسپولیسی سابق یعنی مهرداد میناوند و علی انصاریان فقید درد آور بود. او همانند همه ایرانی ها سال 1400 را با این آرزو شروع می کند. ریشه کردن شدن ویروس کرونا با واکسن هایی که به مردم تزریق می شود؛ آرامش و اقتصاد بهتر برای ایرانی ها و البته کسب جام پنجم و بعد نشانه گرفتن جام آسیایی.