لژیونر شدن برای فوتبالیست های ایرانی کار آسانی نیست. آن ها برای تجربه فضای فوتبال خارج از کشور به ویژه فوتبال اروپا، باید خیلی تلاش کنند و سختی های زیادی را به جان بخرند و این مسئله برای دروازه بان ها به مراتب سخت تر است.چرا که طی این سالیان اخیر و با تغییر سبک دروازه بانی در فوتبال روز جهان، باشگاه های اروپایی ترجیح می دهند به سراغ جذب دروازه بانانی جوان و پرورش یافته در همان فضا بروند که به عنوان مثال علاوه بر توانایی های معمول هر دروازه بان، بازی با پای خوب و توانایی نقش آفرینی به عنوان یک سوییپر و مواردی از این دست را داشته باشد. علیرضا بیرانوند اما یک تنه تمامی این معادلات را بهم ریخت. او که همیشه در طول زندگی اش با سختی و تلاش خو گرفته، به بهترین شکل توانست از فرصت اعتماد کارلوس کی روش نهایت بهره را ببرد و امروز میوه درخشش خود در لباس شماره 1 تیم ملی را می چیند.

در روزهای منتهی به جام جهانی 2018 و در شرایطی که بیرانوند دروازه بان اول پرسپولیس برانکو بود، کی روش هم تصمیم گرفت قفس توری تیم ملی را به او بسپارد. تصمیمی که معترضانی داشت. اعتراضی از جنس عدم ثبات بیرانوند و عدم تجربه کافی برای بازی در جام جهانی. کی روش اما همان قماری که در جام جهانی 2014 بر سر علیرضا حقیقی کرد را یک بار دیگر در روسیه تکرار کرد و بیرانوند را به میدان بزرگ جهانی فرستاد. بیرانوندی که با سوپر واکنش هایش مقابل مراکش و اسپانیا، ایران را تا روز آخر در جام حفظ کرد و در بازی با پرتغال هم اوج هنر خود را با مهار فوق العاده پنالتی کریستیانو رونالدو به نمایش گذاشت. رونالدویی که حتی بزرگ ترین دروازه بان های جهان هم از مهار پنالتی هایش عاجز بودند، در مقابل پسر لرستانی فوتبال ایران تسلیم شد تا درهای موفقیت یکی پس از دیگری به روی بیرو همچنان گشوده باقی بمانند. ایران به یک هشتم نهایی جام جهانی نرسید اما بیرانوند برای همه یک قهرمان بود. او به درخشش خود در پرسپولیس و تیم ملی، این بار در جام ملت های 2019، ادامه داد تا اینکه یک پیشنهاد خارجی خوب دریافت کرد. پیشنهادی که هم تراز با مهار پنالتی رونالدو، اتفاقی مهم و سنت شکنانه به حساب می آمد.

بیرو و آغاز ماجراجویی در قدیمی ترین باشگاه بلژیک

رویال آنتورپ،قدیمی ترین باشگاه حاضر در فوتبال بلژیک که همواره از تیم های بالانشین لیگ این کشور به حساب می آمد و توانسته بود برای فصل جاری سهمیه لیگ اروپا را هم از آن خود کند، به سراغ گلر شماره یک تیم ملی آمده بود. بیرانوند هم با شجاعت این پیشنهاد را پذیرفت و به استقبال چالشی سخت در قلب اروپا رفت. روزهای سختی را سپری کرد و از مصدومیت تا نیمکت نشینی و حتی از دست دادن اردوی تیم ملی، همه را به جان خرید تا بتواند شایستگی خود را ثابت کند. دیدار مقابل تاتنهام در آخرین هفته مرحله گروهی رقابت های لیگ اروپا، سکوی پرتاب بیرو در آنتورپ بود. او در مقابل تیم پر ستاره خوزه مورینیو بهترین عملکرد ممکن را با 9 مهار از خود به جای گذاشت و بارها و بارها با ایستادگی در مقابل ستارگانی نظیر هری کین، سون هیونگ مین،لوکاس مورا،گرت بیل و... اجازه نداد دروازه تیمش بیش از 2 مرتبه باز شود. این درخشش، بیرانوند را نه فقط در شماره پیراهن، بلکه در عمل هم به گلر شماره 1 تیم بلژیکی تبدیل کرد و ماجراجویی او در لیگ بلژیک هم آغاز شد.

بیرانوند دو رقمی شد

گلر ایرانی آنتورپ که روزهای ابتدایی فصل را روی نیمکت سپری کرده بود، پس از بازی با تاتنهام به مرور مورد استفاده قرار گرفت و در حال حاضر 10 بازی را در لیگ بلژیک به نام خود ثبت کرده که در سه تای آن موفق به ثبت کلین شیت شده و در باقی بازی ها، 11 بار دروازه خود را باز شده دید. او در این بازی ها موفق به انجام 22 سیو و مهار یک ضربه پنالتی هم شده است و تا کنون میانگین نمره 6.52 را به نام خودش ثبت کرده است. نمره ای که نسبتا برای او قابل قبول به حساب می آید و این نوید را می دهد که روزهای بهتری هم در انتظار دروازه بان تیمی باشد که در حال حاضر در جدول لیگ بلژیک، دوم است.

لیگ اروپا دیگر خوش یمن نیست؟

درخشش در لیگ اروپا و در دیدار مقابل تاتنهام، نقطه آغاز حرکت بیرانوند در آنتورپ بود اما دیدار رفت مرحله یک شانزدهم نهایی این رقابت ها، اصلا باب میل دروازه بان دوست داشتنی فوتبال ایران نبود.

بیرو در جدال تیمش مقابل گلاسکورنجرز، تا دقیقه 77 درون دروازه تیمش بود و دو بار هم دروازه اش را باز شده دیده بود. در این لحظه اما مصدومیتی قدیمی و کهنه یک بار دیگر در او تشدید شد تا گلر 1 آنتورپ مجبور به ترک زمین بشود. تعویضی اجباری که برای تیم بلژیکی خیلی گران تمام شد و باعث شد تا آن ها در نهایت این بازی را در خانه خود با نتیجه 4-3 واگذار کنند و حالا از شانس کمتری به نسبت تیم استیون جرارد برای صعود به مرحله بعد برخوردارند.

مصدومیت بیرانوند به نظر زیاد جدی نمی آمد و او در دیدار ابتدای هفته تیمش مقابل ترویدن در لیگ بلژیک، یک بار دیگر درون دروازه تیمش قرار گرفت اما این بار فقط 35 دقیقه طاقت آورد و یک بار دیگر اسیر آسیب دیدگی و تعویض شد و حالا در آستانه دیدار برگشت و سرنوشت ساز تیمش مقابل رنجرز، وضعیت بیرو همچنان نامشخص است. نام بیرانوند در فهرست نفرات تیمش برای دیدار پنج شنبه شب وجود دارد و باید دید او آمادگی حضور در این دیدار حساس را دارد یا خیر.

بیرو چه زمانی به ثبات می رسد؟

علیرضا بیرانوند طرفداران و منتقدان زیادی دارد. عده زیادی از روز اول معتقد بودند که او دروازه بان خوبی است و مزد این کیفیتش را هم در آینده خواهد گرفت و عده ای دیگر هم همیشه می گفتند که بیرانوند گلری شش دانگ و صددرصد قابل اعتماد نیست. این دو دسته اما روی یک مسئله تفاهم داشتند و آن هم نوسان قابل توجه بازی بیرانوند است. به گونه ای که او در یک بازی بسیار عالی و سرحال است و در یک بازی دیگر مقابل توپ هایی ساده و ابتدایی تسلیم می شود و دروازه اش باز می شود. او گاهی روی هوا حرف اول را در منطقه هجده قدم می زند و گاهی دیگر با خروج هایی اشتباه، تیمش را به خطر می اندازد و این مسئله به پاشنه آشیل بیرو تبدیل شده.

بیرانوند قطعا گلر با استعداد و توانمندی است و عملکرد او در دوران حرفه ای اش تا الان، این مسئله را به خوبی اثبات می کند. درحال حاضر او برای اینکه کامل تر از نسخه فعلی اش شود، باید این نوسان را به حداقل برساند و در همه شرایط ها، به سنگربانی قابل اتکا بدل شود.