كانديداتوري علي لاريجاني مورد توجه اغلب جريان‌هاي سياسي است و ازجمله موضوعات انتخابات رياست‌جمهوري 1400 مي‌شود كه هنوز نمي‌توان درباره آن اظهارنظر دقيقي كرد. براي گروه‌هاي سياسي _چه اصولگرا و چه اصلاح‌طلب_ مهم است كه لاريجاني چه تصميمي در اين باره اتخاذ مي‌كند. حتي آنان كه مخالف حضورش هستند؛ چون به ‌هر حال تصور بر اين است كه در صورت اعلام حضور او صف‌بندي انتخاباتي در سال 1400 تحت‌تاثير قرار گرفته و دگرگون خواهد شد. هم اصولگرايان مهره‌هاي خود را تغيير مي‌دهند و هم اصلاح‌طلبان موضع‌گيري متفاوتي را پي مي‌گيرند.

به گزارش روز نو :با اين حال به نظر مي‌رسد مساله كانديداتوري علي لاريجاني مانند كانديداتوري سيدابراهيم رييسي همچنان از مجهول‌هاي انتخاباتي است. البته جنس عواملي كه بر كانديداتوري اين دو تاثير مي‌گذارد، كاملا با يكديگر متفاوت است. به ‌هر حال تا اينجاي كار مشخص شده لاريجاني به‌ دقت در حال رصد و تحليل فضاي سياسي كشور و البته اوضاع و احوال سياست بين‌الملل است و هنوز به تصميم قطعي نرسيده است. تاكنون بارها چهره‌هاي سياسي نزديك به او رسما اعلام كرده‌اند اين‌گونه نيست كه لاريجاني حضور خود در انتخابات 1400 را رد كرده باشد ولي هنوز هم به تصميمي قطعي براي حضور نرسيده است. برخي معتقدند او احتمالا منتظر است تا شرايطي شكل بگيرد كه علاوه بر حاميان و ياران كلاسيكش در ميان اصولگرايان ميانه‌رو و جريان اعتدال، دست‌كم طيف‌هايي از اصلاح‌طلبان نيز از او حمايت كنند تا به اين ترتيب احتمال موفقيتش در انتخابات افزايش پيدا كند؛ موضوعي كه از اظهارنظر اصلاح‌طلبان مي‌توان فهميد شايد كمي دور از ذهن باشد.

به‌ هر حال يكي از فاكتورهاي مهم و تاثيرگذار بر كانديداتوري لاريجاني ائتلاف او و حاميان است با اصلاح‌طلبان؛ اتفاقي كه البته فعلا در دستور كار اصلاح‌طلبان نيست، هر چند همچنان محور گمانه‌زني‌ها هست. البته برخي احزاب اصلاح‌طلبي كه به دولت نزديك هستند، از حالا ترجيح مي‌دهند تكليف را مشخص كنند و وارد بحث حمايت از لاريجاني شوند. چنان‌كه برخي چهره‌هاي اصلاح‌طلب چنين مشي و روشي را پي گرفته‌اند. غلامرضا تاجگردون كه از معدود اصلاح‌طلبان دوره نهم و البته يكي از اعضاي هيات رييسه فراكسيون اميد مجلس دهم بود، ديروز گفته است: «به نظر من اگر شرايطي فراهم شود كه اصلاح‌طلبان براي پيروزي بتوانند ائتلاف كنند و ببرند بايد اين كار را انجام دهند. چون تجربه دور قبل نشان داد كه اگر ائتلاف نمي‌كردند، پيروز نمي‌شدند. حالا نمي‌شود اسم اين ائتلاف را خراب كرد و گذاشت اجاره‌اي و يا چيز ديگر.» اين اظهارنظر از جانب تاجگردون البته چندان دور از ذهن نيست؛ چه آنكه حتي در جريان رقابت‌هاي درون‌پارلماني دوره دهم مجلس و آنجا كه عارفِ اصلاح‌طلب و لاريجاني اصولگرا براي كرسي رياست روبه‌روي يكديگر مي‌ايستادند، همواره دست‌كم زمزمه‌هايي از حمايت تاجگردون از لاريجاني به گوش مي‌رسيد. زمزمه‌هايي كه البته تاجگردون در معدود مواردي، صراحتا و در اغلب مواقع، به ‌طور تلويحي آن را خلاف واقع عنوان مي‌كرد.

تاجگردون البته در عين حال پيش‌بيني كرده كه اصلاح‌طلبان حاضر نمي‌شوند با لاريجاني ائتلاف كنند. تاجگردون به پايگاه خبري-تحليلي مدارا گفته است: «بعيد مي‌دانم باتوجه به شرايطي كه پيش‌رو است، اصلاح‌طلبان اصلي بتوانند از آقاي لاريجاني حمايت كنند. ولي ممكن است بدنه و يا به عبارتي معتدلين، در صورت كانديداتوري ايشان، پشت سر آقاي لاريجاني قرار بگيرند. اين موضوع بستگي به تركيب كانديداها دارد. اگر چهره ممتاز اصلاح‌طلبي مطرح شود، شايد اصلاح‌طلبان از آقاي لاريجاني حمايت نكنند. فرض كنيم آقاي سيدحسن خميني بيايد، معلوم است همه اصلاح‌طلبان پشت ايشان مي‌روند. ولي فرض كنيم ظريف بيايد كه ظريف اگر بيايد، او يك چهره اصولگرا است اما الان در وادي اصلاح‌طلبان است. من فكر مي‌كنم بين ظريف و لاريجاني فرقي وجود ندارد، شايد حتي آقاي لاريجاني در بسياري از موارد نسبت به آقاي ظريف برتري داشته باشند.»

كانديداتوري لاريجاني اما تنها مساله اصلاح‌طلبان نيست و براي اصولگرايان هم مهم است؛ چراكه آنان نگران هستند با حضور او اجماعي ميان گروه‌هاي حامي دولت و اصلاح‌طلبان شكل گيرد و اين ائتلاف بتواند بار ديگر مردم را به راي دادن تشويق كند. احتمالي كه البته چندان قوي نيست اما در صورت تحقق، شرايط براي هر كانديدايي كه ازسوي اصولگرايان مطرح شود، دشوار خواهد بود. به نظر مي‌رسد اصولگرايان در معرفي كانديداي نهايي خود اين شرايط اصلاح‌طلبان را هم درنظر مي‌گيرند و احتمالا اگر چنين ائتلافي شكل بگيرد، آنان ترجيح مي‌دهند دست از اختلافات خود بردارند و بر سر يك شخص به توافق برسند.

به‌ هر حال در حال حاضر اين تنها اعتدالي‌ها و دولتي‌ها هستند كه از لاريجاني حمايت مي‌كنند و بخش قابل‌توجهي از اصلاح‌طلبان به ‌دليل تجربه ائتلاف 92 و 96 با روحاني، صرفا با چهره‌اي اصلاح‌طلب وارد انتخابات شوند. تاجگردون در اين باره گفته است: «در تمام دنيا هم اين‌گونه است كه در انتخابات نيروهايي كه به ‌لحاظ فكري شبيه به هم هستند، ائتلاف مي‌كنند و پيروز مي‌شوند و اكثريت كرسي يا دولت را به دست مي‌آورند. در كشور ما هم ائتلاف كردند؛ حالا اينكه بعد از آن بلد نيستند به نتيجه برسند، دست خودشان است. ولي استفاده از واژه «اجاره‌اي» غلط است. مي‌توانند واژه ائتلاف را به كار ببرند كه هم منطق و هم اخلاق سياسي پشت آن است. ما چون بلد نيستيم بازي را تا آخر پيش ببريم، اول شروع مي‌كنيم و بعد در آخر، خودمان بازي را خراب مي‌كنيم.» اشاره او به تجربه همكاري اصلاح‌طلبان با دولت روحاني است كه اين روزها كاملا از هم جدا شده تلقي مي‌شوند و ظاهرا هر كدام از اين دو جريان، آينده خود را به‌ نحوي جدا از يكديگر مي‌بينند. جريان‌هايي كه هنوز هم درواقع يا دست‌كم روي كاغذ، جريان حاكم بر قوه مجريه كشورند.