سنت زورگیری «مربی» در فوتبال ایران

 باشگاه ذوب‌آهن سرانجام موفق شد رحمان رضایی را اخراج کند. یعنی اگر اینقدر که ذوبی‌ها برای دست به سر کردن رحمان وقت و انرژی گذاشتند دنبال رو به راه کردن شرایط تیم بودند، الان تیم اصفهانی داشت برای کسب سهمیه آسیایی می‌جنگید! به هر حال قضاوت در مورد شرایط داخلی عجیب این باشگاه ساده نیست، اما نکته مهم‌تر این است که الان شنیده می‌شود ذوب‌آهن برای پر کردن جای خالی رضایی دنبال جذب مجتبی حسینی از نفت مسجدسلیمان است. طبیعتا این در حد شنیده‌های غیررسمی است و تا زمانی که در عمل اتفاقی رخ نداده باشد نمی‌توان رفتار باشگاه اصفهانی را به نقد کشید. با همه اینها اگر موضوع صحت داشته باشد، این داستان را باید ادامه روند نامبارک «زورگیری مربی» در فوتبال ایران دانست؛ سریالی که در چند سال اخیر باب شده و انگار قرار هم نیست به پایان برسد.

کاری که باشگاه پرسپولیس سر ماجرای یحیی گل‌محمدی با شهرخودرو کرد را به یاد دارید؟ آن مدل جدا کردن مربی از تیمش باعث سقوط وحشتناک شهرخودرو شد. گفتند در ازایش پول می‌دهند، اما شکایت اخیر باشگاه مشهدی نشان داد هنوز پول این انتقال هم پرداخت نشده است! بعد از آن بود که دراگان اسکوچیچ قراردادش با صنعت نفت آبادان را دبه کرد و مدتی بعد سرمربی تیم ملی شد. در ادامه نوبت به محمود فکری رسید که به آن شکل شنیع زیر قراردادش را نساجی بزند و استقلالی شود. جالب است که فکری خودش را از باشگاه مازندرانی طلبکار هم می‌داند؛ چون پیش از بازی اخیر دو تیم علیه آنها صحبت کرد! الان هم گویا قرار است این سنت ادامه بیابد. از شایعه حضور حسینی در ذوب‌آهن که بگذریم، باشگاه مس رفسنجان هم اعلام کرده یک باشگاه پولدار لیگ برتری زیر پای محمد ربیعی نشسته تا سرمربی آنها را از دست‌شان در بیاورد. واقعا این رفتارها چه معنایی دارد؟

کاش مربیان ایرانی اگر به قراردادشان پایبند نیستند و بالاخره در آن حفره‌ای برای فسخ پیدا می‌کنند، کمی به اخلاق حرفه‌ای توجه کنند. کاش آقایان اینقدر راحت زیر قول و قرارشان با تیم‌های مختلف نزنند و برای حرفی که زده‌اند حرمت قائل باشند. ای دریغ از روزگار فوتبال ایران که در مرام و معرفت، هر روزش دریغ از دیروز است.