واکنش یکسان به کنش‌های مشابه، رمز حیات سازمان است. اگر کسی به خاطر یک رفتار تشویق یا تبیه شد، دیگری هم به خاطر همان رفتار باید با همان واکنش مواجه شود. اگر غیر از این باشد، سنگ روی سنگ بند نخواهد شد. با این مقدمه می‌توان نقبی به اتفاقات اخیر باشگاه استقلال زد و سیاست‌های محمود فکری به عنوان سرمربی این تیم را به چالش کشید. فکری در مورد رفتار پرخاشگرایانه وریا غفوری بعد از تعویضش برابر نساجی بسیار مهربانانه رفتار کرد؛ طوری که حتی به دفاع از او پرداخت و اقدام به توجیه داستان کرد. از قضا غیبت غفوری در ریکاوری روز بعد از مسابقه هم به سرمربی تیم بر نخورد و فکری مدعی شد اشکالی ندارد اگر وریا از دست او ناراحت باشد! این برخورد را بگذارید کنار تعلیق اجازه حضور فرشید باقری در تمرینات؛ به خاطر این که او به کم بازی کردنش اعتراض کرده بود. چرا باید بین دو بازیکن در یک تیم این همه فرق گذاشته شود؟ حتی با علم به این که وریا بسیار موثرتر و محبوب‌تر از باقری است، این دوگانگی قابل هضم نیست. در مثالی دیگر پس از آن که محمود فکری به طور کامل حضور در شبکه‌های اجتماعی را برای بازیکنانش ممنوع کرد و یکی از دلایل برخورد با میلیچ هم سرپیچی از همین فرمان عنوان شد، چند بازیکن مهم تیم در اینستاگرام پست گذاشتند و مواخذه نشدند. حتی مهدی قائدی فیلمی از جشن تولد همسرش را بارگذاری کرد که از سوی کادرفنی نادیده گرفته شد. آیا فکر نمی‌کنید تبعیض در مورد بازیکنان، به سود آینده تیم نیست؟ در مدیریت تیم، یکدست عمل کنید آقای فکری.