محمود فکری سرمربی آبی‌ها بعد از انواع آزمون و خطاها در نیم فصل اول تا چه حد پرتجربه و صاحب بینش لازم برای پرهیز از اشتباهات تازه و تدوین ارنج‌های بهتر شده است. دوم اینکه مدیران نه چندان کم خطا استقلال تا چه حد صرافت و هوشیاری برای راضی نگه داشتن بازیکنان تیم به لحاظ مالی و پرداخت دستمزدها دارند تا آنها با روحیه‌ای بهتر روبه‌روی رقبا بایستند و مهم‌تر از همه اینکه استقلال در حفظ مهره‌های کلیدی‌اش و به ویژه مهدی قایدی و ادامه استفاده از آنها در لیگ بیستم چقدر توان و توفیق خواهد داشت.

جواب سؤال سوم و آخر تا حد زیادی مشخص است و با اینکه شکی نیست باشگاه‌های خارجی زیادی و بخصوص تیم‌های متعلق به کشورهای عربی منطقه تمایل زیادی به جذب قایدی دارند اما فرصت و مکان و شرایط موجود برای انتقال او طی ماه‌های پیش رو کفایت نمی‌کند و قایدی تا پایان لیگ فعلی یاور آبی‌ها خواهد بود و انتقال او به خارج و لژیونر شدنش پس از این تاریخ شکل خواهد گرفت. اگر قایدی فعلاً نرود و چنانچه آبی‌ها شیخ دیاباته را هم که به تأخیر در پرداخت حقوقش معترض است. راضی به ماندن کنند و چنانچه مربیان استقلال از سایر نفرات مهم و تأثیرگذار تیم شامل فرشید باقری، محمد دانشگر، مسعود ریگی، ارسلان مطهری، فرشید اسماعیلی، وریا غفوری و البته رشید مظاهری استفاده بهینه کنند و هیچ نیرو و نفر در دسترسی را دلسرد نسازند، استقلال همانقدر شانس قهرمانی خواهد داشت که رقبای درجه اولش یعنی سپاهان، تراکتور و البته پرسپولیس دارند. شانس آبی‌ها حتی می‌تواند بیشتر از اقبال این حریفان برای رسیدن به هدف‌شان باشد زیرا قایدی قابلیت‌هایی دارد که در کمتر مهاجم ولو مطرح و قوی فعلی ایران و حتی نزد لژیونرهای معروف کشورمان می‌توان یافت.

جرقه‌های فنی او در برخی دیدارهای نیم فصل اول نیز با اینکه او کلاً یک فصل فوق عالی را سپری نکرده و فراز و فرودهای زیادی داشته، گویای همین حقیقت بوده است و اگر او آن گل بسیار فنی و هوشمندانه را در واپسین ثانیه‌های دربی تهران نمی‌زد و نتیجه ۱ – ۲ به سود پرسپولیس را تبدیل به تساوی ۲-۲ نمی‌کرد، آبی‌ها وارد مسائل حاشیه‌ای و فشارهای روحی – روانی‌‌ای می‌شدند که رهایی از آن بسیار زمان‌بر می‌شد و کسر شدن امتیازاتی اضافی را از آنها در ادامه نیم فصل اول موجب می‌گشت و قدر مسلم اینکه وضع کنونی را در جدول لیگ نمی‌داشتند. وضعی که اگر برنده دو دیدار بعدی خود باشند و پرسپولیس لغزشی تازه را تجربه کند، بالاتر از همه تیم‌ها در پایان هفته پانزدهم خواهند ایستاد و به تبع آن شروعی امیدوارانه‌تر را برای خود در نیم فصل دوم به تصویر خواهند کشید.
حتی کسب این عنوان روحیه‌ساز هم سندی بر قهرمان شدن استقلال در پایان فصل نیست و برای رسیدن به چنین منظوری، این تیم باید اضافه بر بهره گرفتن از حداکثر مهارت فنی قایدی روش‌های استفاده اکمل از سایر نیروهایش را هم بشناسد. در این راه «فکری» باید از هر چالش فکری و عملی اضافی در ادامه فصل پرهیز کند و تمرکزش را روی مسائل فنی بگذارد و با رسیدن هر ناکامی تازه، سعی در انداختن تقصیرات به گردن سایرین نداشته باشد. در نیم فصل اول چنین خصلتی به کرات از سرمربی آبی‌ها رویت شد و او هر گاه تیمش کم آورد و تاکتیک‌هایش تأثیر لازم را نگذاشت، مدعی شد عده‌ای نمی‌خواهند و نمی‌گذارند استقلال قهرمان شود و دامنه اتهام‌زنی‌هایش را البته به داوران و حتی به برخی آبی‌های سابق و فعلی هم بسط داد که به زعم وی برای ناکامی این تیم لحظه‌شماری می‌کنند تا شاید جای او را در صندلی داغ سرمربیگری استقلال بگیرند. مصاحبه‌های مکرر فکری در این زمینه ملال‌آور و فاقد هرگونه نکته نو و مستدل بوده است و او در مورد متهم کردن عده‌ای نامشخص به سنگ‌‌اندازی در ره توفیق تیمش زیاده‌روی و زیاده‌گویی کرده است.
برخی ارنج‌ها و مهره‌چینی‌های «فکری» نیز محل مناقشه و تردید بوده است و جابه‌جایی‌های پرتعداد او در خطوط دفاعی و میانی آبی‌ها نشان از این دارد که سرمربی استقلال حتی پس از گذشت یک نیم فصل کامل از لیگ بیستم مطمئن نیست که ترکیب ایده‌آل تیم از نظر وی چیست و هنوز نمی‌داند از مهره‌های پرشمار تیمش چگونه باید استفاده اصلح کند تا به حداکثر نتایج ممکن و مقدور برای استقلال دست یابد. بعضی مهره‌ها و بازیکنان این تیم نیز بیش از حد درگیر و دارهای روحی – روانی و اصطکاک‌های فیزیکی و یا در ورطه درخواست‌های مالی گرفتار آمده و بخشی از قابلیت‌های خود را از دست داده‌اند که وریا غفوری، فرشید باقری، محمد دانشگر، فرشید اسماعیلی و داریوش شجاعیان از آن قبیل‌اند. اضافه بر اینها هنوز کسی نفهمیده است چرا فکری در دیدار اخیر استقلال با نفت مسجدسلیمان، رشید مظاهری را که در چند دیدار استقلال یک تنه منجی این تیم شده و شاهکار کرده بود، کنار گذاشت و از سیدحسین حسینی درون دروازه استفاده کرد تا حسینی که از کمبود اعتماد به نفس و عوارض روحی هفته‌ها نیمکت‌نشینی صرف رنج می‌برد، آن «گل به خودی» عجیب و غریب را به آبی‌ها بزند و همه را حیرت‌زده کند.