لیگ بیستم و مدعیان پراشتباه ؛ چرا قهرمانی را دوست ندارید؟

سرخپوشان با پیروزی نزدیک و دشواری که برابر ماشین‌سازی تبریز به دست آوردند به رتبه‌های بالایی جدول صعود کردند و حتی می‌توانند امیدوار باشند در صورت برتری در دو بازی عقب افتاده به صدر برسند. با این حال نمایش خود پرسپولیس و سایر رقبا، چه در این هفته و چه در مسابقات گذشته طوری بوده که انگار در این فصل هیچ تیمی دلش نمی‌خواهد قهرمان شود! در این زمینه با یک وضعیت عجیب و منحصر به فرد مواجهیم.
* پرسپولیس: تنها برنده مدعی هفته خوش‌شانس بود که توانست هر سه امتیاز کامل را به روح مرحوم مهرداد میناوند تقدیم کند. چیزی نمانده بود پرسپولیس در این بازی هم مثل چند مسابقه دیگر این فصل دچار لغزش شود؛ با این حال گل دقایق پایانی احمد نوراللهی به داد مدافع عنوان قهرمانی رسید. پرسپولیس در نیمه دوم این بازی مقهور نمایش خوب ماشین‌سازی شد و این در حالی است که تیم میهمان قعرنشین مطلق لیگ بیستم است. قرمزها در چند بازی دیگر هم شرایط مشابه را تجربه کرده‌اند. به عنوان مثال نمایش این تیم در نیمه دوم دیدار خانگی با ذوب‌آهن غیرقابل باور بود و شاگردان گل‌محمدی به طور کامل قافیه را به حریف اصفهانی باختند. در این تیم به جوانان اعتماد نمی‌شود و بازیکنانی مثل احسان حسینی، سعید حسین‌پور، شریفی، مهدی‌خانی، برزگر و ... به نیمکت‌نشین محض تبدیل شده‌اند، ولو اگر در پست آنها بازیکنان غیرمتخصص به میدان بروند. پرسپولیس نوسان زیاد دارد، با مشکل فنی و بدنی مواجه است و هر مسابقه این تیم تردیدها را در مورد توانایی سرخ‌ها برای تکرار عنوان قهرمانی افزایش می‌دهد. شاید اگر سایر مدعیان تیزچنگ‌تر بودند، امسال پرسپولیس تاوان سنگینی بابت افت فنی‌اش می‌پرداخت.
* استقلال: آبی‌پوشان پایتخت از نظر فهرست بازیکنان یکی از کامل‌ترین و متوازن‌ترین تیم‌های چند سال اخیرشان را در اختیار دارند. با این حال کادرفنی هنوز نتوانسته به طور کامل شایستگی‌اش را برای هدایت این تیم به هواداران و منتقدان ثابت کند. تغییرات بی‌مورد در ترکیب اصلی از جنس حضور ناگهانی حسین حسینی به جای رشید مظاهری در بازی با نفت مسجدسلیمان به پاشنه آشیل استقلال تبدیل شده است. در همین بازی محمود فکری مسابقه را بدون هافبک دفاعی تخصصی آغاز کرد که واقعا عجیب بود. رجحان دادن محمد نادری ناآماده یا حتی محمد دانشگر به هروویه میلیچ هم از دیگر مصادیق تردید در مورد استقلال است. کادرفنی این تیم مدام تلاش می‌کند با اشاره به جایگاه استقلال در جدول پاسخ منتقدان را بدهد، اما در صورت تکرار این اشتباهات، صدر جدول هم از دست خواهد رفت و آنها دیگر سنگری برای پنهان شدن نخواهند داشت. محمود فکری البته جسارت بازی دادن به جوانانی مثل خاقان سبحانی، فردین رابط و محمد حسین فلاح را داشته است و از این نقطه قوت نباید بی‌تفاوت گذشت، اما شلختگی تاکتیکی در استقلال بیداد می‌کند و این فرم برای تیمی که قصد دارد در پایان فصل جام قهرمانی را بالای سر ببرد، قابل قبول نیست.
* سپاهان: تیم محرم نویدکیا در این فصل فراز و فرودهای زیادی داشته، اما اشکالی که هنوز رفع نشده، آسیب‌پذیری وحشتناک ساختار دفاعی است. باورکردنی نیست؛ اما سپاهان در حال حاضر با 17 گل خورده بعد از ماشین‌سازی صاحب بدترین خط دفاعی لیگ برتر است. طلایی‌پوشان اصفهانی در چهار مسابقه این فصل، با دریافت سه گل بدرقه شده‌اند. این اتفاق در حالی رخ داده که پیام نیازمند درون دروازه تیم اصفهانی فصل گذشته کلا 22 گل خورده بود. سپاهان به شدت در بحث دفاعی مشکل دارد و این در حالی است که مهدی کیانی، یکی از بهترین هافبک دفاعی‌های سالیان اخیر فوتبال ایران از سوی نویدکیا مورد استفاده قرار نمی‌گیرد. به هر حال او مربی جوانی است و نخستین فصل کارش را در این سمت پشت سر می‌گذارد. به این ترتیب این آزمون و خطاها جای تعجب چندانی ندارد.
* تراکتور: نتایج سینوسی تیم تبریزی همچنان ادامه دارد. آنها گاهی با یک پیروزی مقتدرانه هواداران را امیدوار می‌کنند و گاهی مثل دو شکست خانگی اخیر برابر استقلال و آلومینیوم اراک، ناامیدکننده ظاهر می‌شوند. پرسش بزرگ کماکان این است که آیا گزینه‌ای مناسب‌تر از مسعود شجاعی برای هدایت تراکتور پرستاره وجود نداشت؟ و آیا این تیم با شجاعی می‌تواند کاندیدای قهرمانی باشد؟ فراموش نکنیم مسعود هنوز به دوران بازی‌اش هم خاتمه نداده؛ بنابراین دشوار است یک نفر هم وسط میدان حواسش به تغذیه مهاجمان باشد و هم شرایط فنی کل تیم را رصد کند. جالب است که چه شجاعی، چه نویدکیا و چه فکری اولین فصل سرمربیگری‌شان در لیگ برتر را پشت سر می‌گذارند. بین اینها فقط فکری اواخر فصل گذشته چند هفته سرمربی نساجی بود. ببینید چه لیگی داریم امسال!