روی کاغذ کار پرسپولیس و تراکتور آسان به نظر می‌رسد، استقلال در گروه فوق‌العاده دشواری قرار گرفته و فولاد هم اگر از پلی‌آف بگذرد در مرحله گروهی کار آسانی نخواهد داشت. مسلما کم و کیف قرعه در سرنوشت تیم‌ها موثر است. این حرف‌های کلیشه‌ای که «هیچ قرعه آسانی وجود ندارد» را بگدارید کنار. قطعا بین گروه تراکتور و استقلال فرق هست. فرق دارد که شما با پاختاکور و الشارجه هم‌گروه باشید یا الدحیل و الاهلی عربستان. با این همه اما تیم‌های ایرانی (مثل سایر رقبا) چاره‌ای ندارند جز این که با همه توان تلاش کنند. لیگ قهرمانان آسیا برای فوتبال ایران، هم یک فرصت خوب برای شاد کردن دل مردم است و هم شاهراهی برای درآمدزایی در این اقتصاد ورشکسته محسوب می‌شود.

از همه اینها که بگذریم، فرم برگزاری مسابقات این دوره لیگ قهرمانان طوری است که صعود و سقوط به هم چسبیده‌اند. برگزاری متمرکز مسابقات گروهی و این که یک‌هشتم، یک‌چهارم و نیمه‌نهایی تک بازی هستند، یک فرصت بکر برای پیشروی تیم‌های ایرانی است. پارسال پرسپولیس از همین مجال استفاده کرد و فینالیست شد. امسال هم همین موقعیت در دسترس است و البته به همین موازات امکان سقوط و حذف با اولین لغزش نیز وجود دارد.

با این حال آنچه شرایط مسابقات امسال را پیچیده می‌کند، چهل تیمی شدن بازی‌هاست. تعداد گروه‌ها از 8 به 10 افزایش یافته و این مساله باعث شده تنها صعود تیم اول هر گروه قطعی باشد. از پنج گروه غرب آسیا، پنج تیم نخست در کنار سه تیم برتر دوم به یک‎هشتم نهایی می‌رسند. بنابراین دو تیم از تیم‌های دوم گروه‌های پنجگانه اوت خواهند شد. این خیلی مهم است و باشگاه‌ها باید با حواس جمع در مسابقات حضور بیابند. این ذهنیت که تیم دوم هم شانس صعود دارد بسیار خطرناک است. اگر فولاد از پلی‌آف گذشت و به مرحله گروهی رسید، هر چهار نماینده ایران باید از روز نخست با این تفکر وارد مسابقات شوند که قطعا لازم است اول شوند. با چنین روحیه‌ای حتی اگر آنها صدرنشین گروه‌های خود نباشند، به عنوان تیم دوم امتیازات بالایی کسب می‌کنند و بخت راهیابی‌شان به مراحل حذفی افزایش می‌یابد.