اتفاق رخ داده برای مهرداد میناوند، به شکلی عجیب هواداران فوتبال در ایران را کنار هم قرار داد؛ نوعی وحدت که به ندرت مشابهش دیده‌ایم و شاید فکر می‌کردیم خیلی دور از دسترس باشد. از دقایق ابتدایی انتشار خبر مربوط به بستری شدن میناوند، مخصوصا هواداران استقلال حضور پررنگی در فضای مجازی داشتند و با آرزوی سلامتی برای بازیکن سابق پرسپولیس، انرژی‌های مثبت خود را به سمت او فرستادند. شاید بسیاری از همین هواداران تا چند روز پیش مواضع تندی نسبت به میناوند داشتند و به اصطلاح کری‌خوانی‌های او را نمی‌پسندیدند. حتی بین هواداران پرسپولیس هم بودند و هستند کسانی که با همه مواضع مهرداد موافق نبودند، اما وقتی پای جان یک انسان در میان است، هر نوع اختلاف سلیقه‌ای از بین می‌رود و همه کنار هم قرار می‌گیرند.

همرنگی ستودنی روزهای اخیر به وضوح نشان می‌دهد خیلی مواقع بیش از حد مته به خشخاش می‌گذاریم و در حالی به خاطر فوتبال به جان هم می‌افتیم که واقعا ارزشش را ندارد. این تلنگری است برای ما که گاهی یادمان می‌رود نباید روح هم را بیازاریم و به خاطر گل شدن و نشدن یک توپ، قهرمان شدن و نشدن یک تیم، هزینه‌ای چنین گزاف و غیرقابل جبران بپردازیم. کاش همه قلب‌های پاکی که برای عافیت یافتن مهرداد هم‌پیمان شدند، بعدها هم همین‌قدر تمیز و خالص بتپند. حق ماست که تیم‌های‌مان را دوست داشته باشیم و تعصب‌شان را بکشیم، اما توهین به زنده و مرده دیگران و راه انداختن جنگ اعصاب، هرگز پذیرفتنی نیست. اینها واکنش‌های عصبی و هیجانی به اتفاقات فوتبال است، وگرنه ذات پاک خیلی از هواداران همین است که می‌بینیم؛ آنها که از تیم رقیب برای سلامتی میناوند دعا کردند و خطاب به او نوشتند: «بلند شو، دوباره برای‌مان کری بخوان.» حیف از این با هم بودن، از این خوی انسانی و منش والا داشتن نیست که گاهی آن را به خاطر یک توپ، یک خطا و یک آفساید و پنالتی مکدر می‌کنیم؟ با آرزوی سلامتی برای همه بیماران؛ کرونایی و غیرکرونایی، فوتبالی و غیرفوتبالی... خدایای‌مان دریابد.

روزنامه گل