دعوای پرسپولیس و فولاد برنده ندارد. اتفاقا برعکس؛ هر دو تیم بازنده این کشمکش بیهوده هستند. تنها خاصیت این درگیری آن است که اجازه نمی‌دهد اشکالات دو تیم دیده شود. از این قیل و قال‌ها متاسفانه در فوتبال ایران زیاد داریم. همه تیم‌ها می‌خواهند بگویند ضرر کرده‌اند و جنجال راه می‌اندازند تا در مسابقات بعدی شرایط به سودشان شود. این کارکرد ویژه همه سروصداهای بعد از بازی در فوتبال ایران است، اما اگر از آن بگذریم، در این مصداق خاص می‌توان گفت جنگ کاذب سرخ‌های تهرانی و اهوازی باعث خواهد شد اشکالات پرشمار آنها در حوزه مسایل فنی دیده نشود.

در پرسپولیس کاستی‌های فنی بیداد می‌کند. این تیم دیگر مثل گذشته در حفاظت از دروازه‌اش سختگیر نیست و به آسانی موقعیت‌های پرشمار گلزنی در اختیار رقبا قرار می‌دهد. در همین بازی با فولاد دو بار ضربات سر بازیکنان تیم مهمان به تیر دروازه قرمزها خورد و غیر از این فولادی‌ها حداقل دو موقعیت صددرصد گلزنی را از دست دادند. به علاوه پرسپولیس طرح و نقشه مشخصی برای رسیدن به گل ندارد و بیش از حد به اشتباهات بازیکنان حریف دلخوش است. در روزی که پرسپولیس به زحمت سه موقعیت گلزنی ایجاد کرد، گل دوم این تیم روی اشتباه فاحش دفاع و دروازه‌بان فولاد به رقم خورد. در دربی هم تک‌تک موقعیت‌های گل پرسپولیس ناشی از اشتباهات گل‌درشت ساختار دفاعی استقلال بود. بدون تعارف یحیی گل‌محمدی باید تیمش را جمع‌وجور کند و دلایل افت فنی قرمزها را ریشه‌یابی کند، در غیر این صورت تاوان سنگینی خواهد پرداخت.

آن طرف داستان هم همین است. فولادی‌ها تقریبا در حاشیه تمام مسابقات‌شان با حریف درگیری داشته‌اند، اما این مساله برای آنها حاصلی غیر از تباه کردن امتیازات پرشمار نداشته است. فولاد از هشت بازی فقط 11 امتیاز گرفته و روی پله هشتم است. این یعنی عملکرد نماینده ایران در مسابقات فصل آتی لیگ قهرمانان آسیا نسبت به فصل گذشته افت کرده است. این اتفاق در حالی رخ می‌دهد که فولاد سه تن از بهترین خارجی‌های لیگ برتر را در سه خط در اختیار دارد؛ موسی کولیبالی مدافع، پاتوسی هافبک و شیمبای مهاجم. غیر از اینها تیم نکونام از بازیکنان ایرانی سرشناسی مثل محسن فروزان، فرشاد احمدزاده، محمد میری و ... سود می‌برد؛ چرا جایگاه این تیم باید اینجا باشد؟ چرا مسابقات فولاد بیشتر از متن باید حاشیه داشته باشد؟ حالا هی دعوا کنید و مشکلات را نبینید، اما یک روز خیلی دیر خواهد شد.