روزنامه اعتماد درمطلبی با عنوان «خونخواهی شهید ‌فخری‌زاده» به قلم بهروز بهزادی این گونه آورده است:

به گزارش روز نو :تصور کنید امسال یکصد هزار نفر دانش‌آموز در بخشی از کشور وارد سال اول ابتدایی شوند. این تعداد در چند مرحله آموزش دبستان و دبیرستان ریزش می‌کنند و ۵۰ نفر آنان وارد دانشگاه می‌شوند. در بین این ۵۰ نفر یک دانشجوی نخبه شاید یافت شود. این مطلب را داشته باشید تا بگویم در این مسیر ده‌ها میلیارد دلار هزینه می‌شود و عصاره این دلارها یک فارغ‌التحصیل نخبه است که می‌تواند محسن فخری‌زاده دانشمند هسته‌ای ایران باشد که دیروز توسط عوامل و ایادی مزدور ترور شد. این روی اقتصادی ماجرا است. روی دیگر و مهم‌تر این است که شهید فخری‌زاده با پیشینه تحصیلات و نخبه‌گری خود سالیان طولانی در برنامه دفاعی کشور تجربه اندوخته است، یکی از دانشمندانی است که در حوزه علم و عمل به مدیریت می‌رسد. در عالم واقع همتراز او کمتر می‌توان یافت. او کسی است که امنیت او به شدت برای کشور مهم است. باید او را به قولی لای پنبه نگه دارند. نگذارند کوچک‌ترین آسیبی به او برسد. یعنی اینکه از نظر امنیتی لایه‌های حفاظتی اطلاعاتی فشرده باید در کنارشان باشند.

به ویژه که برای همه روشن بود دیگر کشورهایی که با ایران دشمنی دارند نقش او را به خوبی می‌شناختند، درصدد ترور او بوده‌اند و سوال اینجاست که تروریست‌ها اطلاعات رفت و آمد شهید فخری‌زاده را از کجا به دست آورده‌اند. من که یک روزنامه‌نگار ساده‌ام و هیچ‌گونه شغل اطلاعاتی و امنیتی نداشته‌ام اعتقاد دارم عوامل اطلاعاتی می‌توانند در لایه‌هایی که محل و مسیر شهید فخری‌زاده را می‌دانسته‌اند و یا می‌شناخته‌اند تحقیق کنند و حداقل مزدوران داخلی را بشناسند. به هر حال ایران برای صنایع هسته‌ای خود هزینه‌های بسیاری داده است، نظیر دانشمندانی که قبلا ترور شدند مثل شادروان شهریاری که سال‌ها قبل در همین روزها او را از ما گرفتند و البته انواع خرابکاری‌ها، حداقل خواست ملت آن است که مسوولان مزدوران داخلی را تحویل عدالت دهند.