احمد سعادتمند این روزها نزده می‌رقصد. او بدش نمی‌آید بعد از مدتی سکوت، هر روز مصاحبه کند و به قول خودش به افشاگری درباره استقلال، دست بزند. سعادتمند وقتی باشگاه را ترک کرد مدتی حرف نزد ولی حالا پتانسیل آن را دارد هر روز در رسانه‌ها باشد. او این روزها نسبت به کوچکترین مسایل و حرف‌ها هم واکنش نشان می‌دهد. بنابراین مدیران استقلال هستند که نباید با سعادتمند وارد چالش شوند چراکه به هر حال لیگ شروع شده و این تیم نیاز به آرامش دارد.

دوشنبه شب و بامداد سه شنبه اما کسی رنگ آرامش را در استقلال ندید. اسماعیل خلیل‌زاده رئیس هیات مدیره این باشگاه در روزهایی که اصلا ضرورتی نداشت درباره سعادتمند و دوران مدیریتش حرف بزند، مقابل دوربین نشست تا به ادعای خود حقایق را بگوید. کاری عبث و بیهوده! او حتی فایل صوتی محرمانه را در برنامه زنده پخش کرد تا مشخص شود در استقلال چه می‌گذرد. در این شرایط طبیعی بود سعادتمند هم در مقام دفاع و پاسخگویی بربیاید و جواب خلیل‌زاده را بدهد.

هنوز برای هواداران استقلال این سوال وجود دارد که اصلا چرا خلیل‌زاده در شروع لیگ باید چنین الم شنگه‌ای راه می‌انداخت؟ چه ضرورتی داشت در این روزها استقلال واقعا چنین دعوایی شود؟ این به نوعی خودزنی در باشگاه بود. حالا سعادتمند هم سکوت نخواهد کرد. همانطور که خلیل‌زاده تهدید کرد بعد از قهرمانی لیگ افشاگری‌های زیادی خواهد کرد، مدیرعامل سابق هم پی مدارک و اسناد می رود و خلاصه استقلال است که قربانی این دعوا می شود.

همیشه فوتبالی ها می گویند حرف نزده را می توان زد. شاید بهتر بود خلیل‌زاده بعد از ترک استقلال این حرف ها را می زد و یا حداقل اگر می‌خواست واقعا مقابل سعادتمند بایستاد و حقایق را بگوید، همان زمان آنها را مطرح می کرد نه حالا که استقلال لیگ برتر را شروع کرده است. دعواهای این چنینی تنها بازی با آبروی استقلال است. آنها به قول خود خانواده هستند ولی خانواده‌ای که همسایه‌ها چند شب در میان صدای جیغ و بیداد و دعوایشان را می‌شنوند و سوژه محل شده‌اند!