حداقل راهی که برای ما مانده این است که دو هفته تعطیلات اعلام کنند تا بیماری فروکش کند. شاید کمی از بار مراجعین به بیمارستان ها کم شود.

عضو ستاد ملی مقابله با کرونا گفت: دولت باید به این مساله فکر کند که اقتصاد بهداشت کمرشکن است و متوجه باشد که خرج بیمارستانی بیماران کرونا را باید بدهد. باید بسنجد که این هزینه‌ها را تقبل می‌کند یا حمایت معیشتی و تعطیلی را.

به گزارشروز نو ،دکتر مینو محرز عضو کمیته علمی مقابله با کرونا در پاسخ به این پرسش که «چرا ستاد ملی مقابله با کرونا در برابر مهار جدی کرونا مقاومت می کند؟» پاسخ داد: اوضاع بسیار اسفناک است. برای قرنطینه هم خیلی دیر است زیرا کرونا در همه جای کشور وضعیت وحشتناکی پیدا کرده است. به‌ویژه تهران اوضاع وحشتناک تری دارد. در هیچ دوره ای در این چند ماه، این تعداد بستری و این تعداد مبتلا و متوفی نداشتیم.

علت فرار ستاد کرونا از تعطیل کردن سیاسی است
وی افزود: حداقل راهی که برای ما مانده این است که دو هفته تعطیلات اعلام کنند تا بیماری فروکش کند. شاید کمی از بار مراجعین به بیمارستان ها کم شود. اینکه چرا ستاد مقابله با کرونا تعطیل نمی کند یا مهار را جدی نمی گیرد، برای من هم سوال است. بر اساس علم پزشکی باید تعطیلی انجام گیرد. من به مسائل سیاسی وارد نیستم تا بدانم چرا تعطیلات برقرار نمی کنند. تعطیل نکردن ها به نظر سیاسی است نه بر اساس علم پزشکی.

الان ۴۷۰۰ نفر در آی سی یو بستری هستند
عضو کمیته علمی مقابله با کرونا گفت: ما توجه به هزینه های درمان را به دولت توصیه می کنیم. بستری و درمان بیماران کرونایی، برای کشور و دولت بیش از هر اقدام دیگری هزینه دارد. هر شب بستری یک نفر در آی سی یو چند میلیون خرج دارد. الان ۴۷۰۰ نفر در آی سی یو بستری هستند. حساب کنید چقدر می شود و حساب کنید این هزینه را دولت می دهد. این کنار تمام امکاناتی است که برای پیشگیری تهیه می کنند و خرج آنها نیز بر شانه دولت است. از نظر اقتصادی دولت باید به این مسئله فکر کند که اقتصاد بهداشت کمرشکن است. دولت باید متوجه باشد که خرج همه این ها را باید بدهد. باید بسنجد که این هزینه ها را تقبل می کند یا حمایت معیشتی و تعطیلی را.

روح و جسم کادر درمان خسته شده است
محرز در باره کادر درمان گفت: کادر درمان چند ماه است که یک سره کارسنگین است. هنوز با عشق و دلسوزی کار می کنند اما موضوع از نظر فیزیکی متفاوت است. همیشه کار پزشکان شیفت و شبکاری داشته است. اما نه تا این حد. من در تمام ۴۵ سال فعالیت پزشکی خود این تعداد مریض بدحال و مرگ و میر ندیده بودم. تماشای این حد از مرگ و میر روحا هم کادر درمان را خسته می کند. اینها مسائلی است که باید درنظر بگیرند.