الهام پاوهنژاد از وضعیت بلاتکلیف تئاتر و تعطیلات مقطعی آن انتقاد میکند، نسبت به برخی از بی فرهنگیها در جامعه هشدار جدی میدهد و از ماجرایی تاسفانگیز سخن میگوید و توضیح داد:
در این مدت بارها به این فکر کردهایم چگونه چراغ تئاتر را روشن نگه داریم . البته که مساله ما فقط آسیبهای روانی ناشی از بیکاری نیست بلکه مشکل بزرگتری به نام تنگناهای اقتصادی هم هست و با وجود گرانیهای اخیر، حتی اگر یک چاه پر از پول هم داشتیم، به ته آن رسیده بودیم!
باشگاهها، آرایشگاهها و … هر یک به طریقی راه فعالیت را مییابند و کسی هم نمیتواند جلوی آنان را بگیرد چون مساله نان شب، شوخی نیست ولی تنها جایی که همیشه زورشان به آن میرسد، تئاتر و سینماست.
از اسفند سال گذشته که تئاتر تعطیل شد، حیات کاری بسیاری از فعالان آن ساقط شده است.
نمیدانم دوستان عزیزی که در وزارت ارشاد مسئولیت دارند، اصلا به ما فکر میکنند، اصلا برایشان مهم هست که هنرمندان تئاتر چندین ماه است بیکار و بی درآمد هستند. اصلا به ما بگویند دارند چه کار میکنند یا حتی دارند چه کار نمیکنند. ظاهرا که بوی بهبود از اوضاع جهان نمیآید.
به هر حال بخش تولید سینما و تلویزیون در حال فعالیت است ولی تئاتر همین را هم ندارد و رسما در صدر بیچارگیهاست، بدون هیچ تعارفی.
این همه سال است حق بیمه پرداخت میکنیم. حال در این وضعیت بیمه بیکاری نداریم، هیچ آب باریکهای نیست که در این گرانی وحشتناک کمکحالی باشد.
در پیامهای خصوصیام بارها دیدهام افرادی به عنوان نیازمند تقاضای کمک مالی کردهاند. جالب است که کمترین توقع برخی از افراد، تبلیغات رایگان است. همه اینها نشانگر این تصور نادرست و غیرواقعی است که هنرمندان ثروتهای آنچنانی و بادآورده دارند.
این ماجرا در حاشیهسازیهایی ریشه دارد که برای تخریب هنرمندان انجام میشود. به این معنا که هنرمند کسی است که با کمترین کار، بیشترین درآمد را دارد!