کلید اصلی این تکنیک استفاده از نانو ذره‌ای پوشیده شده توسط یک اسید آمینه خاص به نام «ال فنیل‌آلانین» است. ال فنیل‌آلانین یکی از چندین اسید آمینه‌ای محسوب می‌شود که سلول‌های سرطانی برای رشد خود به آن وابسته هستند. این اسید آمنیه توسط بدن ساخته نمی‌شود، اما توسط گوشت و محصولات لبنی جذب می‌شود.

در آزمایش‌های صورت گرفته روی موش‌ها، این نانو ذره به نام «Nano-pPAAM» یا «Nanoscopic phenylalanine Porous Amino Acid Mimic» توانست بطور موثری سلول‌های سرطانی را نابود کند. طی این روش سلول‌ها به یکدیگر حمله کرده و باعث نابودی همدیگر شدند.

هنگامی که این نانوذره بیش از حد یک ماده شیمیایی خاص به نام «گونه‌های فعال اکسیژن» (ROS) را تولید می‌کند، حالت خودتخریبی آغاز می‌شود. این ماده شیمیایی به اندازه‌ای تولید می‌شود که سلول‌های سرطانی را نابود کند و تاثیری روی سلول‌های سالم مجاور نداشته باشد.

یکی از محققان علم مواد در دانشگاه صنعتی «نانیانگ» سنگاپور به نام «دالتون تای» در این زمینه اعلام کرده:

«برخلاف گذشته، رویکرد ما از نانوذره به عنوان دارو و نه حامل دارو استفاده می‌کند. در اینجا خواص انتخابی و کشنده Nano-pPAAM به صورت ذاتی وجود دارند و نیازی به فعالسازی آن‌ها توسط محرک‌های خارجی نیست. اسید آمینه ال فنیل‌آلانین به عنوان یک اسب تروا عمل می‌کند.»

Nano-pPAAM نزدیک به ۸۰ درصد سلول‌های سرطان پوست و معده را در موش‌ها نابود کردند. در حالی این ماده برای سلول‌های سرطانی خطرناک است، مبتنی بر نانوذره سیلیس بوده و برای انسان‌ها خطری ندارد.

اگرچه این روش روی موش‌ها موثر بوده اما قبل از استفاده از آن روی انسان‌ها باید آزمایش‌های زیادی را پشت سر بگذارند. در سال‌های اخیر دانشمندان روی روش‌های مختلفی برای مبارزه با سرطان تمرکز کرده‌اند، با این حال هنوز این بیماری سالانه جان افراد زیادی را می‌گیرد.

دیجیاتو