
زنان چه زمانی به پاستور میرسند؟
در جلسه مجلس خبرگان در 20 آبان 1358 درباره شرايط رئيسجمهوري بحثهايي انجام شد به نحوي که در اين جلسه، ابتدا حسن عضدي نماينده خبرگان از گيلان خواستار حذف شرط مرد بودن نامزد انتخابات رياستجمهوري شد که ميتوان اين را از جمله اولين مخالفت يک مرد با کلمه رجل سياسي دانست. در آن جلسه، قائممقام رئيس جلسه هم با اين موضوع مخالفت کرد. بعد از آن نوبت به سخنران جنجالي جواد فاتحي رسيد که در سخنان خود با مرد بودن رئيسجمهور موافقت کرد و گفت: «بحث از مسئوليت است و اين يک بار سنگيني است که اسلام همواره رعايت کرده است چون عاطفه و احساسات در زن قوي و عقل کم است (اعتراض نمايندگان)... روي اين اصل خواسته است حکومت و قضاوت در اسلام به زن نرسد و اين از مسلمات فقه اسلام است و اصل قيام ما از چهارده قرن قبل روي همين برنامه استوار بوده است. مگر مردم، تاريخ انقلاب را فراموش کردهاند، اصل انقلاب پايهاش روي اين بوده است که در اسلام، حکومت به زن نميرسد.»
نه به رياستجمهوري زنان
به گزارش روز نو :شوراي نگهبان در يازده دوره گذشته با زن بودن رئيسجمهور موافقت نکرده است و برخي استدلال ميکنند که قانونگذاران قانوناساسي، مخالف حضور زنان در انتخابات براي رياستجمهوري بودند. در اصل 115 قانون اساسي بهصراحت آمده است که «رئيسجمهور بايد از ميان رجال مذهبي و سياسي که واجد شرايط زير باشند انتخاب گردد: ايرانيالاصل، تابع ايران، مدير و مدبر، داراي حسن سابقه و امانت و تقوي، مومن و معتقد به مباني جمهوري اسلامي ايران و مذهب رسمي کشور.» عباسعلي کدخدايي سخنگوي شوراي نگهبان درباره امکان حضور زنان در انتخابات گفته است: «بارها اين سوال شده و بنده عرض کردم ثبتنام و ورود به اين عرصه براي کسي ممنوع نيست. قانون اساسي مشخصا بررسي صلاحيتها را يکي از وظايف شوراي نگهبان قرار داده است. آنچه در بررسي صلاحيتها انجام ميشود نظر شوراي نگهبان است که در ادوار گذشته هم ديديم.»
اعظم طالقاني در حصار تعريف رجل
اگر به تاريخ حضور زنان در عرصه انتخابات رياستجمهوري بعد از انقلاب نگاهي بيندازيم، نام «اعظم طالقاني» در آن ميان ميدرخشد. اعظم طالقاني، فعال ملي مذهبي و دختر آيتا... طالقاني در سال 96 وقتي با واکر براي ثبتنام در انتخابات، از پلههاي وزارت کشور بالا رفت، به خبرنگاران گفت: «آمدم تا تکليف رجل سياسي را مشخص کنم.» نماينده دوره اول مجلس و دبيرکل جامعه زنان انقلاب اسلامي از اولين و مشهورترين زناني است که در ايران داوطلب رياستجمهوري شده است. او در سال 1376 پس از رد صلاحيت در بيانيهاي اعتراضي با اشاره به سخنان دبير شوراي نگهبان اعلام کرد که رد صلاحيت زنان نه از باب جنسيت (زن بودن) بلکه از اين باب بوده که خانمها رجال به معناي شخصيتها و نخبگان سياسي و مذهبي نبودهاند. لذا اين سوال پيش ميآيد آيا کساني که سوابق مبارزاتيشان در رژيم گذشته و تلاششان براي حقوق اجتماعي زنان و مردان بوده است رجال سياسي مذهبي تلقي نميگردند اما آنها که قبل از انقلاب به خود «جرات بردن نام مبارزه با رژيم شاه يا نام امام (ره) را نداشتند يا بعد از انقلاب با فرصتطلبي کامل براي خود جايگاه بهرهبرداري از اين زحمات و رنجها و شکنجهها و خونهاي مردم ساختند رجل سياسي مذهبي تلقي ميشوند؟»
زنان براي انتخابات 1400 نامزد معرفي ميکنند؟
فاطمه راکعي، دبيرکل جمعيت زنان مسلمان نوانديش و عضو جبهه شوراي هماهنگي اصلاحطلبان در رابطه با «نقش زنان در انتخابات 1400» گفت: «در حوزه احزاب، زنان اصلاحطلب چهار حزب فراگير به حالت جبههاي کنار هم قرار گرفتند تا بتوانند در بزنگاهها، تصميمات مشترک بگيرند. دبيران کل هر چهار حزب در نهادهاي فراگير ملي اصلاحطلب حضور دارند، براي مثال در شوراي هماهنگي اصلاحطلبان بسيار فعالند و بهطور جدي و تشکيلاتي، کار ميکنند.» او ادامه داد: «زندهياد اعظم طالقاني با همه وجود و با همه مشکلاتي که در آخرين روزهاي عمر خود داشت، هر دوره در انتخابات ثبتنام ميکرد و رجل سياسي را شخصيت و انسان سياسي تعريف ميکرد و دلايل زبان شناختي، حقوقي و شرعي خودش را ارائه ميداد؛ ما همچنان اين راه را ادامه ميدهيم. در شرايط کنوني کشور و تنگنظريهاي سياسي موجود، بعيد به نظر ميرسد شاهد يک انتخابات اصولي و دلخواه باشيم. ممکن است انتخابات رياستجمهوري هم مانند مجلس در اختيار طيف خاصي قرار گيرد.» راکعي بيان کرد: «طبق قانون اساسي نبايد زنان براي کانديداتوري در انتخابات رياستجمهوري منعي داشته باشند اين يک حق اجتماعي است و آن را دنبال ميکنيم. کسي حق ندارد اين حق را از ما بگيرد. هرچه بيشتر زنان در فضاي سياسي وارد شدند، شاهد بوديم کساني اصلا بنا ندارند حق زنان را در اين حوزهها به رسميت بشناسند و از توانمنديهاي آنها بهطور اصولي براي پيشبرد اهداف توسعه در کشور استفاده شود. فارغ از توانمنديهاي آنها، داده نميشود.»