اعتماد مردم با پول‌پاشی برنمی‌گردد
روزنو :هر روز که مي‌گذرد تلاش گروه‌هاي سياسي براي يافتن نامزد موردنظر براي جلوس بر کرسي رياست‌جمهوري بيشتر مي‌شود. اصولگرايان به اتکاي حضورشان در مجلس اين تصور را دارند که پيروز انتخابات 1400 هم آنها هستند اما همه مي‌دانند اين نمايندگان با راي چند درصد حائزان شرايط توانستند به بهارستان بروند. از سوي ديگر، اين روزها فشار بر دولت زياد است و همه خواستار تحقق همه وعده‌ها از سوي دولت هستند. در اين راستا طيبه سياوشي نماينده مجلس دهم و فعال سياسي با به گفت‌وگو پرداخته که در ادامه مي‌خوانيد.
هر روز که مي‌گذرد تلاش گروه‌هاي سياسي براي يافتن نامزد موردنظر براي جلوس بر کرسي رياست‌جمهوري بيشتر مي‌شود. اصولگرايان به اتکاي حضورشان در مجلس اين تصور را دارند که پيروز انتخابات 1400 هم آنها هستند اما همه مي‌دانند اين نمايندگان با راي چند درصد حائزان شرايط توانستند به بهارستان بروند. از سوي ديگر، اين روزها فشار بر دولت زياد است و همه خواستار تحقق همه وعده‌ها از سوي دولت هستند. در اين راستا طيبه سياوشي نماينده مجلس دهم و فعال سياسي با به گفت‌وگو پرداخته که در ادامه مي‌خوانيد.
به گزارش روز نو :موضوعي که بعد از انتخابات 98 بيش از پيش به چشم مي‌آيد بي‌اعتمادي مردم است. مفيدترين اقدامي را که بايد براي ترميم اعتماد عمومي برداشته شود چه مي‌دانيد؟
چهار سال هر روز با اين موضوع سروکار داشتم و الان به‌شدت نياز به آن را احساس نياز مي‌کنم. فکر مي‌کنم هر شخصي که در هر جايي مسئول است، بايد حداقل اعتمادسازي را انجام دهد. در اذهان بسياري هست که شرايط زمان جنگ مطلوب نبود و سختي‌هاي زيادي بود اما اعتماد مردم زياد بود که متاسفانه اکنون اين اعتماد کاهش زيادي پيدا کرده است. ما به يک سرمايه اجتماعي نياز داريم و در واقع او مرحله مهمي براي بازسازي اعتماد همين موضوع است چراکه بايد مردم پاي صندوق‌هاي راي حاضر شوند. نبايد انکار شود که مردم ديگر وعده‌ها را نمي‌پذيرند. نمايندگان مجلس يازدهم در حوزه اقتصاد وعده و وعيدهايي داده‌اند، عنوان شد در اين مسير به دنبال آرمان‌هاي عدالتخواهانه هستند و مانور زيادي شد اما در عمل چه شد. امروز مردم اين حرف‌ها و وعده‌ها را صرفا وعده‌هاي کمپين انتخاباتي مي‌دانند و اعتمادي به اين حرف‌ها ندارند. اولين مساله اين است که در فرصت باقيمانده برخي مسائل را هدف قرار دهيم و حول محور آنها اعتمادسازي کنيم. من به‌عنوان يک نماينده حرف نمي‌زنم بلکه به‌عنوان کسي صحبت مي‌کنم که در اين جامعه حضور دارد. به عقيده من اولين مرحله، اعتمادسازي است تا اين توهم براي عده‌اي پيش نيايد که با همين ميزان راي اندک مي‌توانند رياست‌جمهوري را کسب کنند. مساله آبروي کشور در سطح بين‌المللي است. در واقع بايد مردم به ساختارهاي دولتي و غيره اعتماد داشته باشند و به پاي صندوق‌هاي راي بيايند تا اين راي بالا، نشان از اميدواري به آينده باشد.
برخي در دولت‌هاي قبل سعي کردند با حراج کردن دارايي کشور به اعتمادسازي بپردازند. چقدر موفق بودند؟
راه اعتمادسازي پاسخگويي به مردم است. بايد جوابگوي خواسته‌هاي مردم باشيم. پول‌پاشي راه درستي نيست. زمان‌هايي وجود دارد که ديگر با پول‌پاشي نمي‌توان جوابگوي خواسته‌هاي مردم بود. خواسته‌هاي مردم صرفا مادي نيست. فضاي شاد و آرام و اطمينان از امنيت است که در اعتمادسازي موثر است. من با اينکه تحصيلکرده علوم سياسي هستم اما همواره از منظر اجتماعي به مسائل ورود مي‌کنم. به‌وجود آمدن اين شرايط مساله مهمي است و ما بايد بينش درستي در سياست خارجي‌مان داشته باشيم. به‌خصوص در اولويت قرار گرفتن روابط خوب و ويژه با همسايگان بايد مورد توجه باشد. بايد با افرادي مانند آناني که به سفارت عربستان حمله کردند، به‌شدت برخورد شود و حتما بايد اولويت باشد. روابط ما و چهره سياسي کشور نبايد در سطوح بين‌المللي آسيبي ببيند. بحث اف‌اي‌تي‌اف در مجمع تشخيص مصلحت نظام مانده است. اين موارد از جمله مسائلي هستند که بهبود آينده اقتصادي کشور و وضعيت سياسي ما در گرو پرداختن به آنهاست.
مشکل اينجاست که همه از دولت و رئيس‌جمهور انتظار تحقق اين موضوعات را دارند.
اين انتظار دقيق و درستي نيست. يک رئيس‌جمهور نمي‌تواند همه مسائل را حل‌وفصل کند. اين مساله صرفا در توان دولت و وزارت امور خارجه نيست. آينده روابط اقتصادي و بين‌المللي صرفا در گرو تصميمات دستگاه دولتي نيست. در مواردي مانند سهام عدالت و موضوعاتي از اين جنس فشارهاي اقتصادي ناشي از کرونا تا حدودي سبک‌تر شد و مي‌توان اذعان داشت بر بدبيني مردم غلبه شده است.
بسياري توصيه مي‌کنند روســاي جمهور فقط در حيطه اختيارات خود شعار بدهند چون شعارزدگي يکي از عوامل نارضايتي است. مجلس يازدهم نيز شعارهايي داشت که امروز قادر به پاسخگو بودن نيست و نبايد با چنين اقداماتي اين حجم از نارضايتي را در جامعه تلنبار کرد.
به‌هرحال کمپين‌هاي تبليغاتي در تمام دنيا مشابه يکديگر است و شعارهايي داده مي‌شود و در ارزيابي روساي جمهور ساير کشورها معمولا اعلام مي‌کنند که چند درصد به وعده‌ها عمل شده که بر همين اساس مي‌توانند راي‌آوري آن فرد يا حزب را پيش‌بيني کنند. به دليل عدم حضور سيستم حزبي در کشور ما، اين بررسي‌ها دقيق نيست و يکي از مشکلات انتخاباتي ما بحث وعده‌ها در کمپين انتخاباتي است. اگر در پايان هر دوره انديشکده‌ها، دانشگاه‌ها و مراکز نظرسنجي به‌طور دقيق و بي‌طرفانه به ارزيابي بپردازند، کار مفيدي است و ميزان موفقيت يا عدم موفقيت دولت‌ها سنجيده و منتشر مي‌شود. نبود ابزار سنجش و همچنين نهادهايي که دولت‌ها را به پاسخگويي ملزم کنند، در کشور ما موجب شده در هر دوره، انتخاب رئيس‌جمهور تفاوتي براي مردم نداشته باشد و نتوانيم ميزان تحقق شعارها را ارزيابي کنيم.
