در نخستین واکنش به رای عدم اعتماد مجلس یازدهم به گزینه ی دولت برای وزارت«صمت» که «پرحرف و حدیث» نیز بود! یعنی «مدرس خیابانی»، محمد مهاجری در توئیتر نوشت: «تندروهای مجلس یازدهم، عطشِ آرزوی دست نایافته‌اش برای عزل روحانی را (که با اظهارنظر صریح مقام معظم رهبری بر باد رفت) با رای منفی به مدرس خیابانی برای وزارت صمت التیام دادند! تجربه نشان داده مجبورند به فردی به مراتب ضعیف‌تر رای بدهند.» و در آخر، این تک بیت را اضافه کرد که:
هرکه گریزد ز خراجات شهر
بارکش غول بیابان شود
>هرچه پیش‌بینی کرده بودند محقق شد!
به گزارش روز نو :بالاخره مجلسی که با سر و صدا آمد تا رد و نشان مشارکت متفاوت با دوره‌های قبل در جاهایی نظیر تهران بزرگ را بپوشاند، نگاه‌های بسیاری را به خود معطوف داشت؛ یکی این که بالاخره کسانی که صندلی سبز بهارستان را تجربه کرده بودند به حکم تجربه می‌گفتند: «تب و تاب مجلس یازدهمی‌ها نیز بالاخره می‌خوابد» یا دیگری که پیش‌بینی کرده بود: «قالیباف، اصولگرایان را رو در روی هم قرار خواهد داد.»، علی مطهری پیش‌بینی کرده بود که: «مجلس یازدهم مجلس مطیعی
نخواهد بود.» یا پیش‌بینی کرده بودند: « با شعار«من عصبانی‌تر هستم» می‌خواهند منتقدان را آرام کنند.» حتی برخی در تحلیل‌ها می‌گفتند: «پیگیری طرح‌هایی نظیر «طرح شفافیت آراء نمایندگان» و یا «اقتصاد و معیشت» به محض آن که تکلیف هیئت رئیسه مشخص شد برای همیشه فراموش خواهد شد.» و نیز کم نبودند کسانی که می‌گفتند: «مجلس یازدهم آمده که اجازه ندهد آب خوش از گلوی روحانی و دولت دوازدهم پایین نرود!»
شاید عجیب باشد اما همه ی پیش‌بینی ـ یعنی این‌هایی که نوشتیم و آن‌هایی که جامعه ی رسانه‌ای و سیاسی ـ اجتماعی به خوبی می‌داند ـ درست از آب درآمد و محقق شد از جمله«رویارویی» سفت و سخت«میرسلیم» و«قالیباف» که روزگاری گفته بود: «اگر قالیباف رای می‌آورد هرگز خودم را نمی‌بخشیدم» او در همان مصاحبه تاکید کرده بود:«البته، اگر رای آورده بود حتماً مسائلی را افشا می‌کردم.» چند ماه بعدِ آن مصاحبه که وی راهی مجلس شد، همگان منتظر بودند ببینند با رئیس مجلس شدنِ قالیباف، آیا موتلفه و میرسلیم، کوتاه خواهند آمد یا نه! که همگان دیدند، ریشه دارترین حزب و مشهور‌ترین چهره‌ حال حاضر این حزب، به این سادگی‌ها کوتاه آمدنی نیستند.
>رابطه مجلس یازدهم و دولت روحانی چطور خواهد بود؟
کمتر از 365 روز دیگر به پایان دولت دوازدهم مانده است اما با مشخص شدن وضعیت انتخابات و آراء، تقریباً کار دولت«تدبیر و امید» نیز به سرانجام می‌رسد. باقی، وقت گذرانی است و تغییر و تحولاتی که به حکم اجبار باید انجام شود اما حسن روحانی و کابینه ی فعلی، تا روز 13 مرداد 1400 که تفویض حکم رئیس جمهوری آینده، رقم بخورد بر سر کار خواهند بود و چه بسا، برخی از این افراد موفق شوند دل دولت سیزدهم را نیز به دست آورند و بمانند اما، مجلس یازدهم نشان داده و قابل
پیش بینی‌نیز بوده که قرار نیست ذره‌ای سر سازش و نرمش با روحانی و همراهانش داشته باشد.
نتیجه اما؛ مبرهن و مسلم این که؛ «مجلس یازدهم» و«دولت دوازدهم»! با هم رابطه ی «شیرین و شکرینی» نخواهند داشت! مسئله‌ای که نمی‌توان ذره‌ای تردید از آن به راه داد زیرا، بسیاری یا بخش مهمی از نمایندگان فعلی مجلس ـ منهای قالیباف و متحدانش ـ، صرفاً با تکیه بر شعارهایی که بوی «ضدیت» با دولت می‌دهد راهی مجلس شده‌اند، از «فعال» کردن دولت و«کمک به فربگی کابینه» که شعارهایی نرم بوده تا «استیضاح وزرا و عزل حسن روحانی» که تندترینِ آن‌ها بوده است، بگذریم که رئیس فعلیِ مجلس، رقیب انتخاباتی رئیسِ دولت فعلی نیز بوده است و این یعنی، صابون هر دو به تن هم خورده و می‌دانند هر نگاه و نکته و پیام و سخنی، چه عرض و طول و ارتفاع و عمقی دارد!
مثلاً اگرچه در پیام تبریک به مناسبت انتخاب قالیباف به ریاست مجلس شورای اسلامی در هشتم خرداد؛ «روحانی نسبت به تعامل سازنده میان دولت و مجلس یازدهم ابراز امیدواری کرده» است اما، کیست که نداند، سه روز قبل از این تاریخ، رئیس دفتر روحانی «خواستار عدم دخالت مجلس یازدهم در کار دولت
شده بود!» حال «بدبین» باشیم یا «خوشبین»، به آن«ابراز امیدواری» دل خواهیم بست یا به این «خواستار عدم دخالت» شدن؟!‎
همین چند روز قبل، نمایندگان با حسین مدرس‌خیابانی برای وزارت صمت مخالفت کردند؛ برخی رسانه‌ها که می‌خواستند «شاخ و شانه» کشیدن‌های قبلی را به نوعی فراموش کنند؛ تیتر زدند:«نخستین «نه» مجلس یازدهم به پیشنهاد روحانی»
اگرچه روحانی گفته است؛ «مبنای همکاری‌های دولت و مجلس چارچوب قانون اساسی است» اما رو در روی حسن روحانی و دولت ایستادن از سوی مجلس، نه تنها منافاتی با قانون اساسی ندارد که دست بر قضا در قانون اساسی، پیش‌بینی نیز شده است، در همین زمینه، تحلیلگرانی نیز بوده‌اند که معتقدند: «نمایندگان تا یک جایی می‌توانند دولت را اذیت کنند و از آن محدوده به بعد، داستان عوض خواهد شد.» اما آن محدوده را نه قانون مشخص کرده و نه خط کشی برای اندازه‌گیری آن وجود دارد.
>هویت سیاسی برخی در حمله به دولت آشکار خواهد شد
8 تیرماه و درست بعد از نامه ۱۲ رئیس کمیسیون مجلس به روحانی، برخی نمایندگان از طرح سوال از رئیس‌جمهور سخن به میان آورده‌ بودند! مسئله‌ای که اگرچه فعلاً از سوی هیئت رئیسه، مسکوت گذاشته شده است اما نتوانسته است تا ذره‌ای از«اشتیاق نمایندگان در حمله به دولت»را بکاهد زیرا برخی همچنان عقیده دارند: «مجلس به دنبال عزل روحانی است!»
آن نامه و لحن آن نامه به قدری تند بود که علی ربیعی، سخنگوی دولت ایران، در یادداشتی لحن نامه ۱۲ نفر از روسای کمیسیون‌های مجلس به حسن روحانی، رئیس جمهور را «نامناسب» خوانده و نوشته بود:«وجه پنهان این نامه، مقصرانگاری یکسویه، عدم تبیین علمی و نیز عدم مسئولیت‌پذیری نویسندگان آن است.» نامه‌ای که «۱۲ رئیس کمیسیون‌های مجلس خطاب به روحانی، ضمن انتقاد از مدیریت هفت ساله او، هشدار داده بودند نمایندگان مجلس یازدهم «سکوت نخواهند کرد» و دولت باید رابطه‌ای که«سابقا با مجلس داشته‌است را کنار بگذارد.» این ترجمان همان جمله ی معروف احمدی‌نژاد است که آقای روحانی! « آن... را لولو برد!» و رابطه‌ای که سابقاً با مجلس داشته است را نیز همگان فهمیدند که یعنی«مجلس یازدهم، مجلس دهم نیست!»
>برخی، صرفاً نماینده شده‌اند
برای «زیرکشیدن روحانی از اریکه ی قدرت!»
هشتم شهریور که سر برسد دو اتفاق، توامان رخ خواهد داد، نخست؛ آخرین روز هفته ی دولت است، دولتی که اندک اندک باید فرش قرمز پهن کند برای دولت بعدی و دیگر این که، عمر مجلس رو به صد روزه شدن می‌گذارد پس طبیعی است اگر نمایندگان مجلس یازدهم 100 روز بعد از روی کار آمدنشان درصدد کشاندن حسن روحانی به مجلس باشند تا با طرح سوال از او درباره نابسامانی‌های بازار و افزون شدن مشکلات معیشتی مردم، هویت سیاسی‌شان را به رخ رقیب و دولت بکشند! که به نظر می‌رسد تا همین حالا نیز اگر دست به چنین رفتاری نزده اند، لابد هشدارهایی را جدی گرفته‌اند واگرنه، برخی، صرفاً نماینده شده‌اند برای «زیرکشیدن روحانی از اریکه ی قدرت!»
رابطه و نحوه تعامل دولت تدبیر و امید و مجلس یازدهم، یکی از پرسش‌های جدی است که به امروز و دیروز نیز باز نمی‌گردد و دقیقاً از فردای دوم اسفند ماه سال ۹۸ تحلیل‌های بسیاری از سوی کارشناسان و کنشگران سیاسی دو جناح سیاسی غالب کشور درباره آن ارائه شده است. وقتی قریب به اتفاق ترکیب مجلس، متشکل از اصولگرایانی شده که به طور عمده مخالفت جدی با نوع نگرش و رفتار دولت روحانی دارند و معتقدند که دولت باید ضمن تغییر مسیر، خیلی جدی برای رفع مشکلات مردم وارد صحنه شود پس دیگر جایی حتی برای «تعامل» باقی نمی‌ماند و همین که مسئله وارد فاز «تقابل» نشده است با سپاسمند خویشتنداریِ عده‌ای بود.
اصولگرایان با شعار تغییر نحوه رفتار مجلس و انتقاد به قوه مقننه در دوره دهم و همچنین با نقد جدی عملکرد و اقدامات دولت تدبیر و امید پای به صحنه انتخابات گذاشتند و در حالی که مردم نارضایتی جدی از عملکرد هر دو قوه مجریه و مقننه داشتند، توانستند با اتکا به بدنه رای اصولگرایی، بسیاری از کرسی‌های مجلس را از آن خود کنند. در این میان برخی بر این باورند، مخالفت جدی که بسیاری از نمایندگان مجلس یازدهم با عملکرد و اقدامات دولت «حسن روحانی» دارند، به یک موضوع دردسرساز در سال پایانی دولت منجر می‌شود یا به عبارتی واضح تر؛
تا همین الآن نیز اگر نشده، با زمزمه‌هایی که می‌شنویم، به
زودی خواهد شد که این مسئله می‌تواند در قالب اقداماتی نظیر استیضاح وزیران، استیضاح رئیس جمهور و موضوعاتی از این دست بروز کند؛ البته برخی خوشبینانه بر خلاف این موضوع معتقدند که این اختلاف نظر بین دولت و مجلس منجر به بهبود عملکرد در هر دو قوه خواهد شد و به نفع مردم هم تمام می‌شود مسئله‌ای که متاسفانه باید بدبینانه به آن نگریست. اما فعلاً و با تمامی تحلیل‌ها و تفاسیر، باید به «هاشمی طبا» حق داد و نوشت: «نمایندگان مجلس یازدهم در مقابله با دولت تدبیر و امید به ریاست «حسن روحانی» چاره‌ای جز تحمل ندارند».
>چند سناریو و یکی دو پیش‌بینی!
پس از تشکیل مجلس یازدهم تاکنون تحلیل‌های مختلفی از سوی اصولگرایان و اصلاح‌طلبان پیرامون اینکه رفتار مجلس اصولگرا با دولت ائتلافی اصلاح‌طلبان اعتدالیون چگونه خواهد بود،
ارائه شده است. برخی تحلیل‌ها که بیشتر از طرف چهره‌های خاص دو جریان ارائه می‌شود، تاکید بر برخورد جدی این دو قوه با یکدیگر دارد و حتی عده‌ای همچنان اعتقاد دارند که «طرح‌هایی مثل عدم کفایت سیاسی رئیس جمهور، استیضاح روحانی و وزیرانش برای از نصاب افتادن دولت شکل
خواهد گرفت.» مسئله یا گزینه‌ای که همچنان و به اصطلاح، از گزینه‌های روی میز است!
سناریوی بعدی این که، «هرچند ممکن است این تمایل بین برخی نمایندگان مجلس یازدهم و به ویژه برخی تصمیم گیران اصلی این مجلس که پیشتر رقیب روحانی هم بوده‌اند و
دل خوشی از او ندارند، شکل بگیرد؛ اما به طور حتم اصطکاک‌ها به این اندازه نخواهد رسید و در رئوس نظام با در پیش گرفته شدن چنین رفتار‌هایی مخالفت خواهد شد کما این که در تذکری بسیار جدی از سوی« رهبر انقلاب »، بسیار از تندروی‌ها و الفاظی که علیه دولت و شخص حسن روحانی به کار گرفته می‌شد، تبدیل به کنایه و آرامش و در لفافه سخن گفتن شد.
سناریوی سوم اما بسیار خوشبینانه است و آن این که« هر یک از دو قوه کار خود را خواهند کرد و اتفاقا همین موضوع باعث خواهد شد که ارتباط خوبی بین دو قوه شکل بگیرد و کار‌ها روی ریل اصلی خود بیفتد.» مسئله‌ای که تا این لحظه حتی سایه‌ای از آن نیز بروز داده نشده است!
سناریوی چهارم اما به شخصیت و روحیات عمدتاً تهاجمی حسن روحانی مربوط است، گو این که پیشتر نیز نشان داده شده که پشت این لبخند، گاه جملات و واکنش‌هایی نهفته است که طرف مقابل را کاملاً در گارد دفاعی خواهد برد ـ پرخاش حسن روحانی به قالیباف در مناظره‌های ریاست جمهوری 96 گواهی محکم است که روحانی اهل به اصطلاح «وا» دادن نیست. سناریوی چهارم همانی است که تا این لحظه دیده‌ایم و آن
رد شدن از انتقادات و پیغام و پسغام‌هایی است که اگرچه رسانه‌ای نشده اما حساب کار هم دست طرف مقابل آمده است که قوه ی مقننه اگرچه در جایگاه نظارتی نشسته است اما قوه ی مجریه نیز قرار نیست عنان دولت را تمام و کمال دست مجلس بسپارد!
>پیش‌بینی، پیش‌بینی است، واقعیت؛ واقعیت!
رسانه «تیتر» می‌زند، حتی «شیطنت» می‌کند اما واقعیت این است که«کابینه روحانی بر لبه تیغ مجلس یازدهم» راه می‌رود زیرا هر آن این مجلس اراده کند می‌تواند دولت را به آسانی از حدنصاب بیاندازد و باقی داستان را به شدت«غم انگیز» کند واگرنه « «مجلس قالیباف»، «بورس روحانی» را لوله می‌کند؟» یا«آیا مجلس قالیباف دولت روحانی را لوله می‌کند؟» و این پرسش که«مجلس یازدهم وزرای روحانی را استیضاح می‌کند؟» و نیز این سوال که:«آیا دولت دوازدهم از حد نصاب می‌افتد؟»؛ دغدغه‌هایی هستند که مردم چندان به اصل و فرعِ آن توجهی نشان نمی‌دهند.
حتی وقتی تیتر زده شد: «آغاز طوفانی مجلس یازدهم برای تخریب دولت روحانی» یا «دعوای مجلس یازدهم و دولت حسن روحانی علنی شد»! برخی لبخند به لب گفتند:«این دو وزن هم دیگر را می‌دانند، تا آن جایی می‌کشند که پاره نشود» برخی نیز «پدربزرگ» ماجرا شدند و نوشتند:« تراز مجلس و قوه مقننه، باید تراز ادبیات پیش برنده، افق گشا، الهام بخش، راهبردی راهگشا، آرام بخش، کاربردی، امید آفرین و گفتمان فرهنگی باشد.» اما سوال اصلی و اساسی همچنان پابرجا است که بالاخره‌
و«آیا استیضاح روحانی در مجلس کلید خواهد خورد؟» سوالی که از خیلی‌ها پرسیدیم و یکی از آن میانه گفت: «چه ایرادی دارد این تابو بشکند؟ مگر استیضاح و عزل روحانی مسئله ی مهمی است! اصلاً باید این اتفاق بیافتد که دیگرانِ بعدِ روحانی احساس نکنند حتماً وقتی می‌آیند عین هشت سال باید بمانند.» و ما می‌گوییم: «چه بسا مجلس دوازدهم، مجبور شود رئیس دولت سیزدهم را یک سال نشده برکنار کند!»