عملکرد مجلس یازدهم تا به امروز که زمان زیادی از آن نمیگذرد آنچنان نبوده که بتوان آن را مطلوب توصیف کرد و به عبارتی حواشی ایجادشده از سوی برخی نمایندگان پررنگتر از دستاوردهای آنها است. مجلس یازدهم مجلس اصولگرایان است که همه طیفهای این جریان در آن دارای نماینده هستند؛ بنابراین اصولگرایان خارج مجلس نمیتوانند ایرادات را گردن طیفی از اصولگرایان بیندازند که با آنها همراه نیست بلکه آنچه در مجلس رخ میدهد ماحصل کار تمام طیفهای جریان اصولگراست. در چنین شرایطی آنها باید عملکرد ناموفق خود در برخی بخشها را توجیه کنند و باز هم رویکرد سوخته و بیاثر گذشته خود را تکرار میکنند که همگان و حتی افراد ناآشنا به سیاست از آن آگاه هستند.
ما خوبیم؛ تقصیر اصلاحطلبهاست!
به گزارش روز نو :شیوه سوخته اصولگرایان مقصر دانستن اصلاحطلبان در اشتباهات خودشان است. به عنوان نمونه، دیروز سایت مشرق منتسب به اصولگرایان با استناد به اظهارات علی صوفی فعال سیاسی اصلاحطلب که گفته بود: «جمع زیادی از نمایندگان این دوره از مجلس هیچ سابقه اجرایی و پارلمانی ندارند، در نتیجه اطلاع دقیقی از مشکلات و بحرانهای کشور و پیچیدگی آنها نداشته و اکنون وقتی با بنبستها مواجه میشوند احساس میکنند که باید مشکلات را برعهده دولت بگذارند و علت ناکامی خود را در عمل به وعدههایشان، ضعف عملکرد دولت بیان کنند. گاهی شاهد تند شدن شعارها و نطقها علیه دولت هستیم چرا که برخی اکنون در حال آشنایی با ابعاد پنهان و پیچیده مشکلات کشور هستند و احساس میکنند که قادر نخواهند بود به وعدههای خود عمل کنند.» چنین نوشت: «ما هم با آقای صوفی موافقیم که برخی نمایندگان، انتظارات را از مجلس یازدهم بالا بردند. مقولهای که اصلاحطلبان نیز با خشنودی از آن استقبال کردند و با پیش بردن پروژههایی مثل «ریش و قیچی دست قالیباف، روحانی هم برود شمال»! بر بالا رفتن نامعقول انتظارات از مجلس یازدهم دامن زدند. اما این گزارهها به مرور رفع خواهد شد و مجلس نیز با عزم خود در زمینه کارآمدی که تا همینجا نفحاتی مثل «طرح مالیات بر خانههای خالی» و «بسته اقتصاد مردمی» داشته است به مردم نشان خواهد داد که در زمینه رفع مشکلات آنها گام برمیدارد. با عنایت به این مقدمات باید از خوف اصلی ستاد مشترک دولت و اصلاحطلبان نیز حرف زد... آنها بهشدت از معرفی شدن مقصر وضع موجود به مردم و اقناع افکار عمومی در این زمینه خائف هستند. خاصه اگر این معرفی از طریق یکی از ابزارهای کارای مجلس یعنی «نطقهای نمایندگان» باشد. چه اگر نمایندگان محترم اصولگرا این کار را نکنند؛ امثال «موسوی خوئینیها» این کار را میکنند و رهبری مظلوم نظام به عنوان مقصر به مردم معرفی خواهد شد» دلواپسان در بخش دیگری آوردهاند: «ستاد مشترک دولت و اصلاحات که عزمی بیبدیل برای دفن کردن مدیریت جهادی دارند؛ از همین گزینه بهشدت در خوف و هراس به سر میبرند. باید دانست که مردم نیز هرگز غیر از مقدورات مجلس انتظار دیگری ندارند. اما باید در جریان امور باشند. یک نماینده و مجموعه نمایندگان باید به مردم گزارش بدهند چه کردهاند، چرا اتفاق خاصی رخ نمیدهد و مقصر کیست؟»
گــلایه مـیرسلیم یا اتـهامزنی دلواپسان؟
همگان شاهد بودند که اصولگرایان چگونه در گرفتن مناصب پارلمان دچار اختلاف بودند؛ به عنوان نمونه، میرسلیم اخیرا گفته است: «در۱۰ دوره گذشته مجلس بهتدریج رویهای مرسوم شده است که تقسیم مناصب در مجلس با رایزنیهای پشتپرده انجام میگرفت و حتی بسیاری از سابقهداران بر این تصورند که تقسیم مناصب راهی جز این نوع رایزنیهای پنهانی ندارد و بدتر اینکه گمان میکنند پیشبرد امور مجلس در زمینههای قانونگذاری و نظارت و شایستهسالاری باید با همان نوع رایزنیها انجام شود.» اما دلواپسان در رسانههایشان اصلاحطلبان را مقصر اختلافات میدانند و مینویسند: «جریان اصلاحات که نمایندگانشان در مجلس دهم با کارنامهای ضعیف، رکورد بیخاصیتترین مجلس در طول 40 سال گذشته را رقم زدند؛ تلاش داشتند با تحلیلهای معیوب و مغرضانه اصولگرایان را در میانه اختلاف و درگیری بر سر مناصب داخلی مجلس نشان دهند و این تفکر را به جامعه القا کنند که مجلس آینده درگیر حاشیه است.»
تناقض آشکار در متهم کردن اصلاحطلبان
ادعای اصولگرایان درباره نقش داشتن اصلاحطلبان در مشکلات مجلس تناقض آشکاری با ادعاهای قبلی آنها دارد. عیان است که جریان اصلاحات چنین برنامهای ندارد و اگر هر جریانی چنین برنامهای داشته باشد نیازمند وحدت و اتفاق نظر است که این مولفه با ادعاهای میرتاجالدینی نماینده اصولگرای مجلس همخوانی ندارد. او مدعی شده است: «جریان مقابل اصولگرایی که حامی دولت و به نوعی عامل روی کار آمدن دولت فعلی بودند به دلیل عدم موفقیت دولت در مباحث اقتصادی، دچار بیانگیزگی و دلسردی شده و از انسجام کافی و جدیت لازم برای یک رقــابت ســیاسی بـرخوردار نبود.» بنابراین ترس اصولگرایان از یک جریان غیرمنسجم و بیانگیزه چیــست جز برائــت جســتن از اشکالاتشان در پارلمان؟