پوشش یا به معنی اسلامی‌تر آن حجاب، زینتی برای زن محسوب می‌شود، البته نه تنها زن، بلکه پوشش متعارف و صحیح الگوی درستی برای معرفی شخصیت هر فرد است، اما چند سالی می‌شود که هرچه جهان به سمت مدرنیته سوق پیدا می‌کند، عنان حجاب یا پوشش صحیح از کف رفته و گا‌ها در دنیای غرب شاهد برهنگی و ناهنجاری‌هایی هستیم که ریشه در همین الگوی پوشش دارد.
کشور‌های غربی بالاخص کشور‌های اروپایی و آمریکایی در یک نسخه ثابت نشان دادند که فرهنگ امروزشان نشانی از پیشینه تمدنی کشور‌ها و مناطقشان ندارد، چراکه با گذری در تاریخ و تَبرق کردن چند مقاله علمی به این خواهیم رسید که برهنگی و به اصطلاح بدحجابی نسخه‌ای فرنگی برای نفوذ در کشور‌های آسیایی و سلطه بر هویت آن‌هاست.
شما در ادامه این گزارش با گذر از کشور پرتغال، بخشی از پوشش زنان این منطقه را در قبل از دوره رُنسانس مشاهده خواهید کرد.
به کشور کریستیانو رونالدو سر می‌زنیم، به مجمع‌الجزایر آزور، جزیره فایال در کشور پرتغال. چادر این ناحیه با نام کاپوچی کاپلو عموما به رنگ سیاه یا آبی تیره براق بوده و از مادران و مادربزرگ‌های اشراف‌زاده به دخترانشان ارث می‌رسیده است. در تهیه این چادر از استخوان وال و پارچه‌های سنگین استفاده می‌کردند.
منشأ این نوع چادر چندان معلوم نیست؛ عده‌ای آن را هلندی می‌دانند. علاوه بر این، چادر دیگری شبیه چادر اسپانیا با نام مانتو در پرتغال پوشیده می‌شد. در مورد شدت و خشونت کشف حجاب اروپایی چندان مطمئن نیستیم، اما نابودی لباس بومی در اروپا و جایگزین شدن پیراهن و روسری و چادر با لباس‌های یک شکل مدرن، همچون اتفاقی که در کشف حجاب رضاخانی رخ داد، تردیدناپذیر است.
شاید اگر زنان جهان از بین المللی بودن پروژه‌ی کشف حجاب و یکدست سازی لباس‌ها مطلع بودند، آن طور برای نابودی لباس و فرهنگ گذشتگان خود از هم پیشی نمی‌گرفتند.
نظراتی كه حاوی توهین و مغایر قوانین کشور باشد منتشر نمی شود
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید
