روزنو-ایران و امریکا همواره از نخست وزیران عراق انتظار داشته اند که اهداف و دستورالعمل آنان را اجرایی کنند و سرنوشت سیاسی کاظمی نیز مستثنی از نخست وزیران پیشین عراق نخواهد بود. آینده عراق وابسته به نتایج نزاع میان ایران و امریکا است

به گزارش سایت روزنو، در تاریخ ۲۵ ژوئن سال جاری در بیانیه ای صادر شده از سوی دولت عراق اعلام شد که نیروهای امنیتی عراق به مقر کتائب حزب الله حمله کرده اند و اعضای آن گروه را در جنوب بغداد بازداشت کرده اند. منطقه مورد اشاره اغلب دارای زمین های زراعی متعلق به شهروندان عادی یا مقام های سابق بوده است که توسط بسیاری از شبه نظامیان مصادره شده و به اردوگاه و بازداشتگاه های متعلق به آنان تبدیل شده بود‌ند.

دولت عراق بدنبال اعلام خبر بازداشت اعضای شبه نظامی گروه مذکور خبر داده بود که از برنامه آنان برای انجام حملات راکتی علیه تاسیسات و مراکز خارجی در بغداد مطلع بوده است. زمان انجام این عملیات اهمیت دارد‌: نخست آن که این حمله پس از آن صورت گرفته که مذاکرات استراتژیک واشنگتن و بغداد با هدف تعیین چارچوبی برای آینده حضور نیروهای امریکایی در عراق، تقویت اقتصاد آن کشور و روابط فرهنگی میان دو کشور آغاز شده است.

دوم آن که این اقدام در آستانه بازدید نخست وزیر تازه عراق از امریکا صورت می گیرد و باید آن را در چارچوب برنامه امریکا برای تغییر معادلات و صحنه سیاسی در منطقه ارزیابی و درک کرد. دولت فعلی عراق موقت و برای دوره انتقالی قلمداد می شود که برنامه آن فراهم سازی شرایط برگزاری انتخابات و حل بحران های مالی و درمانی - بهداشتی است.

با این حال، در عمل، این دولت در میانه رقابت تهران و واشنگتن در عراق قرار گرفته و هدف اش ایجاد توازن در روابط اش با دو کشور و محدود کردن نفود آنان در عراق است. با این وجود، به دلیل مشکلات و فشار اقتصادی به نظر می رسد "مصطفی کاظمی" نخست وزیر تازه عراق از سوی واشنگتن برای اقدام علیه نیروهای نیابتی وابسته به ایران از طریق حمله به مقر شبه نظامیان شیعه و بازداشت اعضای آن تحت فشار قرار داشته است.

این در حالی است که این جریانات شیعه عراقی خود دارای نمایندگانی درون پارلمان عراق هستند‌. در اینجا دو پرسش منطقی را می توان مطرح کرد: نخست آن که چرا حملات صورت گرفته محدود بوده اند؟ و دوم آن که چرا پایان عملیات منجر به ایجاد شکافی عظیم نشد؟ واقعیت آن است که معادلات عراق از طریق میزان وابستگی دولت آن کشور به تهران و واشنگتن و منازعه آنان با یکدیگر تعیین می شود.

هیچ یک از رهبران و دولت های عراق خارج از این چارچوب فعالیت نکرده اند. به عبارت دیگر، امریکا نمی تواند صرفا بر ساختار سیاسی عراق تکیه کرده و از طریق آن به اهداف اش دست یابد. در نتیجه، مجبور است با گزینه های محدود شده بازی کند. اقدام اخیر دولت عراق بیش تر ماهیت امنیتی داشته و باعث ایجاد شکافی عمیق میان نخست وزیر عراق و ایران نشده چرا که عبوری جدی از خط قرمز ایران نبوده است.

از دید حرفه ای - امنیتی کارشناسان این حوزه معتقدند که بازداشت های اخیر در بعدی کوچک و محدود شده صورت گرفته اند و اعضای اصلی هیئت رهبری شبه نظامیان شیعه بازداشت نشده اند. ‌در نتیجه، تهدیدی استراتژیک علیه منافع ایران در عراق نبوده اند. این اقدام برای امریکا نیز بدان معنا نیست که عراق از این پس به طور کامل از ایران دور خواهد شد".

این روزنامه در ادامه می افزاید:"اقدام اخیر برای نخست وزیر تازه عراق به منظور ارسال پیام های مستقیم و غیر مستقیم اهمیت دارد. نخست آن که او می تواند به سایرین این پیام را انتقال داد که اهرم هایی برای اعمال فشار دارد. او پیش تر رئیس دستگاه اطلاعاتی عراق بوده و از فعالیت های مخفیانه گروه های مختلف مطلع است امری که به او قدرت می بخشد.

دوم آن که کاظمی با اقدام اخیر خود به ایران این پیام را فرستاد که می تواند از حمایت مالی امریکایی ها برای حل مشکلات اقتصادی و مالی عراق بهره مند شود مشکلاتی که اقتصاد آن کشور را در معرض فروپاشی قرار داده اند.

این در حالی است که ایران خود تحت فشار تحریم امریکاست و امکان کمک رسانی مالی به عراق را ندارد‌. سوم و مهم ترین پیام آن که کاظمی قصد داشت با اقدام اخیر علیه شبه نظامیان شیعه عراقی به طرف امریکایی نشان دهد که سیاستمداری عملگراست. نکته دیگر آن که کاظمی به دنبال ساخت آینده ای سیاسی است و قصد دارد به جذب سرمایه و حمایت مالی امریکایی ها و غرب پرداخته و حمایت اخلاقی آنان را برای ماندن در قدرت به نفع خود جلب نماید و از اقدامات رقبای سیاسی اش مصون باقی بماند‌.

واقعیت اما آن است که کاظمی به تنهایی نمی تواند کاری موثر را انجام دهد. انتخاب او در نتیجه اجماع ایران و امریکا بر سر حفظ توازن قوا بوده است. کاظمی نیز همانند سایر نخست وزیران عراق بازیگری است که رقابت میان ایران و امریکا سرنوشت او را تعیین می کند و فاقد ابزارهای موثر سیاسی برای اعمال قدرت است.

در نتیجه، آینده سیاسی اش فراتر از کنترل شخص اوست. ایران و امریکا همواره از نخست وزیران عراق انتظار داشته اند که اهداف و دستورالعمل آنان را اجرایی کنند و سرنوشت سیاسی کاظمی نیز مستثنی از نخست وزیران پیشین عراق نخواهد بود. آینده عراق وابسته به نتایج نزاع میان ایران و امریکا است".