هرگز فراموش نکن که از کجا هستی؛ این تتوی روی گردن ستاره ای است که دو دهه از ایران به دور بود در آلمان به فوتبالیستی حرفه‌ای تبدیل شده بود اما سرانجام در 25 سالگی به زادگاه خود بازگشت و پیراهن تیم ملی ایران را پوشید و دوره ای از فوتبالش را شروع کرد که نتایج درخشانی را هم برای ایران به همراه داشت. اشکان دو بار با تیم ملی در جام جهانی حضور یافت و دو مرتبه نیز در جام ملت ها بازی کرد و به بازوبند کاپیتانی هم رسید اما حالا هزاران کیلومتر دورتر از تهران در برلین حضور دارد و نشانه ای هم از بازگشت وی به چشم نمی‌خورد.

اشکان در سال 1390 دعوت کارلوس کی‌روش برای بازی در تیم ملی ایران را قبول کرد؛ یک سال پیش از آن وی در پاسخ به درخواست افشین قطبی برای بازی در جام ملت ها گفته بود که ترجیح می‌دهد در تیم باشگاهی‌اش حضور داشته باشد: «اگر در جام ملت های آسیا بازی کنم، یک ماه کامل را از دست خواهم داد، من می‌خواهم شانس خودم را در وولفسبورگ امتحان کنم». اما سرانجام وی به ایران آمد و برای انجام اولین بازی رسمی تا بهمن ماه صبر کرد و شروعی تاریخی را نیز رقم زد.

دژاگه در بازی با قطر که آخرین دیدار مرحله اول مقدماتی جام جهانی 2014 بود، در ترکیب اصلی تیم ملی ایران قرار گرفت. علاوه بر او، مهدی رحمتی، هادی عقیلی، جلال حسینی، خسرو حیدری، مهرداد پولادی، جواد نکونام، پژمان نوری، علی کریمی، محمدرضا خلعتبری و محمد قاضی نیز در میدان حضور داشتند تا در عکس تیمی اولین بازی ملی دژاگه نقش آفرینی کنند.

بازی با حملات تیم ملی ایران آغاز شد و در دقیقه 5 ارسال بلند از سوی سیدجلال حسینی به مهرداد پولادی در سمت چپ رسید، او در حالی که اشکان دژاگه روی خط محوطه جریمه بود، توپ را به تیر دوم ارسال کرد و اشکان با یورشی تماشایی و پرشی بالاتر از مدافع قطری، دروازه میهمان را فرو ریخت و به شکلی ویژه بازی با پیراهن تیم ملی ایران را آغاز کرد. این البته پایان کار نبود و در ادامه روی اشتباه مهدی رحمتی یک پنالتی در اختیار تیم ملی قطر قرار داده شد تا بازی 1-1 شود.

در نیمه دوم نیز ایران توپ و میدان را در اختیار داشت و این بار اشکان دژاگه پشت ضربه ایستگاهی قرار گرفت. در حالی که مهاجمان تیم ملی منتظر سانتر از سوی ستاره وولفسبورگ بودند، او با استفاده از اشتباه دروازه بان قطر در جایگیری، توپ را به شکلی عجیب و غریب راهی دروازه کرد و برای دومین بار دروازه را گشود و دست ها را به نشانه پیروزی بالا برد و خوشحالی کوتاه را برگزار کرد که در ادامه با حضور ملی پوشان به جشنی مجلل تبدیل شد و عکس هایی از آن نیز توسط امیرحسین خیرخواه عکاس ورزش سه به یادگار مانده است.

نکته جالب حضور دژاگه این بود که او از همان بازی نخست پیراهن شماره 21 را برتن کرد تا همین حالا که 58 بازی ملی را در طول هشت سال انجام داده نیز همین پیراهن را در اختیار دارد. چهره اشکان البته تفاوت هایی با امروز دارد، او آن موقع موهایش را از ته می‌تراشید و مدل ریش هایش نیز به شکلی منحصر به فرد بودند که از وی فوتبالیستی خاص در تیم ملی می‌ساخت. البته نکته ویژه استایل دژاگه تی شرت یقه و آستین دار سفیدی بود که برای پوشاندن تتوهایش می‌پوشید؛ تتوهایی که همانطور که گفته شد یکی از مهم ترینش به زادگاه او یعنی ایران اختصاص داشت.

ستاره سابق وولسفبورگ، ناتینگهام، فولام، هرتابرلین و... در این سال ها همیشه ستاره ای درخشان در فوتبال ایران بود، حتی موقعی که پیش از جام جهانی 2018 مصدوم بود نیز طرفداران ایرانی اعتقاد داشتند که او باید در لیست نهایی کارلوس کی‌روش قرار بگیرد چرا که تجربه اش می‌تواند کمک حال تیم ملی باشد؛ شاید ستاره خط هافبک تیم ملی که در جام ملت های آسیا عملکرد خوبی داشت، در لیگ نیز برای تراکتور درخشید و گل های مهمی را به ثمر رساند. او در تمرینات جدی و مصمم ظاهر می‌شد و همان ستاره حرفه ای بود که تراکتوری ها برای موفقیت به آن نیاز داشتند اما شیوع ویروس کرونا باعث شد تا دژاگه به آلمان برود و در آنجا خود را قرنطینه کند. تصور می‌شد که با اتمام محدودیت های کشورهای اروپایی، اشکان به ایران بازگردد اما این اتفاق رخ نداد و حالا کنار هم قراردادن صحبت های او و مدیران باشگاه تراکتور، این چنین می‌نماید که احتمال بازگشت این ستاره چندان زیاد نیست.

دژاگه که چند روز پیش در یکی از رستوران های ارمنی معروف برلین عکسی را در کنار دوستانش ثبت و منتشر کرد، اعتقاد دارد که لیگ ایران باید تعطیل شود، مدیران تراکتور که پیش‌تر می‌گفتند راهی برای بازگشت وی وجود ندارد، حالا از قول دژاگه می‌گویند او نگران خانواده اش است و در واقع همسر و فرزند او اجازه بازگشت را نمی‌دهند. او می‌تواند از برلین به فرانکفورت، دوسلدورف یا هامبورگ برود و به ایران بازگردد اما ترجیح می‌دهد که همچنان در آلمان بماند تا از بیماری کووید-19 در امان بماند و حالا در صورتی که این غیبت ادامه دار باشد، کار تراکتور بدون او و دو ستاره خارجی، بسیار بسیار سخت تر خواهد شد و همچنین برای لیگ ایران نیز غیبت دژاگه می‌تواند یک خسران فنی را به بار داشته باشد؛ هرچند که خود اشکان نیز شاید با این تصمیم دوران فوتبال خود را وارد مرحله جدیدی کند.هم بسیاری از هواداران دوست داشتند که او این بار انتقام پنالتی گرفته نشده در مقابل آرژانتین را در بازی با اسپانیا و پرتغال بگیرد.

اشکان به جام جهانی رفت اما فرصتی برای بازی پیدا نکرد. با این حال او برخلاف قوچان نژاد تصمیم به خداحافظی نگرفت ولی تصمیمی که او داشت، به مراتب شگفت انگیز تر از کاری بود که گوچی انجام داد. دژاگه که به وضوح دیگر جایی در سطح اول فوتبال اروپا و لیگ آلمان نداشت، تصمیم گرفت که به ایران بیاید و در لیگ خلیج فارس پیراهن تراکتور را برتن کند؛ حضور او به همراه شجاعی و حاج صفی، تی تی های شهر تبریز را به تیمی پرستاره و جذاب تبدیل کرد که البته در لیگ هجدهم موفق به کسب جام قهرمانی و سهمیه آسیایی نشد اما با این حال دژاگه به قرارداد خود پایبند ماند و لیگ نوزدهم را نیز با تراکتور آغاز کرد.