این‌روزها که برخلاف پیش‌بینی‌های قبلی درباره کاهش شیوع ویروس کرونا با گرم‌تر شدن هوا؛ شاهد افزایش چشمگیر مبتلایان و فوت هموطنان عزیزمان در سراسر کشور پهناورمان هستیم، بار دیگر اضطراب عمومی در جامعه حاکم شده است. جانِ هم‌وطن بدیهی‌ترین خط قرمز است. جانِ هم‌وطن را نباید به ثمن‌بخس به حراج گذاشت.

در حالی‌که به عنوان یک ایرانی دلسوز  از روز اول گفته‌ایم بیایید در کنار هم برای ایران عزیزمان تصمیم گروهی و عقلانی بگیریم، در این میان عده‌ای همچنان محکم‌تر از قبل بر طبل عِناد خود کوبیده و صرفاً جهت کسب منافع گروهی و بعضاً شخصی به‌دنبال برگزاری مسابقات فوتبال هستند. این در حالی‌ است که رقابت‌های سایر رشته‌های ورزشی تیمی از جمله والیبال و بسکتبال به‌صورت کامل لغو شده است.

حال سوال اینجاست که میزان برخورد و دایره افراد درگیر در فرآیند برگزاری یک بازی فوتبال بیشتر است یا والیبال؟!

از سویی دیگر چگونه می‌شود که شرایط برگزاری مسابقات والیبال و بسکتبال که زیرساخت‌های مورد نیاز و موجود آن در کشور به مراتب شرایط مساعدتری نسبت به فوتبال دارد، برای برگزاری بازی در شرایط کرونایی فعلی، فراهم نیست، امّا برای فوتبالی که در لیگ‌ به اصطلاح حرفه‌ای آن برخی از باشگاه‌ها در وضعیت عادی برای تامین نیازهای اولیه مانند زمین بازی و تمرین، هزینه سفر، اقامت، پرداخت حقوق اعضای تیم و ... ، با مشکل مواجه هستند، مسئولین محترم امر، مدعی اجرای کامل پروتکل‌های بهداشتی و فراهم بودن شرایط برای برگزاری مسابقات فوتبال هستند؟

بدیهی است که  بعد از شفاف‌سازی و ارایه پاسخ روشن به موارد فوق، این موضوع را نیز مدنظر قرار دهند که تحمیل هزینه به جامعه بزرگ فوتبال از سوی متولیان امر صرفا به‌خاطر کسب منافع مقطعی، با هیچ قانون و منطق اخلاقی سازگار نیست.

ما همچنان با اصل دلسوزی برای کشور عزیرمان و شرایط قرمز حاکم بر ابتلا به بیماری کرونا و توجه ویژه به جانِ عزیزتر از جانِ هم‌وطن می‌گوییم در یک بستر توام با احترام و همفکری  علاج واقعه را پیش از وقوع نماییم و برای چندمیلیارد تومان عایدی، جانِ مردم را با پیام مستقیم «عادی‌سازی وضعیت» با برگزاری مسابقات فوتبال به خطر نیندازیم، باور بفرمایید هر تصمیم غلط ما در عرصه‌ی تصمیم‌سازی عاقبت ناخوشی را در برخواهد داشت. اعلام پایان لیگ فعلی و آغاز لیگ آتی با حضور ۱۸ تیم در یک فضای تعاملی با حضور مدیران تیم‌های لیگ‌برتر و لیگ یک حرکت در مسیر تعامل، همفکری، ایران‌دوستی و هم‌نوع‌دوستی است، ایرانی همیشه برای ایرانش تصمیم دلسوزانه می‌گیرد.