روزی که تصاویری منتشر شد مبنی بر «آفتابی» شدن رهبر کره ی شمالی؛ جلیلوند به «آفتاب یزد» گفته بود:« تا اصالت تصاویر منتشر شده تایید نشود، نمی توان هیچ پرسشی را در این مورد که «کیم» زنده است یا نه؛ پاسخ داد!»، این خلاصه ترین پاسخ به پرسشی بود از کارشناس روابط بین الملل در واکنش به انتشار تصاویر کیم جونگ اون از رسانه های کره شمالی و اما وقتی غیبت مجددِ رهبر کره شمالی، واردِ دوازدهمین روزِ خود شد (رهبر کره شمالی پیشتر پس از ۲۰ روز غیبت در آستانه اول ماه مه، روز جهانی کارگر در مراسم تکمیل ساخت کارخانه کود شیمیایی شرکت کرد ) ، وقتی از این کارشناس روابطِ بین الملل پرسیدیم:« به نظر شما، این ادامه ی غیبتِ قبلی است یا غیبتی از نو»؟ می گوید:« ابهامی که پیشتر وجود داشت همچنان باقی است ضمن آن که؛ اگرچه قاطعانه نمی توان گفت اما حدس می زنم«کیم» در«کما» باشد یعنی حالتی بین زنده و مرده بودن با این توضیح که، آن مثلثِ معروف(حزب جوچی، دستگاه امنیتی کره و ارتش) هم می خواهند ضرر زنده بودن کیم را نپردازند هم از منافع مردنِ وی کمال بهره برداری را به خود اختصاص دهند.»
>غیبت دوباره رهبر کره شمالی
به گزارش روز نو :کیم جونگ اون، رهبر کره شمالی دوباره به دلایل نامعلومی ناپدید شده است. بنا بر آن چه روزنامه نیویورک پست می نویسد: «کیم جونگ اون مدت ۱۲ روز است که در ملاء عام ظاهر نشده و هیچ بیانیه‌ای را ایراد نکرده است.» رابرت اوبراین ، مشاور امنیت ملی آمریکا ، اظهار داشت: او ممکن است نوارها را در کارخانه‌ها ببرد؛ اما ما نمی توانیم اطمینان
داشته باشیم که این ها عکس های واقعی باشند.
رهبر کره شمالی پیشتر پس از ۲۰ روز غیبت در آستانه اول ماه مه، روز جهانی کارگر در مراسم تکمیل ساخت کارخانه کود شیمیایی شرکت کرده و نوار نمادین در مراسم افتتاح این کارخانه را شخصاً قطع نمود و برخلاف شایعات پخش شده در مورد بیماری کیم جونگ اون، وی درعکس‌های منتشره سالم به نظر می‌رسید. کیم جونگ اون از ۱۱ آوریل در انظار عموم ظاهر نشده بود . او در جشن ۱۵ آوریل در مراسم زادروز کیم ایل سونگ، پدربزرگ خود و بنیانگذار کره شمالی شرکت نکرده بود . به دلیل غیبت نسبتا طولانی وی شایعاتی درباره مرگ یا بیماری احتمالی وی
منتشر شد.
>رونویسی از روش های استالین!
دنیای سیاست بین‌الملل، دنیای پیچیده‌ای است. گاهی موضوعی شاید ساده به نظر برسد، اما در واقع ابعاد پنهان بسیاری دارد به همین خاطر هم وقایع و اتفاقات را باید از زوایای مختلف مورد بررسی قرار داد. یکی از موضوعاتی که این روزها ـ دوباره ـ بسیار در فضای خبری دنیا سر و صدا به پا خواهد کرد؛ ماجرای سلامتی کیم جونگ اون است؛ حتی اگر برخی شواهد و قرائن حکایت از آن داشته باشد که وضعیت سلامتی رهبر کره شمالی چندان مطلوب نیست. اگرچه هنوز برای قضاوت در مورد سرنوشت "کیم جونگ اون" زود است، اما با فرض اینکه «کیم جونگ اون» آن طور که اولین بار یک منبع خبری از کره جنوبی مدعی شده زیر عمل قلب، وضع وخیمی یافته و یا رهسپار دیار باقی شده باشد، باید پرسش های بسیاری به پاسخ منتهی شود از جمله این که؛ آینده منطقه و جهان پس از او چگونه خواهد بود؟ چه کشوری از مرگ او که احتمالا مقدمه فروپاشی کره شمالی باشد سود خواهد برد، دشمن ظاهری آمریکا یا دوست مرموز چین؟!
جلیلوند با اشاره به این که، در جهان معاصر؛ برخی رفتارها نه «کپی» که«کاریکاتوری» از رفتار و اندیشه های 80-70 سال پیش است، اظهار می دارد:«این کارهایی که این روزها از سوی مقامات کره و در راس آن«کیم» سر می زند را روزگاری «استالین» نیز در فضای خفقان و ترس شوروی سابق انجام می داد؛ رفتاری که از «هیتلر» آموخته بود و هیتلر که چشم بسته از «روش و منش موسولینی» تقلید می کرد اما نتیجه چه شد؟ استالین و تمام کمونیسم طی 70 سال هرچه اندوختند را یک شبه از دست دادند! این روزها در همه ی دنیا، همه از قدرت نظامی می گویند اما قدرت نظامیِ صرف نمی تواند گره گشا باشد!»
این کارشناس مسائل سیاسی با ذکر مثال و نمونه ای، به ساده ترین شکل ممکن دو کشور سوئد و روسیه را در ترازوی سنجش گذاشته می گوید:«روسیه هفت هزار موشک بالستیک و قاره پیما دارد اما هرکس می خواهد پناهنده شود نه به موسکو که به استکهلم می رود جایی که پلیس آن جا از داشتن یک «آرپیجی» نیز
عاجز است.»
جلیلوند با اشاره به اصطلاح «تله استراتژیک»، کره شمالی را برای ژاپن، چین، روسیه و خاور دور یک «تله ی استراتژیک» دانسته
می گوید:«آمریکایی ها از هرچه نامطمئن سخن بگویند، از اتحاد دو کره، مطمئن و با جدیت سخن می رانند و حال به کره ی واحد فکر کنید که جنوب آن یک قدرت اقتصادی و شمال آن یک قدرت نظامی است.»
این کارشناس مسائل سیاسی ادامه می دهد:« کشوری که طی 15-10 سال آینده می خواهد دچار پوست اندازی شود برای قرن 21 راهی جز پیوستن به جزءِ جدا شده ی جنوبی خود ندارد و از همین جا به بعد، مدیریت آمریکا در این منطقه آن روی خود را نشان خواهد داد آن هم در زمانه ای که نه چین، چینِ این روزگار است نه ژاپن و نه حتی روسیه.»
>مرگ کیم چه کسانی را خوشحال خواهد کرد؟!
احتمالا بسیاری آمریکا را کشوری بدانند که از مرگ کیم خوشحال خواهد شد، اما واقعیت چیز دیگری است. واشنگتن به چند دلیل عمده، علاقه‌ای به مرگ کیم، بی ثباتی در کره شمالی و حتی سقوط رژیم حاکم در آن ندارد، شاید بپرسید چطور؟ مگر پیونگ یانگ دشمن بزرگ آمریکا نیست؟! پاسخ به این پرسش تا حد زیادی در پیشینه سیاست خارجی ایالات متحده نهفته است، دگرسازی یا به بیان عامه همان دشمن تراشی همواره یکی از اصول ثابت سیاست خارجی آمریکا بوده و این کشور علاقه بسیاری به داشتن دشمنانی ضعیف اما پر ادعا در گوشه گوشه دنیا دارد! جلیلوند با اشاره به برنامه های بلند مدت و بسیار بلند مدت ایالات متحده ی آمریکا برای قرون 21 و 22 ادامه می دهد:«این که فکر کنیم کره ی شمالی دچار فروپاشی خواهد شد یا تغییری اساسی در این قسمت از کره ی خاکی رخ خواهد داد از آن
جایی نمی تواند صحیح باشد که در منافات کامل با سیاست های
بلند مدت و بسیار بلند واشنگتن است پس آن چه باید مشخص شود نه مرده و زنده بودن رهبر فعلیِ کره ی شمالی بلکه، برنامه ی بعدی چینی ها با محوریت پیونگ یانگ در تعامل و زد و بندهای پشت صحنه با ساکنان
حال و آینده ی کاخ سفید است.» این کارشناس مسائل بین الملل با تاکید بر پیچیده بودن سیاست های چین و آمریکا در برخورد با چالشی به نام کره ی شمالی می افزاید:«اعلام مرگِ رهبری که فکر می کنم ـ اما مطمئن نیستم ـ در کما است به روزی موکول خواهد شد که اولاً
آن مثلثِ معروف(حزب جوچی، دستگاه امنیتی کره و ارتش) به نتیجه ای واحد رسیده باشند و دیگر این که مذاکرات چین و کره به نتیجه ای حداقل منتهی شده باشد.» جلیلوند ضمن اشاره به یک «کانال تلگرامی»
با نام «کره ی شمالی» که به زبان فارسی مطلب منتشر می کند
می گوید:«حتی اگر این کانال تلگرامی به اصطلاح «فیک» نیز باشد بازهم می تواند بسیاری از «گرا» های لازم را به ما بدهد.»
اشاره ی جلیلوند به کانال تلگرامی با نام کره ی شمالی است به زبان فارسی که حدوداً 14هزار عضو دارد اما مدتی است اخبار و تصاویری از گذشته ی کره و رهبر فعلا غایب این کشور منتشر می کند که بر اساس تحلیل محسن جلیلوند می تواند به معنای زمینه سازی و آماده کردنِ اذهان برای اعلام درگذشت مرگ رهبری باشد که غیبت های او این روزها به نقل محافل تبدیل شده است.
>کره ی شمالی بی هیچ تغییری!
گرچه مرگ کیم رسما به معنای پایان حکومت این خاندان بر کره شمالی نیست، اما به باور بسیاری از تحلیلگران، مرگ رهبران در حکومت‌های موروثی به ویژه وقتی جانشین قدرتمندی برای آن وجود ندارد می‌تواند سرآغاز تزلزل و فروپاشی آن حکومت باشد، اگر مرگ کیم واقعا باعث آغاز فروپاشی رژیم حاکم بر این کشور شود این یک فاجعه بزرگ به ویژه برای آمریکا
خواهد بود. محسن جلیلوند اما نظری دیگر دارد. او می گوید:« اگر بپذیریم رهبری در خاندان«کیم» باقی خواهد ماند باید این مهم را نیز بپذیریم که کره ی شمالی برای مدتی حدوداً دو دهه ای دچار هیچ تغییر و تحول بنیادینی نخواهد شد و ما همچنان با کشوری مواجه هستیم که اخبار آن«راز»، حقایق آن«پرابهام» و ماهیت آن ترسناک برای مردمان ساکن در این کشور، منطقه و جهان باقی خواهد ماند تا
آن چه برای آینده ی این کشور در نظر گرفته شده، عملیاتی شود.
جلیلوند در پایان تاکید دارد وظیفه داریم و باید برنامه های استراتژیک آمریکا برای 100 سال آینده را به دقت مطالعه کنیم تا در چنین مواقعی اسیر پروپاگانداهای رسانه ای و اخباری که صرفا جنبه ی تهییجی دارد نشویم زیرا کره ی شمالی نقشی بسیار مهم تر در جهان بر عهده دارد که بودن و نبودن «کیم» و امثال «کیم» بتواند تغییری در آن ایجاد کند.