سرپرست گروه اجتماعی و مدیر گروه طرح و برنامه و نظارت شبکه دو درباره کنداکتور رمضانی این شبکه و برخی حاشیه‌ها توضیحاتی ارائه کرد.

از کپی برنامه‌های افطار از روی «ماه عسل» تا ماجرای تاخت و تاز اسپانسرها در ساخت برنامه‌های تولیدی تلویزیون. اینها بهانه‌هایی بودند برای گفت‌وگو با حبیب میدانچی، کارشناس برنامه‌های پزشکی تلویزیون که این روزها سرپرست گروه اجتماعی و مدیر طرح و برنامه شبکه ۲ سیماست. این شبکه‌ که معمولا با فاصله‌ای دورتر از حاشیه‌های معمول تلویزیون کارش را ادامه می‌دهد، این روزها به واسطه بخش مناجات‌خوانی جنجالی مداح معروف و گاف مجری برنامه صبحگاهی این شبکه در نشناختن نجف دریابندری، اندکی با حاشیه همراه شده است. این مسائل در کنار کنداکتور پر و پیمان شبکه دو با برنامه‌های اجتماعی «در انتهای الوند»، «بچه‌محل»، «مکث»، «با هم برای هم» و «شبگرد» موضوعاتی بودند که برای آنها هم‌صحبت شدیم با میدانچی درباره آنچه در ساختمان انتهای الوند می‌گذرد.

این گفت‌وگو را در ادامه بخوانید.

شبکه دو برای ماه رمضان امسال دست پُری داشت و با برنامه‌هایی به استقبال این ماه آمد که هم تعدد داشت و هم تنوع، اما در این بین به جز برنامه‌ای مثل «بچه‌محل» (عمو پورنگ) که مخاطب سنتی خود را دارد، برنامه‌هایی مثل «شبگرد» و «مکث» که در گروه شما تولید شدند نیز موفق به جذب مخاطب شده‌اند؛ لطفا کمی درباره این برنامه‌ها توضیح بدهید.

بله. همینطور است. امسال در ماه مبارک رمضان برنامه‌های متفاوتی داشتیم. از همان ابتدای صبح برنامه «در انتهای الوند» را دنبال کردیم که در ماه رمضان هم به رسالت امیدآفرینی خود پرقدرت ادامه می‌دهد و در آن موضوعات روز را دنبال می‌کنیم تا ساعات پایانی شب و برنامه «شبگرد» که به امید می‌پردازیم، کنداکتور پُر و پیمانی داریم و برنامه‌های مختلف گروه‌های برنامه‌ساز شبکه آن را متنوع و رنگین کرده. گروه اجتماعی هم به سهم خود با برنامه‌های «با هم برای هم» که به موضوعات سلامت روح و روان جامعه و همچنین تغذیه سالم در ماه مبارک می‌پردازد، «بچه محل» که باکسی شاد و فرهنگساز در حفاظت از محیط زیست است، برنامه «مکث» که با رویکردی جدید به روایت قصه زندگی افراد می‌پردازد و در نهایت «شبگرد» را برای ماه مبارک رمضان تدارک دیده .

چیزی که اخیرا بسیار در تلویزیون رواج پیدا کرده حضور اسپانسرها و البته لزوم حضور آنها برای ساخت برنامه‌های تلویزیونی است. انگار بدون اسپانسر هیچ برنامه‌ای در تلویزیون امکان ساخت ندارد.

این‌طور نیست، غالب برنامه‌های رمضانی ما اسپانسر ندارند. تهیه‌کننده‌ها سعی کردند با کمترین هزینه، بتوانند نقطه نظرات اصیل رسانه را در محتوا پیگیر باشند و با دستمزدهای حداقلی و رعایت شرایط اقتصاد مقاومتی و کم کردن هزینه‌ها با بودجه خود شبکه دو برنامه‌هایشان را تولید کردند. آن هم امسال و با وجود شرایط سختی که شیوع کرونا در همه ابعاد به وجود آورده بود و این واقعا ارزشمند است.

این سیاست شبکه دو است؟

در بعضی برنامه‌ها هم از مشارکت استفاده می‌کنیم. برای مثال در ایام نوروز، با توجه به اینکه بحث کرونا هم مطرح بود، ۳۰شب برنامه «دونیمه ماه» را با مشارکت هلال احمر و شهرداری تهران داشتیم. الان هم «آدم‌های خوب شهر» که در گروه خانواده تهیه می‌شود با مشارکت کمیته امداد ساخته شده است. منتهی در بحث انتخاب مشارکت‌ها به ویژه در شبکه دو سعی کردیم با هوشمندی بیشتری عمل کنیم. یعنی اگر یک جایی صرفا با پرداخت هزینه ممکن بوده محتوای برنامه آسیب ببیند، کمااینکه برنامه در فشار اقتصادی نباشد، این را نپذیرفتیم. اما مثلا در «دو نیمه ماه» که در ایام نوروز بود و به هر حال هلال احمر با توجه به بیماری‌ای که همه‌گیر شده موضوعیت داشت و شهرداری تهران هم موضوعیت داشت درباره بحث ضدعفونی شهر و خدماتی که باید به مردم می‌دادند، از آنها استفاده کردیم ولی تلاشمان این است که از مشارکت‌های نابجا، نامتوازن و ناموزون استفاده نکنیم. اگر مشارکت‌هایی بخواهند به ما اضافه شوند که به محتوای برنامه‌های ما آسیب بزنند، ما ترجیح می‌دهیم این مشارکت را نداشته باشیم. اما در بعضی موارد مشارکت‌های خوبی جذب کردیم و تعامل خوبی هم با صاحبان سرمایه که علاقمند به کار با تلویزیون بودند شکل گرفت ولی در این مقطع چنین ضرورتی احساس نشد.

برای همین است که از سلبریتی‌ها به عنوان مجری استفاده نکردید؟

در شبکه دو اصلا اعتقادی به این موضوع وجود ندارد. نه آقای مهندس جلوه به عنوان یک فرد فرهنگی فرهیخته در حوزه رسانه چنین اعتقادی دارند که به بهای حضور یک سلبریتی اسبابی برای جلب مخاطب آنی و لحظه‌ای ایجاد کنیم و خدای نکرده به محتوای ما ضربه وارد شود، نه من به عنوان مدیر طرح و برنامه شبکه و در عین حال مدیر گروه اجتماعی چنین اعتقادی دارم. یعنی رفتار حاکم بر شبکه رفتار حاکم بر محتوا، فرم، عقلانیت و در عین حال استفاده به جا از مشارکت‌های متناسب با محتوای برنامه است.

برنامه «مکث» با همین تیم سال گذشته روی آنتن شبکه نسیم بود و امسال به شبکه دو آمد. این برنامه و کلا برنامه‌های باکس افطار سال‌هاست به «ماه عسل» شباهت زیادی دارند.

موضوع «مکث» و آنتن قبل از افطار، موضوعات معنوی و عمیق و سختی‌ها و مشکلاتی است که افراد در زندگی داشتند و از آنها گذشتند. درست است که خانم نوابی‌نژاد سال‌های گذشته در گروه «ماه عسل» بودند و به همراه آقای فرحانی تهیه‌کننده، سابقه خوبی هم با «هزار داستان» شبکه نسیم دارند اما رویکرد «مکث» متفاوت است با برنامه‌هایی که قبلا این دوستان داشتند. اصل برنامه که بر مبنای روایت یک قصه است شاید ساختاری باشد که در برنامه‌های دیگر مشاهده می‌کنید اما تفاوتی که برنامه در شبکه دو کرده بیشتر از نظر موضوعات انتخابی است ونه ساختار، موضوع اصلی این است که به امید و به مفهوم توکل بپردازیم و این به شدت مورد توجه بوده. یعنی تلاش ما این بوده که در «مکث» به داستان‌هایی بپردازیم که یک بازدهی امیدآفرینانه از مفاهیمی مثل حس توکل، تلاش، اعتقاد داشتن و ... باشد. به هر حال ما در جهان هستی رها نشدیم وبا توکل است که از مصائب زندگی نجات پیدا می‌کنیم و چه مفهومی از این بهتر برای ساعات پیش از افطار که روزه‌داران همه دل‌هایشان متوجه معنویتی عمیق است.

گفته شده بود که قرار است عموپورنگ سریال بسازد. «بچه محل» همان سریال است؟

«بچه‌محل» در حقیقت یک «سریال-شو» است. قسمت شوی برنامه که باید با حضور بچه‌ها در آمفی تئاتری که در حاشیه لوکیشن سریال هست برگزار شود، به خاطر موضوع کرونا حذف شده بعد از اینکه ایام کرونا تمام شود از آن آمفی‌تئاتر هم برای حضور بچه‌ها و همراهی‌شان با عموپورنگ استفاده خواهد شد. الان اما به سبب محدودیت‌های دوران کرونا بیشتر روی بخش سریال و قصه‌پردازی کار شد.

شبکه دو سال‌ها پیش باکس‌های پررنگ برنامه کودک داشت اما الان خیلی محدود شده. این دلیل خاصی دارد؟

ما قبل از ماه رمضان یک باکس ویژه کودک بین ساعت ۹ونیم تا ده ونیم داشتیم و یک باکس مستقل ساعت سه تا چهار عصر داریم که همین الان هم بعدازظهرها «دهکده بچه‌ها» را گروه کودک دارد. اما باکس صبحگاهی به علت ماه رمضان حذف شده و بلافاصله پس از ماه مبارک رمضان با مجموعه متنوع برنامه کودک و خردسال به کنداکتور برمی‌گردد.

بعضی برنامه‌سازهای قدیمی در مصاحبه‌های مختلف درباره این صحبت کردند که ما هر طرحی که می‌بریم چون اسپانسر نداریم اجازه کار نمی‌دهند و درحقیقت فراموش شدیم.