مسابقه تیم‌های استقلال و سایپا در هفته چهاردهم لیگ ششم که در دهم دی‌ماه 85 برگزار شد، یکی از پُر ماجراترین بازی های تاریخ لیگ برتر ایران است؛ دیداری که اگرچه در نهایت با گل‌های سید جلال حسینی، محسن خلیلی و حمیدرضا رجبی با نتیجه ۳ بر یک به سود سایپا به پایان رسید، اما اتفاقاتی در آن رخ داد که حتی از برد نارنجی پوشانِ شگفتی‌آورترین نیز مهم‌تر تلقی می‌شد.

مسابقه سایپا و استقلال در شرایطی آغاز شد که علی دایی به تازگی به‌عنوان سرمربی- بازیکن و جانشین ورنر لورانت آلمانی انتخاب شده بود؛ او زمانی که همراه با بازیکنان وارد ورزشگاه آزادی شده و برای بازدید از چمن ورزشگاه داخل زمین چمن آمد، مورد توهین بعضی از هواداران استقلال قرار گرفت که همین مسئله موجب عصبانیت و ناراحتی بازیکنان سایپا شد و آنها با انگیزه‌ای مضاعف مسابقه را آغاز کردند.

اما در دقیقه ۳۰ مسابقه استقلال روی اشتباه رحمان احمدی و توسط حسین کاظمی به گل رسید و با وجود اینکه در دقیقه ۳۶ با خطای وحید طالب‌لو روی شریفی‌نسب، سایپا به یک پنالتی رسید، از این فرصت استفاده نکرد و داریوش یزدانی این پنالتی که علی دایی به او هدیه داده بود، هدر داد و گلر پنالتی‌گیر استقلال با شیرجه به سمت راست دروازه دفع کرد.

 در شرایطی که مسابقه با حملات طرفین در حال برگزاری بود، در یک صحنه تکل علی دایی روی پای محمود فکری، با برخورد این دو بازیکن با تجربه بازی را متشنج کرد. در ادامه، پای محمود فکری خواسته یا نا خواسته به سر علی دایی برخورد داشت، چشم او را مجروح کرد و به سختی مورد انتقاد سرمربی- بازیکن سایپا قرار گرفت.

درگیری دایی و فکری تا بین دو نیمه هم کشیده شد و اگر دخالت صمد مرفاوی نبود، این قائله خاتمه پیدا نمی‌کرد، اما مهاجم بلندقامت سایپا آنقدر از رفتار مدافع آبی‌ها و بازیکنان این تیم شاکی بود که در بین دو نیمه مقابل دوربین‌های تلویزیونی گفت: «انگار استقلالی‌ها فیلم صمد آقا و بروسلی را خیلی دیده‌اند! آنها در جریان بازی دائما انگشت خود را در چشم من فرو می‌کردند.»

این دو بازیکن البته بابت مسائل دیگر نیز خُرده حساب‌هایی با یکدیگر داشتند؛ دایی سمبل تیم ۲۰۰۶ و کاپیتان تیم برانکو بود که با شکست آن تیم در مسابقات جام جهانی از جمع ملی پوشان کنار گذاشته شده و در فهرست بعدی این تیم که حالا سرمربی جدیدی(امیر قلعه نویی) بالای سر خود می‌دید، حضور نداشت.