هشتم خرداد ماه 99 مجلس یازدهم کار خود را آغاز می‌کند؛ یعنی کمتر از دو ماه دیگر. به طور معمول تا یک روز پیش از آغاز به کار مجلس جدید، مجلس پیشین به کار خود ادامه می‌دهد. اما معمولا منتخبان مجلس جدید خیلی منتظر افتتاح رسمی نمی‌مانند و حتی بی‌تاب رقابت کردن هم می‌شوند. منتخبان مجلس یازدهم هم به سبک خلف خود هم وزد وارد کار شده‌اند و هم رقابت را شروع کرده‌اند. با این تفاوت که در مجلس دهم رقابت و دسته‌بندی حداقل در ابتدای کار خیلی بیشتر از حالا معلوم بود.
به گزارش روز نو :حالا در محافل سیاسی صحبت‌ها درباره اینکه چه کسی قرار سکان مجلس یازدهم را برعهده بگیرد هم قوت گرفته است. دیدگاه‌های زیادی در این باره مطرح شده است. در بین چهره‌های شاخص اصول‌گرا که در مجلس یازدهم حضور دارند، نام محمدباقر قالیباف، مصطفی میرسلیم، مرتضی آقاتهرانی و علیرضا زاکانی بیش از هر فرد دیگری شنیده شده است. در این میان برخی از منابع خبری به همدلی می‌گویند که اصول‌گرایان به طور فشرده در جلسات مختلف در حال رایزنی برای تعیین ریاست مجلس یازدهم هستند.
ولی با این حال خود اصول‌گرایان و منتخبان مجلس یازدهم خیلی با وسواس تلاش می‌کنند تا منکر این تلاش‌ها بشوند. آن‌ها چندان تمایل ندارند که این رقابت برای کرسی ریاست در سطح رسانه‌ها مطرح شود. پیش از این هم محسن پیرهادی، منتخب مردم تهران به همدلی گفته بود:«مسئله انتخاب ریاست مجلس، مسئله‌ای است که باید در صحن علنی مجلس دنبال شود. لذا چون هنوز یک اجتماع عمومی از نماینده‌ها انجام نشده است، بنابراین موضوع تعیین رئیس مجلس هم به زمانی موکول می‌شود که همه نمایندگان حضور داشته باشند.»
همچنین بیژن نوباوه‌وطن سه روز پیش در این باره به همدلی گفته بود:«هیچ صحبتی در این باره نکرده‌ایم و ارتباطی هم با این موضوع نداریم. بر اساس تجربه‌‌ای که در دو دوره از مجلس داشته‌ام، باید بگویم که تصمیم‌گیری پیش از موعد در این زمینه، یک کار کاملا غلط و تقریبا فسادآور است.»
صحبت‌های این دو منتخب تهران در حالی است که در همین راستا داود محمدی، نماینده تهران درمجلس دهم به همدلی می‌گوید:«برای ریاست مجلس رایزنی‌هایی در گروه‌ها و برای افرادی خاص صورت می‌گیرد که ببینیم به کجا ختم می‌شود و کدام دسته حائز اکثریت می‌شود. به هر حال این جناح و گروه‌های زیرمجموعه‌اش که به مجلس رسیده‌اند با هم اختلافاتی دارند.»
به تازگی هم دبیرکل و رئیس شورای مرکزی حزب موتلفه در توییت‌های جداگانه‌ای، نسبت به جایگاه ریاست مجلس یازدهم و همچنین وظایف نمایندگان این مجلس موضع‌گیری کردند. سیدمصطفی میرسلیم منتخب مردم تهران در مجلس یازدهم در توییتی نوشت:«‏‎نمایندگان مجلس برای خدمت مخلصانه به مردم انتخاب شده‌اند و هیئت رئیسه خدمت‌گزاران آنهایند و‎ رئیس مجلس خادم قسم خورده آن هیئت. این مقام جای برتری‌جویی نیست ولی آن ‎خدمت، افتخار است.»
در ادامه اسدالله بادامچیان، دبیرکل حزب موتلفه نیز در توییتی نوشت: «جهاد و صمیمیت و خدمت باید در رفع مشکلات اقتصادی حاصل از ‎ کرونا به‌کارگرفته شود. از منتخبین ‎مجلس یازدهم درخواست می‌کنیم برای برنامه‌های پساکرونا تدبیر و تفکر کنند. بودجه‌نویسی نیاز به بازنگری دارد و باید از حالا در تنظیم بودجه، متناسب با وضعیت کشور اقدام کرد.»
در حالی که اصول‌گرایان منکر جلسات و رایزنی برای ریاست مجلس می‌شوند، عکسی منتشر شده که حداقل جلسات بین منتخبان مجلس یازدهم را تایید می‌کند. روز گذشته عکسی از دیدار محمدباقر قالیباف، نماینده منتخب تهران در مجلس شورای اسلامی با تعدادی از نمایندگان منتخب گیلان و مازندران منتشر شد. از این عکس تفسیرهای مختلفی شده است. عده‌ای در فضای مجازی می‌گویند که قالیباف اینقدر عجله دارد که بدون رعایت پروتکل بهداشتی چانه‌زنی برای ریاست را شروع کرده است.
با این حال پیش‌بینی‌های مختلفی از کرسی ریاست مجلس آینده می‌شود. حسین مرعشی، سخنگوی حزب کارگزاران سازندگی گفته:«فکر می‌کنم آقای قالیباف برنده رقابت ریاست مجلس یازدهم خواهد بود. مهم‌ترین امتیاز ایشان نسبت به رقبا تجربه است. به هرحال ایشان تجربه بیشتری دارد و نهادی در سطح شهرداری تهران را ۱۲ سال اداره کرده است. اما دیگر منتخبان مجلس یازدهم چنین تجربه‌ای در این سطح ندارند. از سوی دیگر شخص آقای قالیباف در جمع افراد مطرح شده، صلاحیت بیشتری برای ریاست مجلس دارد.»
عبدالله ناصری، فعال سیاسی اصلاح طلب معتقد است:«اگر ملاحظه دولت و منافع ملی را در نظر بگیریم، در بین افراد مطرح شده شاید آقای میرسلیم بهترین گزینه باشد. البته به نظر من هر کسی رئیس مجلس شود، آقای قالیباف با توجه به ارتباط و پشتیبان‌های قدرتمند اقتصادی، رئیس در سایه خواهد بود. از سوی دیگر ۹۹ سالی حساس و پرمسئله خواهد بود و اگر به دنبال آرامش بین ارکان باشند، اجازه نمی‌دهند که حداقل در سال نخست آقای قالیباف رئیس شود. بنابراین برای دوری از تنش و آرام بودن جامعه، آقای میرسلیم گزینه بهتری به نظر می‌رسد. از سوی دیگر تجربه ریاست آقای قالیباف می‌تواند مثل تجربه بهزاد نبوی در مجلس ششم باشد.»
عبدالله گنجی هم در واکنش به اظهارنظرهای اصلاح‌طلبان درباره ریاست مجلس در توییترش نوشت اصلاح‌طلبان قالیباف را رئیس مجلس کرده‌اند و بعد یه نفر رقیب هم برایش تراشیده‌اند. بعد چی می‌شود؟ بعد خواهند گفت رقبایش پایداری‌چی و احمدی‌نژادی‌اند، پس خودش بهتر است. بعد چی می‌شود؟ بعد حزب‌اللهی‌ها حمله به قالیباف که فلان، بهمان شده چکار کردی که اصلاح‌طلبان ازت حمایت می‌کنند.»
در این میان حمیدرضا ترقی، عضو حزب موتلفه اسلامی در واكنش به اینكه آیا باتوجه به آغاز رایزنی‌های برخی گزینه‌های ریاست از جمله قالیباف و حتی چهره‌هایی همچون علیرضا زاكانی، مرتضی آقاتهرانی و... با دیگر منتخبان، حزب موتلفه از این رقابت عقب مانده و بازی را به حریف واگذار كرده، منفی است. او به اعتماد گفته است: «قرار نیست كسی پیشاپیش درباره مجلس تصمیم‌گیری كند. به هر حال بررسی تمایلات و گرایش منتخبان، با تصمیم‌گیری قطعی متفاوت است.»
اما علی مطهری، نماینده تهران نظر کاملا متفاوتی نسبت به بقیه داشته و کرسی ریاست را بی‌اهمیت تعریف کرده است. او به همشهری آنلاین گفته:«به اعتقاد من فرقی نمی‌کند چه کسی رئیس مجلس باشد، چراکه در مسایل مهم، مجلس تصمیم‌گیر نیست و این تصمیمات با شورای نگهبان یا مجمع تشخیص مصلحت نظام است. به این معنا که اگر کل نظام با مطلبی مخالف باشد، در صورت تصویب مجلس، شورای نگهبان مصوبه را رد می‌کند، یا اخیرا براساس بدعتی که ایجاد شده، مجمع تشخیص مصلحت نظام تحت عنوان مغایرت با یکی از سیاست‌های کلی نظام آن را متوقف می‌کند. به این ترتیب اجازه تبدیل شدن مصوبه به قانون داده نمی‌شود. بنابراین خیلی مهم نیست که چه کسی ریاست قوه مقننه را برعهده می‌گیرد، زیرا مجلس اختیار تصمیم‌گیری در مسایل مهم را ندارد.»
جلال میرزایی، رئیس کمیته سیاسی فراکسیون امید هم معتقد است:«گاهی اوقات انتخاب ‌رئیس یا مدیر یک مجموعه تابع مسایلی مثل صلاحیت‌های فردی و اصلح بودن نیست، بلکه روابط قدرت تعیین کننده است. ریاست مجلس به نوعی از همین قاعده پیروی می‌کند. بنابراین سوال اینجاست که از بین گزینه‌های مطرح شده چه کسانی شانس ریاست دارند و چه کسانی اصلح هستند. شانس ریاست متعلق به کسانی است که برای یارگیری تلاش کردند و در انتخاب گزینه نهایی برای حوزه انتخابیه تاثیرگذار بوده‌اند. اگر از این زاویه نگاه کنیم، به آقای قالیباف می‌رسیم. از سوی دیگر واکنش جامعه مدنی و ملاحظات منابع قدرت نیز تعیین کننده است. اما سویه دیگر موضوع، سنجیدن گزینه‌ها با توجه به منافع ملی و شرایط کشور است.»
او بیان کرده:«در چنین شرایطی منافع ملی اقتضا می‌کند که ‌رئیس مجلس به دنبال ستیز با دولت نباشد. باید از خود بگذرد و رقابت‌های گذشته را نادیده بگیرد و با درنظرگرفتن منافع مردم به دنبال تعامل برای حل مشکلات برود. بنابراین منافع ملی ایجاب می‌کند که گزینه معتدلی حداقل در سال اول مجلس که سال پایانی دولت محسوب می‌شود ریاست نهاد قانون‌گذاری را به دست بگیرد. دولت با مشکلات عدیده‌ای مواجه است و اینها مشکل قوه مجریه نیست. بنابراین و با توجه به نکات مطرح شده من فکر می‌کنم بهتر است حداقل برای سال اول آقای قالیباف رئیس نباشد.
ایشان تجربه کار پارلمانی ندارد و از سوی دیگر ایشان از ابتدا گفتند که برای خدمت پا به عرصه می‌گذارند. بنابراین حداقل برای سال اول شخصی ریاست قوه مقننه را برعهده بگیرد که تجربه کار پارلمانی دارد و قایل به تعامل با دولت است و به لحاظ شخصی نیز حساسیتی روی او نباشد؛ کسانی مثل آقای حاجی بابایی و تقوی که در این مجلس اصول‌گرا گزینه‌های خوبی برای ریاست محسوب می‌شوند.»