احمد زیدآبادی در یادداشتی می نویسد: رسانه‌های رسمی ایران به گونه‌ای خبرهای شیوع کرونا در جهان را پوشش می‌دهند که گویی چین در این مورد کاملاً موفق عمل کرده است و دمکراسی‌های اروپایی و آمریکا در مواجهه با آن، بدبخت و بیچاره و وارد سراشیب جهنم شده‌اند! آیا منظورشان این است که حکومت تک حزبی و اقتدارگرا در برابر مشکلات و بحران‌ها، کارآمد و تواناست؛ اما دموکراسی‌ها ناتوان و آسیب‌پذیرند؟

به گزارش روز نو : رسانه‌های رسمی ایران به گونه‌ای خبرهای شیوع کرونا در جهان را پوشش می‌دهند که گویی چین در این مورد کاملاً موفق عمل کرده است و دمکراسی‌های اروپایی و آمریکا در مواجهه با آن، بدبخت و بیچاره و وارد سراشیب جهنم شده‌اند!

آیا منظورشان این است که حکومت تک حزبی و اقتدارگرا در برابر مشکلات و بحران‌ها، کارآمد و تواناست؛ اما دموکراسی‌ها ناتوان و آسیب‌پذیرند؟ ظاهراً منظورشان همین است!

روشن است که یک دولت اقتدارگرا در نبود احزاب مخالف و رسانه‌های مستقل و نهادهای مدنی قدرتمند و شخصیت‌های منتقد و خلاصه هر گونه فضای آزاد، می‌تواند با تکیه بر انحصار اطلاع‌رسانی، بر بسیاری از مشکلات جامعه پرده‌پوشی کند و خود را موفق و پیروز جلوه دهد بدون آنکه امکان راستی‌آزمایی ادعاهایش فراهم باشد.

در دموکراسی اما دولت‌ها به سختی می‌توانند بر مشکلات پرده‌پوشی کنند و هر اقدام و عمل و ادعای آنها از سوی میلیون‌ها منتقد و هزاران نهاد و صدها رسانه و ده‌ها حزب مخالف مورد نقد و راستی‌آزمایی و ابطال قرار می‌گیرد. از این هم فراتر، بعضاً برخی از افراد و سازمان‌ها و احزاب با استفاده از فضای آزاد و آزادی بیان، چه بسا ادعاهای دروغین و اغراق‌آمیزی هم علیه عملکرد دولت مطرح کنند تا آن را از چشم رأی دهندگان بیاندازند! با این حساب، مشخص است که دموکراسی‌ها نسبت به رژیم‌های اقتدرگرا در برخورد با بحران‌ها با وضعیت بسیار پیچیده‌تری روبه رو می‌شوند؛ اما آیا این به معنای آن است که اقتدارگرایی بهتر از دموکراسی است؟ هرگز!

همان طور که افلاطون بیش از دوهزار و سیصد سال پیش گفته است، دمکراسی‌ها بدون عیب نیستند، اما در عین حال، به قول کارل پوپر کم‌عیب‌ترین نظام‌های سیاسی تاریخ به شمار می‌روند! به عبارت دیگر، با توجه به جمیع جهات، دموکراسی‌ها به رغم پاره‌ای عیوب‌شان، باثبات‌ترین، عادلانه‌ترین، آزادترین و موفق‌ترین نظام‌های سیاسی تاریخ بشر نسبت به بدیل‌های دیگر خود به شمار می‌روند!

منتقدان منصف‌تر دموکراسی‌های اروپایی و آمریکا، معمولاً از فاصله بین ماهیت و عملکرد این نظام‌ها با یک دموکراسی تمام‌عیار انتقاد می‌کنند که البته جای انتقاد هم دارد، اما رسانه‌های رسمی کشور ما در این مورد به گونه‌ای خبررسانی می‌کنند که گویی اصل مشکل، همان دموکراسی است و در عوض، اقتدارگرایی چینی و روسی الگوی موفق و عادلانه‌ای است!