پس از آنکه اولین مورد ابتلا به کووید 19، بیماری ناشی از کروناویروس جدید در آمریکا دیده شد، گزارش‌ها به تدریج حکایت از افزایش موارد ابتلا داشت. اکنون با گذشت دو ماه از زمان شیوع این بیماری، زنجیره انتقال شکل تصاعدی گرفته است. اگر تعداد مبتلایان هر سه روز دو برابر شود، تا ماه مه حدود صد میلیون بیمار در آمریکا وجود خواهد داشت. این یک غیب گویی نیست بلکه محاسباتی بر مبنای ریاضیات است.

: پس از آنکه اولین مورد ابتلا به کووید 19، بیماری ناشی از کروناویروس جدید در آمریکا دیده شد، گزارش‌ها به تدریج حکایت از افزایش موارد ابتلا داشت. اکنون با گذشت دو ماه از زمان شیوع این بیماری، زنجیره انتقال شکل تصاعدی گرفته است.

به گزارش روز نو ، بحث قرنطینه کردن یا نکردن شهرها برای جلوگیری از شیوع کرونا علاوه بر ایران امروز در آمریکا نیز به بحث روز تبدیل شده و برخی کارشناسان معتقدند چنین عملی شدنی نیست، در ادامه گزارش واشنگتن پست از احتمال شیوع گسترده ویروس و تنها راه مقابله با آن را می خوانید: این منحنی به شدت کارشناسان را نگران کرده است. اگر تعداد مبتلایان هر سه روز دو برابر شود، تا ماه مه حدود صد میلیون بیمار در آمریکا وجود خواهد داشت. این یک غیب گویی نیست بلکه محاسباتی بر مبنای ریاضیات است. متخصصان بهداشت عمومی می‌گویند، اگر مردم با دوری از فضاهای عمومی و به طور کلی محدود کردن حرکت خود در جامعه، فاصله اجتماعی را کاهش دهند، زنجیره انتقال بیماری قطع می‌شود.

در غیر این صورت بدون انجام هیچ گونه اقدامی برای کند کردن سرعت شیوع کووید 19 باید منتظر روند تصاعدی ابتلا به این بیماری در 1 تا 2 ماه آینده باشیم. برای فهمیدن دلیل این امر، شبیه سازی شیوع بیماری از طریق جمعیت، به ما کمک خواهد کرد.

ما روند شیوع بیماری را شبیه سازی خواهیم کرد. هر زمان که فرد سالم با شخص بیمار در تماس باشد، فرد سالم نیز بیمار می شود، به همین سادگی! با حضور یک فرد بیمار در یک اجتماع فقط پنج نفره، طولی نکشید که همه افراد مبتلا شدند.

در زندگی واقعی، البته افراد در نهایت بهبود می‌یابند و فرد بهبودیافته نه می‌تواند بیماری را به فرد سالم منتقل كند و نه بعد از تماس با شخص بیمار دوباره بیمار شود.

وقتی صحبت از کووید 19 می‌شود، ترجیح می‌دهیم سرعت انتشار ویروس را قبل از آلوده کردن بخش بزرگی از جمعیت آمریکا، کند کنیم. برای کاهش سرعت شیوع در شبیه سازی‌مان، بیایید سعی کنیم قرنطینه اجباری ایجاد کنیم، مانند کاری که دولت چین در استان هوبی، کانون ابتدایی شیوع بیماری انجام داد.

همانطور که کارشناسان بهداشت انتظار داشتند، جدا کردن کامل جمعیت بیمار از افراد سالم غیرممکن بود.

لاناون، کمیسر سابق بهداشت در شهر بالتیمور، در مورد عملی بودن قرنطینه‌های اجباری در ژانویه به واشنگتن پست گفت: بسیاری از مردم در شهر کار و در مناطق همجوار زندگی می‌کنند یا برعکس. آیا مردم از خانواده‌هایشان جدا می شوند؟ چگونه می توان همه جاده‌ها را مسدود کرد؟ چگونه مایحتاج زندگی به ساکنان می‌رسد؟

همانطور که لارنس ا. گوستین، استاد حقوق بهداشت جهانی در دانشگاه جرج تاون، اظهار داشت: حقیقت این است که قرنطینه کامل ضمن اینکه بسیار نادر و دشوار است هرگز هم مؤثر نیست.

خوشبختانه روش‌های دیگری برای کند کردن شیوع بیماری وجود دارد. مهمتر از همه، مقامات بهداشتی مردم را ترغیب کرده‌اند که از حضور در اجتماعات عمومی خودداری کنند، بیشتر در خانه بمانند و فاصله خود را از دیگران حفظ کنند. اگر افراد کمتر در جامعه حضور داشته باشند و کمتر با یکدیگر تعامل داشته باشند، ویروس فرصت کمتری برای شیوع دارد.

برخی از مردم هنوز بیرون می‌روند. شاید آنها به دلیل کار یا تعهدات دیگر نتوانند در خانه بمانند یا شاید هشدارهای بهداشت عمومی را جدی نگرفته‌اند. این افراد نه تنها خودشان را مریض می‌كنند، بلكه بیشتر احتمال دارد كه بیماری را نیز گسترش دهند.

بیایید ببینیم چه اتفاقی می‌افتد هنگامی که یک چهارم از جمعیت ما به حرکت خود ادامه می‌دهد در حالی که سه چهارم دیگر به توصیه‌های بهداشتی توجه کرده‌اند.

کاهش بیشتر حضور در اجتماع، حتی بیشتر افراد را سالم نگه می‌دارد، شاید با تعطیلی برخی از مکان‌ها بتوان از میزان حضور مردم کاست.

ما با بستن فضاهای عمومی تمایل به حضور مردم در این مکان‌ها را کنترل می‌کنیم، مثلا اکنون فرانسه تمام رستوران‌های خود را تعطیل کرده است. درو هریس، محقق سلامت جمعیت و استادیار دانشکده بهداشت دانشگاه توماس جفرسون گفت: چین به کلی همه مکان‌ها را بست و ما هم اکنون می‌توانیم برخی مراکز را تعطیل کنیم. کاهش فرصت‌های تجمع در مکان‌های عمومی به حفظ فاصله اجتماعی افراد کمک می‌کند.

برای شبیه سازی مسافت بیشتر اجتماعی، به جای اینکه یک چهارم جمعیت را به حرکت درآوریم، فقط یکی از هر هشت نفر را حرکت می‌دهیم و بعد مشاهده می‌کنیم که چه اتفاقی می‌افتد.

در چهار شبیه سازی که مشاهده کردید، در یکی قرنطینه انجام شده، در دومی فاصله اجتماعی متوسط حفظ شده، سومی بر مبنای فاصله زیاد اجتماعی تنظیم شده و در نهایت مورد شبیه سازی چهارم مردم به حال خود رها شده‌اند. این بدان معنی است که نتایج هر یک از این‌ها اطلاعات بی نظیری در اختیار ما می‌گذارد. اگر شبیه سازی ها را پیمایش کرده و مجدداً مورد استفاده قرار دهید یا بعداً این صفحه را دوباره مرور کنید، نتایج شما تغییر می‌کند.

حتی با دریافت نتایج متفاوت، باز هم حفظ فاصله متوسط اجتماعی معمولاً از قرنطینه موثر‌تر است و حفظ فاصله بیشتر اجتماعی هم که بهتر از همه است. در ادامه مقایسه نتایج شما آورده شده است.

این شبیه سازی‌ها پیچیدگی بیش از حد زندگی واقعی را نشان می‌دهند. با این حال، همانطور که شبیه سازی به شکل توپ‌های کوچک روی صفحه شما پخش می‌شود، کووید 19 نیز می‌تواند از طریق شبکه‌های انسانی ما مثل کشورها، شهرها، محل کار یا خانواده‌ها پخش شود. مانند یک توپ سالم در سراسر صفحه نمایش، رفتار تنها یک فرد می‌تواند باعث موج دار شدن توپ‌های کناری که مترادف با بیماری شدن دیگر افراد است، شود.

با این وجود، از یک نظر مهم این شبیه سازی‌ها چیزی شبیه به واقعیت نیستند: برخلاف شبیه سازی، کووید 19 می تواند کشنده باشد. اگرچه میزان مرگ و میر این ویروس دقیقاً مشخص نیست، اما واضح است که افراد مسن جامعه ما بیشتر در معرض خطر مرگ ناشی از کووید 19 قرار دارند.

هریس پس از دیدن پیش نمایش این داستان گفت: اگر می‌خواهید این شبیه‌سازی واقع بینانه‌تر شود، بعضی از نقاط باید ناپدید شوند.

نواندیش