لیگ قهرمانان رویای بارسلونا است. رویای مسی و بارتومئو. رویای تمام هواداران. دو افتضاح سال های اخیر در این رقابت ها باعث شده تا بارسا بیش از همیشه به فتح لیگ قهرمانان نیاز داشته باشد ولی با این تیم، بارسا مشکل بتواند به هدف خود برسد. با این فوتبالیست ها و با این سبک بازی بارسلونا راه به جایی نخواهد برد.

این بارسا فاصله زیادی با تیم های پرقدرت کنونی اروپا دارد و تنها یک معجزه از مسی می تواند مانع یک ناکامی دیگر شود. نمایش امشب بارسا برابر ناپولی بهترین گواه است برای اینکه بارسا به یک افتضاح دیگر نزدیک تر است تا کسب عنوان قهرمانی.

کیکه ستین امشب برای انتخاب یازده بازیکن اصلی شبیه به ارنستو والورده عمل کرد. گذاشتن 4 هافبک در میانه زمین برای کنترل توپ و میدان البته که موثر بود ولی بارسا فقط پاس می داد و حرکات عمقی اندکی در این تیم مشاهده می شد. در نیمه اول بارسا حتی یک شوت در چارچوب هم نداشت. ناپولی اما با یک دفاع منسجم و سازماندهی شده به خوبی توانست ایده های ستین را نقش بر آب نکند و روی اشتباه جونیور فیرپو و ضربه فوق العاده مرتنس، به گل نیز دست یافت.

به همه اینها مسی را نیز اضافه کنید که امشب در معبد مارادونا از روزهای اوجش فاصله داشت و به فرم فرازمینی خود نزدیک هم نبود.

بارسا برای برگرداندن بازی باید نمایشی متفاوت با نیمه اول ارائه می داد اما جریان نیمه دوم نیز تفاوت زیادی با 45 دقیقه نخست نداشت. بارسا همچنان در خط حمله بی نظم و شلخته نشان می داد و تنها روی تک ضربه گریزمان بود که توانست کار را به تساوی بکشاند.

مسی حق داشت زمانی که گفت با این سبک بازی دشوار بتوان در لیگ قهرمانان نتیجه گرفت. مسی بارسا را هنوز تیمی در حد فتح لیگ قهرمانان نمی داند و چه بسا در بازی برگشت هم بارسا نتواند کار صعود را تمام کند.

گل گریزمان در واقع سرپوشی بود بر نمایش متوسط بارسلونا؛ نمایشی خسته کننده و کم اثر. 1-1 در سن پائولو البته که نتیجه بدی نیست و بارسا این شانس را دارد که ناپولی را در بازی برگشت حذف کند ولی واقعیت چیز دیگری است: بارسا فوتبال بازی نمی کند حتی با در اختیار داشتن لئو مسی.