از دریچه امنیت ملی، خارج کردن نیروهای آمریکایی از عراق و سوریه بسیار آسان است. حقیقت مهم و روشن این است که مردم عراق خواهان خروج نیروهای آمریکایی از کشورشان هستند. اگر پس از تصویب خروج نیروهایی آمریکایی در پارلمان عراق، ایالات متحده همچنان در این کشور باقی بماند، یک قدرت اشغالگر و ناقض قوانین بین‌المللی تلقی می شود و از همکاری دولت و مردم عراق محروم خواهد شد. این یعنی نیروهای آمریکایی در عراق با افزایش ریسک روبه رو هستند.

به گزارش روز نو : وعده عمل‌نشده‌ دونالد ترامپ، رئیس جمهوری ایالات متحده در زمینه خروج نیروهای امریکایی از عراق به او در انتخابات 2020 آسیب خواهد زد و با توجه به اندک‌ بودن پیروزی‌های او در کشورهایی که میادین نبرد کلیدی هستند می‌تواند مقدمات شکست او را فراهم کند. با این‌حال، دموکرات‌ها نباید فقط به این چشم‌انداز بسنده کنند و باید فعالانه این رویداد را رقم بزنند و افکار عمومی (و به ویژه رای دهندگان به ترامپ در 2016 میلادی به دلیل موضع او در برابر جنگ‌های ناپایان) را متقاعد کنند که اگر ترامپ قصد پایان دادن به حضور نیروهای آمریکایی در عراق را ندارد، مردم می‌توانند با انتخاب نکردن او این هدف را محقق کنند.

از دریچه امنیت ملی، خارج کردن نیروهای آمریکایی از عراق و سوریه بسیار آسان است. حقیقت مهم و روشن این است که مردم عراق خواهان خروج نیروهای آمریکایی از کشورشان هستند. اگر پس از تصویب خروج نیروهایی آمریکایی در پارلمان عراق، ایالات متحده همچنان در این کشور باقی بماند، یک قدرت اشغالگر و ناقض قوانین بین‌المللی تلقی می شود و از همکاری دولت و مردم عراق محروم خواهد شد. این یعنی نیروهای آمریکایی در عراق با افزایش ریسک روبه رو هستند. یک دولت عراقی غیرهمکار همراه با مجموعه‌ای از شبه‌نظامیان متخاصم شیعه – که بسیاری از آنها به جنگ‌افزارهای انفجاری بهینه‌سازی شده و همچنین موشک‌های ایرانی مجهز هستند – زندگی را برای نیروهای آمریکایی غیرقابل تحمل خواهد کرد.

از زمان ترور ژنرال سلیمانی، اغلب پرسنل آمریکایی برای حفظ امنیتشان در پایگاه‌ها یا منطقه سبز محدود و محصور شده‌اند. آنها با این شرایط نمی‌توانند در خدمت هیچ هدف مفیدی باشند به جز این‌که نشانگاهی باشند برای عراقی‌های خشمگینی که در پی انتقام‌گیری از ایالات متحده هستند. شرایط نیروهای آمریکایی حاضر در سوریه برای "نگهبانی" از نفت این کشور نیز پرمخاطره‌تر از نیروهای حاضر در عراق است. ایالات متحده در عراق و سوریه نیازمند افزایش شمار نیروهای آمریکایی خواهد بود تا بتواند امنیت نیروهای کنونی را حفظ کند. این به معنای هزینه کردن پول بیشتر، تلفات بیشتر و پیامدهای وارونه‌ بیشتر است. هیچ رئیس‌جمهوری تمایل نخواهد داشت بدون یک استدلال قویِ امنیت ملی، چنین تصمیم نامطلوبی بگیرد.

استدلال منطقی این است که حضور ارتش آمریکا برای پیشگیری از بازگشت داعش لازم است. در این استدلال به این حقیقت توجه نشده است که نیروهای عراقی در گذشته فقط زمانی قادر به عملیات کارآمد بودند که از همکاری ارتش عراق و همچنین همکاری شبه‌نظامیان شیعه‌ تحت فرماندهی ژنرال سلیمانی برخوردار بودند، دو عاملی که در شکست داعش نقشی اساسی داشتند.

اما دلیل واقعی دولت ترامپ برای حفظ حضور نظامی آمریکا در عراق، محدود کردن نفوذ ایران و مسدود کردن هلال شیعه است. اگر هدف نیروهای آمریکایی محدود کردن نفوذ ایران در عراق بود، روشن است که این تلاش همانند جنگ نیابتی علیه حکومت بشار اسد در سوریه شکست خورده است. در هر دو مورد، راهبرد نظامی اشتباه آمریکا در را به روی نفوذ بیشتر ایران گشوده و عراقی‌ها و سوری‌ها ایران را پشتیبان خودشان در برابر افراط‌گری‌های سنی‌هایی می‌دانند که آمریکا آنها را تحمل و حتی پشتیبانی کرده است.

زمان آن فرا رسیده که به این چرخه‌ باطل و فاسد پایان دهیم و تنها راه این است که آمریکا تسلیم اراده مردم عراق شود و نیروهای نظامی‌اش را از این کشور خارج کند. واشنگتن بی‌تردید باید این کار را انجام بدهد، چرا که می‌داند عراقی‌ها خواهان خروج تمام نیروهای خارجی هستند – یعنی ایران نیز برای کاهش ردپای نظامی خود در عراق تحت فشار است – و اکنون زمان مناسبی برای دیپلماسی واقعی است.

عراقی‌ها دیگر نمی‌خواهند که کشورشان بیش از این میدان جنگ بین ایالات متحده و ایران باشد. نکته مهم دیگر این‌که، کشورهای سنی خلیج فارس پس از این که تهران نشان داد می‌تواند اقتصاد آنها را به مخاطره اندازد، به دنبال راه‌هایی برای تنش‌زدایی با ایران هستند.