برای الشرطه یک امتیاز حکم سه امتیاز را داشت، اما برای استقلال خلأ از دست دادن ۲ امتیاز حیاتی این دیدار، شاید در بازی‌های آینده بیش از پیش احساس شود.
۲- الشرطه «مفت» از چنگ استقلال پرید! پسران آبی در دیداری که خستگی ناشی از بازی‌های داخلی و خارجی، ساق‌هایشان را کند و سنگین کرده بود، با تقسیم امتیازات شادی زایدالوصفی را به اردوگاه حریف تقدیم کردند!
۳- دقیقه بیست و سوم دیدار استقلال و الشرطه؛ ۱۵ پاس پی درپی سالم و بدون توقف و به اشتباه انداختن حریف و به ثمر رسیدن گل ناشی از این اشتباه، ما را به پیروزی استقلال امیدوار کرد، اما زهی خیال باطل!
یک سؤال از فرهاد مجیدی؛ چرا صحنه گل استقلال تا پایان بازی تکرار نشد؟!
۴- الشرطه هرگاه در «امپاس» قرار گرفت، دست به هر کاری زد؛ حتی گل به خودی! افسوس و صد حیف که استقلال قدر این موهبت را ندانست!
۵- فقدان بازیکن باکیفیت جایگزین، خالی بودن دست مربیان روی نیمکت، از یک جایی بلای جان استقلال خواهد شد و خرخره این تیم را خواهد جوید!
۶- حرص و ولع استقلال برای بردن زیاد بود، اما کافی نبود! برای موفقیت و خواباندن مچ حریف، صرفاً نمی‌توان با حملات همه‌جانبه به پیروزی رسید. در بعضی مواقع، با آرامش و کمی تمرکز می‌توان به سرمنزل مقصود رسید.
۷- احساس می‌کنم مرتضی تبریزی در استقلال در حال تلف کردن وقت خود و تیمش است. چطور بازیکنی در قد و قواره او ۶۰ دقیقه در زمین باشد و یک شوت در چهارچوب نزند؟! او فقط سایه‌ای از یک مهاجم جایگزین را داشت!
۸- قائدی همان جایی رفت که قبل از او دیاباته! حالا استقلال برای چند بازی مخوف‌ترین زوج خط حمله چند سال اخیرش را در اختیار نخواهد داشت. اولین توقف استقلال در اولین دیدار بدون «دیاباته و قائدی». ظاهراً استقلال خیلی روی کاکل این دو می‌چرخید! یکی از سخت‌ترین پیچ‌های مربیگری فرهاد مجیدی در استقلال! آیا او بدون زوج دیاباته و قائدی، می‌تواند از این گردنه به سلامت عبور کند؟