شرایط مجلس برای برخی اصلاحات فراهم نبود

سهیلا جلودارزاده از نمایندگان با سابقه مردم تهران در دهمین دوره مجلس شورای اسلامی است. نمایندگی در دوره‌های پنجم، ششم و هفتم مجلس شورای اسلامی، عضو شورای مرکزی خانه کارگر، عضو دفتر سیاسی و مسئول سازمان‌های حزب اسلامی کار، عضو جمعیت زنان جمهوری اسلامی ایران بخشی از سوابق سیاسی اوست. جلودارزاده در انتخابات دهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی، در لیست 30نفره «ائتلاف فراگیر اصلاح‌طلبان: گام دوم» حضور داشت و توانست با کسب رتبۀ سوم تهران، وارد مجلس دهم شود. گفت‌وگوی همدلی با این نماینده مجلس را درباره مسئولیت ۴ ساله‌اش در مجلس دهم، در ادامه می‌خوانید:
به گزارش روز نو :با توجه به نزدیکی پایان دوره مجلس دهم، عملکرد خود را در این مجلس چگونه ارزیابی می‌کنید؟
از آنجا که من به عنوان نماینده طبقه کارگر در مجلس حضور داشتم و با توجه به اینکه بخش اعظم رای ما توسط کارگران و به صورت تشکیلاتی تحقق می‌یابد، لذا همواره سعی کردم که از منابع کارگری محافظت شود. به عنوان مثال تلاش بسیاری انجام شد تا سازمان تامین اجتماعی را از وزارت کار جدا کرده و آن را زیر مجموعه بهداشت و درمان کنند. با توجه به شرایطی که وجود داشت، این به هیچ عنوان به صلاح کارگران نبود، بنابراین از همان برنامه ششم تمام تلاش انجام شد که این اتفاق محقق نشود. فعالیت دیگر ما در بخش بیمارستان‌ها و درمان بود. بودجه آنها را که به صورت عملکردی و ماهانه شده بود، به حالت مناسب قبلی خود تبدیل کردیم.
بنابراین مانع لطمه خوردن به وضعیت درمان کارگری شدیم. همچنین از انتقال بیمارستان‌ها به بخش دولتی جلوگیری کردیم و در حال حاضر درمان کارگران رایگان و مخصوص به خود آنهاست.
مساله دیگر مربوط به بانک رفاه کارگران بود که قرار بود سهام آن به عنوان یک بانک دولتی در بورس فروخته شود، که مانع از این مساله شدیم.
اگر چه دولت روی پول حاصل از فروش بخشی از سهام این بانک به بخش خصوصی حساب کرده بود، اما اگر این کار انجام می‌گرفت، در حقیقت هیات مدیره بانک از نظارت کارگران خارج می‌شد و نمی‌توانست به عنوان یک بانکی که باید به عنوان پشتوانه سازمان تامین اجتماعی باشد و مخصوص کارگران باشد، به حساب آید؛ این‌گونه سهام‌دار خصوصی پیدا می‌کرد و برنامه‌های آن کلا تغییر می‌کرد. در کمیسیون اجتماعی هم در مورد استخدام‌هایی که به صورت قراردادی بود، پیگیری‌هایی انجام شد.
این مساله در اصلاحیه‌های متفاوت، هم در مورد جهادگران و ناظران کشاورزی و هم در مورد وزارتخانه‌هایی که کارگران قراردادی داشته و خواستار تعدیل آنها بودند در دستور کار قرار گرفت.در این خصوص پیگیری تغییر وضعیت قرارداد آنها از حالت قراردادی به پیمانی و رسمی نیز از کارهای دیگری بود که در رابطه با نیروهای کار قرارداد معین یا پیمانی یا قراردادی که مشمول قانون تامین اجتماعی می‌شدند، انجام شد.
من البته در کمیسیون ویژه ۴۴ و حمایت از تولید هم عضو بوده‌ام که در آن بخش، کارگروه بهبود فضای کسب و کار وجود داشت و بر بخشی از معضلاتی که جامعه کار و صنعت با آن در ارتباط بود نقش نظارتی داشت که با جلسات سه‌جانبه به نتایج مطلوبی رسیدیم که البته روند وضعیت آن هنوز هم دنبال می‌شود.
اصول برنامه‌ها، شعارها و وعده‌های شما برای ورود به مجلس دهم چه بوده است و تا چه میزان موفق به تحقق آنها شده‌اید؟
برنامه اصلی من همواره در جهت اصلاح الگوی تفکر بوده است. به نظر من اگر تفکر ما یک تفکر توحیدی باشد و فقط بنده خدا باشیم و او را پرستش کرده و بندگی قدرت و ثروت و تبلیغات را نداشته باشیم، تبدیل به افراد درستکاری خواهیم شد که منافع مردم را همواره در نظر خواهیم گرفت.
البته که نمی‌توانم بگویم تا چه اندازه در تحقق این الگو موفق بوده‌ام اما به هر حال تا حد امکان با تذکر و حرف زدن در این راستا حرکت کرده‌ام.
نطق‌های قبل از دستور من هیچگاه سیاسی نبوده و بیشتر سعی کرده‌ام که روی اصلاح الگوی تفکر کار کنم. ما میراثی چند ساله و پادشاهی در کشور داریم که بر اساس آن هر کس به فکر خودش است، در صورتی که الگوی ما باید حضرت علی و پیامبر اسلام باشند که دنیا برای آنها ارزشی نداشت. دنیا گذراست و آنچه نزد خداوند است باقی ماندنی است. هدف من در این زمینه تغییر الگوی تفکر بود.
آیا مسائلی در برنامه‌های مورد نظر باقی مانده است که اگر به گذشته باز می‌گشتید خواهان انجام آنها در مجلس دهم بودید؟
مساله کارآفرینی، از مواردی بود که در مجلس دهم پیگیری کردم. البته در این مساله با توجه به شرایط اقتصادی و نوسانات موجود نتوانستم موفقیت مورد نظر را داشته باشم. هرچند پیگیری روند بهبود مستمر فضای کسب و کار و بررسی موانع آن، موجب بهبود و موفقیت کسب و کارهای نوین و گذشته شد.
من به عنوان نماینده مردم سعی کرده‌ام بر هم زننده وحدت ملی نباشم و نگذارم راه درست در غربت بماند. به خودم و دیگران تذکر می‌دادم که باید با هم خوب باشیم تا دیگران با ما خوب باشند. تا وقتی که ما برای خاموش کردن رقبای خودمان در داخل از زور استفاده کنیم، رقبا و دشمنان خارج از کشور هم برای مقابله با ما از زور استفاده خواهند کرد.
تجربیات تلخ یا شیرین شما در مجلس دهم چه بوده است؟
برخی اصلاحات بود که در نظر داشتم انجام شود، ولی شرایط مجلس به گونه‌ای بود که امکان پیشبرد این اهداف وجود نداشت. از لحظات سخت و تلخ این دوره وقتی بود که در یک شب قیمت پول ملی به یک سوم ارزش خودش تنزل پیدا کرد، زیرا نقدینگی همه کسب و کارهایی که با یک وام کوچک راه افتاده بودند، به یک سوم کاهش پیدا کرده و آنها توانایی خرید مواد اولیه خود را از دست دادند و در آستانه ورشکستگی قرار گرفتند. تجربه شیرین آن هم البته ایستادگی مردم بود، این که به هر حال مردم کشور هر چقدر هم که ضربه می‌بینند و آسیب می‌خورند، باز هم قویتر بلند می‌شوند و ادامه می‌دهند. هر چند این مساله باز هم به عنوان یک نماینده برای من تلخ بود.
از آنجایی که به هر حال من به عنوان نماینده در دفتر ملاقات با مردم، هفته‌ای چند بار با مردم روبه‌رو می‌شوم و درماندگی برخی از آنها را مشاهده می‌کنم، حس کردن و دیدن این لحظات واقعا تلخ است. تنها وقتی چنین لحظه تلخی به شیرینی تبدیل می‌شود که بتوانم مشکلی از آنها حل کنم.
وقتی مثلا آنها می‌گویند شما به ما وام دادید و ما توانستیم خانه بخریم، این گونه لحظه‌ها در حقیقت لحظه‌های شیرین دوره نمایندگی من بوده است.
اگر بخواهید در چند جمله مجلس دهم را تعریف کنید، کدام‌یک از ویژگی‌های آن برای شما قابل توجه‌تر است؟
اینکه نمایندگان شهرستان‌ها خیلی سعی می‌کردند که کارهای عمرانی برای حوزه انتخابیه خود انجام دهند و برای منطقه خود سرمایه‌دار پیدا کنند تا راه و جاده بسازند برای من خیلی ارزشمند بود. از طرفی برخی هم بودند که به دنبال دلالی و باج گرفتن بودند که مساله‌ دردناک و ناراحت‌کننده‌ای محسوب می‌شد.
نمایندگان زیادی در حد اکثریت بودند که به بعضی از قوانینی که باعث فشار به مردم می‌شد رای ندادند. برآیند رای این بخش از نمایندگان توجه به منافع مردم بود، اگر چه عده‌ای هم به دنبال منافع شخصی خود بودند و در جهت تحقق آن منافع از نردبان دین و مذهب و شهدا بالا می‌رفتند. به هر حال اگر همه نمایندگان با هم و در یک جهت فعالیت می‌کردند نتایج بهتری می‌گرفتیم.

همدلی