برخی را باید در «سفر» و بعضی را باید در «گرفتاری»‌ها و پاره‌ای را در تنهایی و تحریم! شناخت اما در عالم سیاست، دوستان واقعی و غیر واقعی را باید در نوع همراهی و حمایت شناخت. این خلاصه ترین گلایه مندی از نوع حمایت کشورهایی نظیر چین و روسیه است که علی رغم انتظاراتی که از آن دوکشور داشتیم، حداقل در فقره ی برجام، برآورده نشد.
>کرونا ویروس چیست؟
به گزارش روز نو :در میانه ماه نوامبر ٢٠١٩ وجود اپیدمی «ویروس کرونا» در شهر «ووهان» در مرکز چین آشکار شد. این اپیدمی به سبب شیوع نوع ناشناخته‌ای از ویروس کرونا که 2019-nCoV نام گرفت، آغاز شد. مقامات چین کشف آن را روز ٧ ژانویه ٢٠٢٠ اعلام کردند. روز ٣٠ ژانویه سازمان بهداشت جهانی با اشاره به انتشار این بیماری حالت «اضطرار سلامت عمومی بین‌المللی» در جهان اعلام کرد.
آن گونه که لا به لای اخبار و در جست و جوهای شتاب زده به دست می‌آید؛ در ماه دسامبر سال 2019 تعدادی بیمار با علائم عفونت ریه در چین بستری شدند که علت آن مشخص نبود. پس از بررسی‌های پزشکان چینی نوعی جدید از کرونا ویروس یافت شد که در این بیماران بروز کرده بود.
کرونا ویروس‌ها خانواده ی بزرگی از ویروس‌ها هستند که در حیوانات مختلفی می‌توانند وجود داشته باشند که در برخی از حیوانات ایجاد بیماری می‌کنند و در برخی هیچ مشکلی دیده نمی‌شود، یکی از محل‌های اصلی این ویروس‌ها خفاش‌ها هستند اما این ویروس جدید کرونا از دسته‌ای بود که در انسان هم بروز بیماری می‌دهد، از دسته ی کرونا ویروس‌ها 7 نوع آن در انسان هم علائم بیماری ایجاد می‌کند، 4 نوع آن ایجاد سرما خوردگی ساده می‌کردند، یکی از آن‌ها بیماری سارس را که در 2002 شیوع یافت ایجاد می‌کند که بیماری شدید تنفسی بود و نوع دیگر آن بیماری مرس را که در 2012 شیوع یافت ایجاد می‌کرد و نوع هفتم آن کرونا ویروس جدید است که هنوز نام ندارد و بشر حدود یک ماه است که روی آن مطالعه کرده.
>کرونا از 94 تا به امروز
نخستین خبرها نه این روزها که چهارسال قبل تحت عنوان کرونا در رسانه‌ها دیده شد. 13 آبان 1394 بود که خبری با این مضمون روی خروجی برخی خبرگزاری‌ها دیده شد:«وزارت بهداشت کره جنوبی از مرگ مرد 66 ساله کره ای بر اثر ابتلا به ویروس کرونا خبر داد. این اولین مرگ مرتبط با این ویروس از ماه جولای (تیر-مرداد) تاکنون است.»
اسفند همان سال/1394 خبری حکایت از آن داشت که «کرونا» از شرق آسیا راهی غرب آسیا شده است:«وزارت بهداشت عربستان به شهروندان خود در خصوص شیوع ویروس کرونا در مناطق مختلف این کشور هشدار داد.» تابستان 1395 بود که شایعاتی باعث شد تا مسئولان استان کرمان، وجود کرونا را تکذیب کنند. بهمن 97 و فروردین 98 خبرهایی در باره کرونا منتشر شد مبنی بر این که این ویروس در عربستان قربانی گرفته است اما اواخر دی ماه 1398 بود که وزارت بهداشت ژاپن، رسماً وجود ویروس کرونا در یک ژاپنی که از «ووهان» چین بازدید به عمل آورده بود را تایید کرد و همین مسئله باعث شد تا «نگرانی‌ها از احتمال شیوع ویروس مرموز چینی در جهان» سایه‌ای از ترس و وحشت را در بسیاری از کشورها گسترش دهد.
>ایران در کنار چین، دیگر کشورها به فکر تقابل!
روز و ساعت و دقیقه‌ای نبود که خبری مبنی بر رد و تاییدِ بروز و شناسایی این ویرس در گوشه‌ای از جهان به گوش نرسد و اما رفتار ایران و مقامات عالی‌رتبه این کشور حکایت از آن داشت که نمی‌خواهند وجود این ویروس، کشور یک میلیارد و چند صد میلیونی چین را در انزوا و انفعال ناشی از یک ویروس ناشناخته قرار دهد.
حمایت‌های زبانی و همراهی‌های عملی تا جایی بود که همگان متوجه شدند نوع و روش ایران در برخورد با چین که دست به گریبان یک ویروس کشنده و ترسناک و یک بحران فراگیر بین المللی است با تمامی کشورهایی که حتی با چینی‌ها، روابط گسترده ی اقتصادی و سیاسی دارند به طرز قابل تاملی تفاوت دارد و این یعنی تهران می‌خواهد به پکن، روزهایی را یادآوری کند که به قول معروف:«که دست ما نگرفتند
و می‌توانستند!»
>در برجام تنها ماندیم اما در کرونا،
چین را تنها نگذاشتیم!
حالا شاید وقت مناسبی برای برخی به رخ کشیدن‌ها و گلایه مندی‌ها نباشد اما خیلی نرم و آهسته خاطرنشان می‌کنیم؛ چین به عنوان یکی از اصلی ترین، بزرگترین و در عین حال مهم ترین شرکای سیاسی ـ اقتصادی و یکی از کشورهای دخیل در پرونده ی برجام و نیز در کنار چین، روسیه؛ آن هم در روزهایی که احتیاج به همراهی داشتیم آن چنان که باید و شاید، دولت و ملت ایران را همراهی نکردند واین یعنی تهران در یک بحران فراگیر و گسترده ی بین المللی و در روزهایی که همه به فکر تقابل و مصون ماندن هستند، به تنها گزینه‌ای که نیاندیشید، تنها گذاشتن و رها کردن چین بود مسئله‌ای که حداقل در سال و ماه‌هایی که آمریکایی‌ها از برجام خارج شدند و عملاً تهران را در برجام به حال خود رها کردند از سوی کشورهایی نظیر روسیه و چین مشاهده نشد.
ایران به همان اندازه که نگران جسم و روح مردم خود بود اخبار چین را پیگیری و رصد می‌کرد و حتی بیش از سایر کشورها در لسان و عمل از مقامات چینی حمایت کرد.
«سخنگوی وزارت امور خارجه چین با قدردانی از توئیت «محمد جواد ظریف» وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران در مورد مبارزه موفقیت آمیز چین با ویروس کرونا اعلام کرد: «اظهارات ظریف کاملاً نمایانگر دوستی سنتی و همکاری صمیمانه چین و ایران است.» و این یعنی تهران قدر دوستان سنتی و دیرینه ی خود را می‌داند و اساساً قرار نیست در بحران‌ها و تنگناها به شیوه‌ای که برخی کشورهای منفعلانه و محافظه کارانه برخورد می‌کنند رفتار کند.
حالا و در اوج خبرهای نگران کنند با مروری بر اخبار با کلید واژه ی «کرونا ویروس» شاید بهتر بتوان به پیام ارسالی از تهران به جهان و پکن اندیشید که ایران در رابطه با دوستان و همپیمانان خود علی رغم تمامی نامهربانی‌هایی که دیده هرگز ذره‌ای از انسانیت و همراهی و مهربانی پا پس نخواهد کشید! مهم ترین بخش ماجرا اما این که، امیدواریم پکن این پیغام را به وضوح درک کرده باشد و در ادامه ی سیاست‌های خود نیم نگاهی به مواقعی که در بحران دست و پا می‌زده نیز از سر تامل بنگرد.