هنوز مدت زیادی از توییت مایک پمپئو، وزیر خارجه آمریکا نگذشته است. وی نوشته بود مردم عراق! از کشته‌ شدن سلیمانی خوشحال‌اند و دارند در خیابان‌ها پایکوبی می‌کنند. در فیلمی که پمپئو منتشر کرده بود، حدود ۳۰ نفر در حال دویدن با پرچم عراق بودند که بعداً مشخص شد، مدیر یک شبکه ماهواره‌ای سعودی به آنها رشوه داده بود.
 
تجمع بی‌سابقه
به گزارش روز نو :دو روز گذشته عراق شاهد تظاهرات میلیونی مردم این کشور به‌منظور ابراز مخالفت با اشغالگری آمریکا بود؛ تظاهراتی که اهمیت فراوان دارد و به‌عنوان نقطه آغازی بر تحولات آینده منطقه تلقی می‌شود. اکنون میلیون‌ها نفر از مردم عراق که خواهان اخراج آمریکا و آمریکایی‌ها از کشورشان هستند، به فاصله کوتاهی از توییت پمپئو، در بغداد به خیابان آمدند تا به مخاطبان رسانه‌های غربی نشان دهند نظر مردم عراق درباره آمریکا و سرداران شهیدشان چیست.
 
به جرئت می‌توان گفت کشور عراق در سال‌های اخیر چنین تظاهرات سیاسی را به خود ندیده بود. در واقع، دو تجمع عظیم در روزها و هفته‌های اخیر در تاریخ عراق ثبت خواهد شد:
١-  تشییع رهبران مقاومت در عراق
٢-  تظاهرات حمایت از حاکمیت عراق
 
رسانه‌هایی که واقعیت را نمی‌بینند
 
در اغلب رسانه‌های آمریکا، ابتدا راهپیمایی عظیم بغداد هیچ انعکاسی نداشت؛ اما به‌واسطه حضور گسترده مردم عراق به‌تدریج انعکاس وسیع یافت. خبرگزاری cnn در گزارش خود این تظاهرات را نشانه گستردگی نفوذ ایران در این کشور قلمداد کرد.
 
https://www.cnn.com/۲۰۲۰/۰۱/۲۴/middleeast/iraq-protests-us-troops-intl/index.html
 
تقریباً تمام کانال‌ها و رسانه‌هایی که تظاهرات معترضان را در ماه‌های گذشته پوشش می‌دادند، نیز تظاهرات میلیونی دیروز را سانسور کردند.
 
اما پرسش اینجاست، آیا این کانال‌ها از داخل عراق مدیریت می‌شوند؟ مگر گردانندگان این کانال‌ها دنبال حاکمیت عراق نیستند؟ مگر هدف تظاهرات دیروز حفظ حاکمیت عراق نبود؟ پس چرا تصاویر تظاهرات دو روز گذشته را سانسور کردند؟ پاسخ به این پرسش‌ها را باید در راستای تصویری که رسانه‌های غربی از تحولات ماه‌های اخیر در ایران ارائه دادند، جست. خصوصاً نوع موضع‌گیری و پوشش اخبار پس از ترور سردار سلیمانی و ماجرای سقوط هواپیمای اوکراینی.
 
اتفاقاتی که ورق را برگرداند
 
با این وجود، باید دید چقدر فضای حاکم بر این تظاهرات ضد آمریکایی، در آینده حفظ می‌شود. تاکنون چهار حادثه باعث شده تا در عراق ورق برگردد و اهداف دشمن شکست بخورد؛ اما نگاه‌داشتن فضا و حفظ آن اهمیت بالایی دارد. این چهار اتفاق عبارتند از:
 
١- روزی که فرمانده عصائب در آمبولانس کشته شد
٢- حادثه میدان الوثبه و به دار آویختن نوجوان عراقی
٣- روز شهادت رهبران مقاومت
٤- تظاهرات ٢٤ ژانویه
 
همه زیر یک پرچم
 
یکی از نکات مهم و مثبت این تظاهرات انسجام آن بوده است؛ اینکه فقط یک پرچم برافراشته شد و آن پرچم عراق بود و دیگر رنگ و بوی حزبی پیدا نکرد. به نظر می‌رسد وحدت احزاب عراقی بعد از راهپیمایی ضدآمریکایی، با قبل از آن متفاوت خواهد بود. در حال حاضر تقریباً دبیران کل همه احزاب مقاومت و حشد، در مورد راهپیمایی مردمی و اخراج آمریکا از عراق و بندهای بیانیه مقتدی صدر، همفکر، همسو و همراه هستند و طبیعتاً این انسجام در ادامه و خصوصاً پس از انتشار بیانیه معامله قرن در هفته جاری بیشتر خواهد شد.
 
تثبیت قدرت صدر جوان
 
نکته مهم دیگری که نباید از آن غفلت کرد، تقویت جایگاه مقتدی ‌صدر در فضای عمومی عراق است. در سال‌های اخیر نوع کنش‌های مقتدی نوعی بدبینی را در نظر کارشناسان مسائل سیاست خارجی به وجود آورده‌ است؛ لذا نوع واکنش صدر نسبت به اخراج آمریکایی‌ها می‌تواند نشانگر تلاش و طرح وی به‌منظور تحقق زعامت سیاسی بر جامعه عراق باشد.   
 
این اتفاق معنادار و مهم، حتماً لایه‌هایی پنهان خواهد داشت که شاید در روزهای آینده شاهد آن باشیم؛ به‌طور مثال، هدف صدر از این فراخوان و نقش آن در گسترش قدرت وی، جدیت صدر و جریان متبوعش در اخراج آمریکایی‌ها، گزینه‌های فراروی حشدالشعبی در روزهای پس از این قدرت‌نمایی خیابانی و... می‌تواند ابعاد پنهان واقعه دیروز را نمایان سازد. به‌طور کلی این تظاهرات بیش از هر چیز، عملاً توسعه و تثبیت قدرت صدر جوان را در پی خواهد داشت. حال باید دید در روزهای آینده چه کسی می‌تواند بر مرکب این موج سوار شود.