طبق اعلام مقامات دولتی، حتی رئیس جمهور در جریان ماجرا نبوده است که واقعاً نمی توان توجیهی برای آن داشت مگر آن که این ادعا هم دروغ باشد.
 
به گزارش روز نو : در پی انتشار خبر سرنگونی اشتباهی هواپیمای اوکراینی توسط پدافند هوایی ایران، سردار امیرعلی حاجی زاده، فرمانده نیروی هوافضای سپاه توضیحاتی در این باره توضیحات مبسوطی داد و برای اولین بار، ابعاد ناگفته این فاجعه را مطرح کرد.
 
4 نکته درباره سخنان سردار حاجی زاده: چه کسی خبر شلیک کروزهای امریکا را داده بود؟
در این باره 4 نکته زیر قابل تأمل ومناسب است:
 
1 - این که فرمانده ارشد نیروی هوافضای سپاه مقابل دوربین حاضر شده و صراحتاً مسؤولیت ماجرا را به عهده گرفته است، اقدام مناسبی است که البته لازم هم بود. این که هر حادثه و وضعیتی در این کشور "مسؤول" داشته باشد، مطالبه ای ملی است که هرگز بدان جامه عمل پوشانده نشده است ولی در این ماجرا، دستکم شاهدآن بودیم.
 
2 - فرمانده هوا فضای سپاه اعلام کرد که مسؤولان سازمان هواپیمایی در جریان ماجرا نبودند و چون نمی دانستند به هواپیما موشک شلیک شده است، تحلیل های فنی خود را مبنی بر اشکال فنی در هواپیما را مطرح می کردند.
ای کاش مسؤولان ستاد کل نیروهای مسلح که از همان ابتدا واقعیت را می دانستند، حتی اگر به هر علتی نمی خواستند موضوع را بگویند، لااقل به مسؤولان سازمان هواپیمایی و مقامات دولتی اعلام می کردند که تا زمان بازخوانی جعبه سیاه هواپیما، از اظهار نظر در این باره خودداری کنند تا این رسوایی عمومی پیش نیاید.
 
در این میان، نکته قابل توجه این است که طبق اعلام مقامات دولتی، حتی رئیس جمهور که رئیس شورای عالی امنیت ملی نیز هست، در جریان ماجرا نبوده است که واقعاً نمی توان توجیهی برای آن داشت مگر آن که این ادعا هم دروغ باشد.
 
4 نکته درباره سخنان سردار حاجی زاده: چه کسی خبر شلیک کروزهای امریکا را داده بود؟
 
3 - سردار حاجی زاده گفته است که در زمان حادثه، خبر رسیده بود که موشک های کروز آمریکایی شلیک شده اند و به سمت ایران در حرکت اند و به همین دلیل نیز اپراتور موشک تصور کرده که هواپیمای اوکراینی، موشک کروز آمریکایی بوده و شلیک کرده است.  
 
حال سوال این است که خبر نادرست  شلیک موشک های کروز آمریکایی به سمت ایران از کجا رسیده بود؟ و با توجه به سیستم راداری فراگیری که در اختیار نیروهای مسلح قرار دارد، چرا راستی آزمایی نشد؟
 
4 - این "اتفاق" نباید دستاویزی برای تضعیف نیروهای مسلح کشور باشد؛ ایران در هر حال و به ویژه در روز مبادا، به سربازانش نیاز دارد.