برانکو احتمالا سرمربی آینده تیم ملی خواهد بود؛ جایگاهی که عده‌ای معتقدند او برای به‌دست آوردن آن در راه تیم تحت هدایت کی‌روش سنگ‌اندازی کرده و عده‌ای دیگر گمان می‌کنند که او تنها به وظیفه‌اش به‌عنوان سرمربی پرسپولیس عمل کرده است. هرچه که باشد و او به هر دلیلی این رفتارها از او سر زده باشد، صحبت‌هایی که او در گذشته انجام داده احتمالا و در آینده‌ای نزدیک برایش دردسرهای فراوانی خواهد ساخت.
حدود یک‌سال از شکست تیم ملی ایران مقابل سامورایی‌ها در جام ملت‌های 2019 می‌گذرد. روزهایی که با اتمام آن، کی‌روش ایران را ترک کرد و به بوگوتا، پایتخت کلمبیا رفت تا هدایت تیم ملی این کشور را برعهده بگیرد. با رخ دادن این اتفاق، ماجرای درگیری‌های سرمربی پرتغالی تیم ملی و برانکو ایوانکوویچ به پایان رسید. درگیری‌هایی که ترکش‌های آن تا امروز هم همراه فوتبال ایران بوده است و دو قطبی بزرگی را ایجاد کرده است.
در حالی انتقادها از برانکو به‌دلیل صحبت‌ها و رفتارهای او در ذهن مخاطبین فوتبال و علاقه‌مندان به تیم ملی آغاز شده است که او هنوز به ایران نرسیده و به‌عنوان سرمربی تیم ملی انتخاب نشده است. باتوجه به این شرایط به‌نظرمی‌رسد روز سخت پروفسور در اولین کنفرانس خبری‌ای او خواهد بود؛ جایی‌که باید درمورد صحبت‌هایی که او در گذشته درمورد تیم ملی داشته است، حرف بزند و تضادهای خودساخته‌ای که با دستانش سر و شکل داده را رفع کند. تضادهایی که برخاسته از صحبت‌های او درمورد کادرفنی تیم ملی، لیست تیم ملی و مدت اردوهای آماده‌سازی تیم ملی ایران در زمان سرمربی‌گری کی‌روش است.
صحبت‌هایی که قسمتی از آتش شوم دشمنی‌ای بود که باعث شد در بازی‌های دوستانه تیم ملی پیش از جام ملت‌های آسیا به‌جای اینکه کارلوس کی‌روش، سرمربی وقت تیم ملی ایران و دیگر بازیکنان تشویق شوند، برانکو ایوانکوویچ و کاپیتان سرخ‌ها مورد حمایت هواداران ورزشگاه قرار گیرند و دو قطبی بزرگی را شکل داد.
حالا اما جریان روزگار به سمت‌وسوی دیگری حرکت کرده و این پروفسور است که باید با این تضادها دست‌وپنجه نرم کند. برانکو برخلاف گذشته که در جایگاه شاکی قرار داشت، باید در جایگاه متهم قرار گیرد و به سوالاتی مثل این که آیا تیم ملی را فقط با اردوهایی که در روزهایی که فیفا معین کرده است، آماده چهار فینال آینده خواهد کرد پاسخ دهد و اگر جواب برانکو، منفی باشد و او باید پاسخ‌گوی آرشیو صحبت‌هایی که پیش‌تر انجام داده است باشد. این تنها سوال‌هایی نیست که برانکو باید در کنفرانس دادگاه‌مانند خود به آن پاسخ دهد و تا حدی از خود دفاع کند. او باید بگوید که چرا در گذشته برانکو حتی گام‌هایش را فراتر گذاشته بود و در یکی از مصاحبه خود مدعی شده بود که «سیدجلال به تیم خودش وفادار است و گل می‌زند. ولی ظاهرا کی‌روش از این موضوع خوشش نمی آید» و به‌نوعی ماجرای خط خوردن سیدجلال حسینی از لیست تیم ملی ایران را پیش جام جهانی 2018 را به گلزنی او ربط داده بود. ربط دادنی که در ذهن کم‌تر کسی به‌عنوان یک اتهام نقش نمی‌بندد.
حالا برانکو پیش از اینکه قرارداد خود را با تیم ملی امضا کند و به ایران بیاید تا هدایت تیم ملی را در دست بگیرد باید جواب این سوال‌ها را پیدا کند و اگر چنین کاری نکند، تضادی که میان صحبت‌های او و اعمالش درصورت در دست گرفتن سکان تیم ملی ایران ایجاد شده، احتمالا او را زودتر از هر زمانی به سمت‌وسوی فروپاشی ذهنی به‌عنوان سرمربی تیم ملی خواهد برد.
حدود یک‌سال از شکست تیم ملی ایران مقابل سامورایی‌ها در جام ملت‌های 2019 می‌گذرد. روزهایی که با اتمام آن، کی‌روش ایران را ترک کرد و به بوگوتا، پایتخت کلمبیا رفت تا هدایت تیم ملی این کشور را برعهده بگیرد. با رخ دادن این اتفاق، ماجرای درگیری‌های سرمربی پرتغالی تیم ملی و برانکو ایوانکوویچ به پایان رسید. درگیری‌هایی که ترکش‌های آن تا امروز هم همراه فوتبال ایران بوده است و دو قطبی بزرگی را ایجاد کرده است.
در حالی انتقادها از برانکو به‌دلیل صحبت‌ها و رفتارهای او در ذهن مخاطبین فوتبال و علاقه‌مندان به تیم ملی آغاز شده است که او هنوز به ایران نرسیده و به‌عنوان سرمربی تیم ملی انتخاب نشده است. باتوجه به این شرایط به‌نظرمی‌رسد روز سخت پروفسور در اولین کنفرانس خبری‌ای او خواهد بود؛ جایی‌که باید درمورد صحبت‌هایی که او در گذشته درمورد تیم ملی داشته است، حرف بزند و تضادهای خودساخته‌ای که با دستانش سر و شکل داده را رفع کند. تضادهایی که برخاسته از صحبت‌های او درمورد کادرفنی تیم ملی، لیست تیم ملی و مدت اردوهای آماده‌سازی تیم ملی ایران در زمان سرمربی‌گری کی‌روش است.
صحبت‌هایی که قسمتی از آتش شوم دشمنی‌ای بود که باعث شد در بازی‌های دوستانه تیم ملی پیش از جام ملت‌های آسیا به‌جای اینکه کارلوس کی‌روش، سرمربی وقت تیم ملی ایران و دیگر بازیکنان تشویق شوند، برانکو ایوانکوویچ و کاپیتان سرخ‌ها مورد حمایت هواداران ورزشگاه قرار گیرند و دو قطبی بزرگی را شکل داد.
حالا اما جریان روزگار به سمت‌وسوی دیگری حرکت کرده و این پروفسور است که باید با این تضادها دست‌وپنجه نرم کند. برانکو برخلاف گذشته که در جایگاه شاکی قرار داشت، باید در جایگاه متهم قرار گیرد و به سوالاتی مثل این که آیا تیم ملی را فقط با اردوهایی که در روزهایی که فیفا معین کرده است، آماده چهار فینال آینده خواهد کرد پاسخ دهد و اگر جواب برانکو، منفی باشد و او باید پاسخ‌گوی آرشیو صحبت‌هایی که پیش‌تر انجام داده است باشد. این تنها سوال‌هایی نیست که برانکو باید در کنفرانس دادگاه‌مانند خود به آن پاسخ دهد و تا حدی از خود دفاع کند. او باید بگوید که چرا در گذشته برانکو حتی گام‌هایش را فراتر گذاشته بود و در یکی از مصاحبه خود مدعی شده بود که «سیدجلال به تیم خودش وفادار است و گل می‌زند. ولی ظاهرا کی‌روش از این موضوع خوشش نمی آید» و به‌نوعی ماجرای خط خوردن سیدجلال حسینی از لیست تیم ملی ایران را پیش جام جهانی 2018 را به گلزنی او ربط داده بود. ربط دادنی که در ذهن کم‌تر کسی به‌عنوان یک اتهام نقش نمی‌بندد.
حالا برانکو پیش از اینکه قرارداد خود را با تیم ملی امضا کند و به ایران بیاید تا هدایت تیم ملی را در دست بگیرد باید جواب این سوال‌ها را پیدا کند و اگر چنین کاری نکند، تضادی که میان صحبت‌های او و اعمالش درصورت در دست گرفتن سکان تیم ملی ایران ایجاد شده، احتمالا او را زودتر از هر زمانی به سمت‌وسوی فروپاشی ذهنی به‌عنوان سرمربی تیم ملی خواهد برد.
نظراتی كه حاوی توهین و مغایر قوانین کشور باشد منتشر نمی شود
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید
