آریا برزگر مهاجم بلند قامت تیم ملی جوان شبیه سردار آزمون بازی می کند. بازیکنی که هم روی هوا خوب است و هم روی زمین. اما حکایت این دو بازیکن کمی متفاوت است. سردار آزمون بعد از درخشش در ترکیب تیم ملی جوانان راهی تیم سپاهان شد اما چون از سوی امیر قلعه نویی به بازی گرفته نشد، به روسیه رفت و در فوتبال این کشور بود که چهره شد و در ادامه از سوی کارلوس کی روش به تیم ملی دعوت شد. اما آریا برزگر به نیت بازی راهی تیم پرسپولیس شده است و می خواهد با چهره شدن در این تیم راهی تیم ملی بزرگسالان شود و دست کم اکنون برنامه ای برای حضور در تیم های خارجی ندارد.

 شاید در برهه ای که سردار آزمون پیراهن تیم سپاهان را بر تن می‌کرد بازی ندادن به این بازیکن از سوی امیر قلعه نویی طبیعی بود. سردار آن روزها یک بازیکن 17 ساله بود و بازیکن 17 ساله حتی از نظر بدنی هم ظرفیت حضور در بازی های لیگ برتر را ندارد. از سویی انتظارات در تیم های پرطرفدار بالاست و هیچ گاه تماشاگر نتیجه را قربانی بهاء دادن به جوان ها نمی کند. به نظر پرسپولیس باید آریا برزگر را مدیریت کند و در ابتدای مسیری کوتاه به او بازی دهد تا رفته رفته تجربه حضور در ترکیب تیم پرسپولیس را به دست بیاورد و از همه مهمتر انتظارات از یک تیم روی دوش او بار نشود. چه بهتر در دقایقی به میدان بیاید که تیم نتیجه را پیش است. در چنین وضعیتی آریا بدون دغدغه بازی خواهد کرد ودر چنین شرایطی بهتر قابلیت های فنی خود را به رخ خواهد کشید. به واقع نه بی توجهی نسبت به آریا برزگر خوب است که موجب دلسردی او شود و نه باید به یکباره به او میدان داد تا به عنوان یک بازیکن زیر 18 سال مامور تحقق خواسته های یک تیم بزرگ شود. چنین انتظاری بیش از ظرفیت آریا است و به جای اینکه او را بزرگ کند خراب خواهد کرد.