چقدر احتمال ورشکستگی سازمان بازنشستگی شهرداری تهران وجود دارد؟ | روزنو

Roozno | پایگاه خبری تحلیلی روزنو

به روز شده در: ۱۰ فروردين ۱۴۰۳ - ۱۶:۰۰
کد خبر: ۳۹۶۶۵۱
تاریخ انتشار: ۱۴:۲۵ - ۱۳ آبان ۱۳۹۸
پیش از این گزارش‌هایی درباره عملکرد مدیریت سازمان بازنشستگی شهرداری تهران و فقدان برنامه در این نهاد منتشر کرد. همچنین در گزارشی دیگر تنزل شاخص‌های این سازمان را بررسی کرد. در این گزارش مسائل سیاسی و انتصاب‌های جناحی در این نهاد بررسی شده و نشان داده می‌شود که تغییرات سیاسی چگونه نقشه راه سازمان را تغییر داده و از مسیر خود دور کرده است.
پیش از این گزارش‌هایی درباره عملکرد مدیریت سازمان بازنشستگی شهرداری تهران و فقدان برنامه در این نهاد منتشر کرد. همچنین در گزارشی دیگر تنزل شاخص‌های این سازمان را بررسی کرد. در این گزارش مسائل سیاسی و انتصاب‌های جناحی در این نهاد بررسی شده و نشان داده می‌شود که تغییرات سیاسی چگونه نقشه راه سازمان را تغییر داده و از مسیر خود دور کرده است.

بگذارید مسائل را کمی کلان‌تر از رویکرد سازمانی خاص ببینیم، در طی سال‌های پس از دفاع مقدس کشور دارای برنامه مشخصی در اجرا نبود و بهمین دلیل آیت الله هاشمی که قبل از ریاست جمهوری مدیریت جنگ را بر عهده داشت با همت چند تن از معتمدین نسبت به تهیه یک برنامه اقدام کرد؛ به این ترتیب تمام مسئولین در قوای سه گانه موظف شدند نسبت به تدوین و تنظیم برنامه‌ای جامع و پوشش دهنده همه جوانب از دید آن دستگاه اقدام کنند.

این برنامه‌ها در سازمان برنامه و بودجه که بعدا به نام مدیریت و برنامه ریزی تغییر نام داد مدون شد و بعنوان یک لایحه به مجلس رفت تا در کمیسیون‌های مختلف مورد بررسی‌های کارشناسی قرار گیرد و مرکز پژوهش‌های مجلس هم موظف شد پس از آماده شدن لوایح مربوط به برنامه آن را از صافی مجمع تشخیص مصلحت نظام گذرانده تا با ابلاغ رهبری اجرای آن آغاز شود.

در چشم انداز این برنامه‌ها نیز ایران ۱۴۰۴ کشور باید به اهداف تعیین شده دست می‌یافت، بطور مثال ایران طبق همان برنامه ایران می‌بایست در صدر قدرت‌های اقتصادی منطقه قرار می‌گرفت و مسئولین در هر سه قوه فارغ از گرایش‌های سیاسی گام‌های جدی و موثری در راستای نیل به اهداف نگاشته شده و ابلاغ شده بردارند.

طی سال‌های پس از ابلاغ برنامه هم دولت‌ها و هم مجالس و هم قو قضائیه خود را متعهد به همخوانی سیاست‌ها و خط مشی تبیین شده با برنامه می‌دانستند و بدیهی است این برنامه همچنان ادامه دارد و هرگونه سنجش توفیق و ارزیابی آن منوط به پایش دقیق توسط نهاد‌های ذیربط دارد.

در شهر تهران نیز تا زمان نشستن قالیباف بر کرسی شهرداری تهران در سال ۸۴ هیچ برنامه توسعه‌ای در مدیریت شهری بچشم نمی‌خورد و حتی پس از انتخاب بعنوان شهردار پایتخت، او در برابر پرسش خبرنگاری که ازو پرسیده بود برنامه‌تان برای تهران چیست؟ به چند جمله کلیشه‌ای اکتفا کرد و گفت چون از قبل مشخص نبود که به عنوان شهردار انتخاب شود برنامه‌ای برای شهر ندارد، اما بزودی با برنامه‌ای جامع شهر تهران را متحول می‌کند و از نظر سازمانی (ساختاری) آن را کوچک و پویا خواهد کرد.

این قول قالیباف درباره کوچک سازی ساختار شهرداری به هدف‌های تعیین شده نرسید و شهرداری که تا آن زمان دارای حدود ۱۷۰۰۰ پرسنل اعم از کارمند و کارگر بود با رشدی تقریبا ۳۰۰ درصدی در زمان تحویل شهرداری به نجفی در حدود ۶۴۷۰۰ رسید. البته میرلوحی عضو شورای شهر تعداد حقوق بگیران این نهاد را بیش از ۱۰۰ هزار نفر می‌داند که این بزرگترین چالش تیم مدیریت شهری اعم از شورای اسلامی شهر تهران و شهرداری است.

رویداد۲۴ پیش از این در گزارشی به تعداد بسیار زیاد پرسنل شاغل در شهرداری یک ابر چالش برای نجفی شهردار وقت تهران در شهریور ۹۶ اشاره داشته و طی گزارش‌هایی در زمستان ۹۶ و بهار ۹۷ معاونت وقت منابع انسانی شهرداری تهران را به مرتفع کردن این چالش دعوت کرده بود.

این درخواست البته به مذاق ابراهیم شیخ معاون وقت منابع انسانی خوش نیامد. او در جلسات خصوصی با اعضاء کمیسیون منابع انسانی شورای شهر دم از تعدیل نیرو می‌زد اما بیرون از کمیسیون هیچ اقدامی صورت نمی‌پذیرفت و سرانجام شورای اسلامی شهر تهران رای به برکناری‌اش داد.

با آماده شدن اولین برنامه توسعه شهری در معاونت برنامه ریزی و توسعه شهری شهرداری تهران نیز اولین گام‌های اجرایی شهرداری تهران برداشته شد و بدیهی بود شورای شهر تهران به عنوان مجلسی در ابعاد کوچک‌تر می‌توانست سطح انتظارات و توقعات مردم از نمایندگان خود را و به تبع آن شهرداری تهران رصد کند.

این برنامه به عنوان برنامه اول و سپس برنامه دوم و سوم که لوایح آن به شورای اسلامی شهر تهران ارائه شد، دقیقا شبیه سلف بزرگتر آن در سطح کشور دارای اهداف و پارامتر‌های اندازه‌گیری است و تمام اجزای شهرداری تهران موظف به برنامه ریزی جزئی، پایش میزان انحرافات، تخصیص و پادار کردن بودجه برای تضمین اجرا و مراقبت از ممانعت از انحراف احتمالی هستند، اما نکته جالب در سازمان بازنشستگی این است که این سازمان یا از فقدان برنامه یا از قائل نبودن به وجود برنامه رنج می‌برد و شنیده‌ها از درون سازمان بازنشستگی حاکی از عدم پایش برنامه احتمالی خبر می‌دهد.

در واقع به نوعی از انحاء در سازمان بازنشستگی برنامه‌ای وجود ندارد که پایش شود؛ بخشی از این بی برنامگی متوجه مدیریت ارشد این مجموعه است. در واقع نه معاونت برنامه ریزی این سازمان و نه هیات مدیره این سازمان که اتفاقا معاون برنامه ریزی شهردار هم عضوی از آن است قیدی در این خصوص ندارند و متاسفانه حناچی شهردار تهران نیز حساسیت لازم را بخرج نمی‌دهد تا از زیر مجموعه خود، اجرا یا عدم اجرای برنامه فرضی برای آن سازمان را بازخواست کند.

در این حال باید برای شرایط و سرمایه‌های در گردش بازنشستگان در فشار این نهاد عمومی نگران بود، چون ادامه این روند سازمان متبوع را به سمت به بن بست و ورشکستگی می‌کشاند، در این بین سوالی که مطرح است این است که تغییرات سیاسی در راس یک نهاد عمومی تا چه میزان در عملکرد آن نهاد تاثیر گذار است؟

آیا با رفتن قالیباف نظامی و آمدن نجفی که صبغه ریاست بر سازمان برنامه را در کارنامه داشت، باید شاهد بی برنامگی در یک سازمان که نقش هلدینگ را بازی می‌کند بود؟

شورای شهر تهران تا چه حد بر بی برنامگی این سازمان ورود کرده یا می‌کند؟ هر چند این سازمان متعلق به معاونت توسعه منابع انسانی شهرداری تهران است، اما نقش معاونت برنامه ریزی و توسعه شهری که اتفاقا هم اکنون هر دو معاونت را یک نفر مدیریت می‌کند و عضو هیات مدیره این سازمان هم هست، چیست؟ نقش شهردار تهران به عنوان نماینده یگ گروه ۷۰ هزار نفره و خانواده‌های آنان که قریب به ۳۰۰ هزار نفر را در بر می‌گیرد، چیست؟
نظر شما
نظراتی كه حاوی توهین و مغایر قوانین کشور باشد منتشر نمی شود
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید
نام:
ایمیل:
* نظر:
عکس روز
خبر های روز