فلفل تند یا شیرین خواص زیادو مشابهی دارند. فلفل تند و فلفل شیرین یا فلفلدلمهای، دارای فیبر و آب، ویتامین C و مقادیر زیادی آنتیاکسیدان و ترکیبات کاروتنوئیدی هستند.
این ترکیبات کاروتنوئیدی مواد محلول در چربی است که باعث ایجاد رنگهای مختلف از قرمز و نارنجی تیره تا سبز، بنفش و سیاه میشود.
البته طعم تند برخی از فلفلها به دلیل وجود مواد قلیایی در آن هاست که طعمی تند و کمی تلخ را ایجاد میکند. فلفل تند، ویتامین C زیادی دارد و حتی میتوان گفت غنیترین منبع ویتامین C است اما از آن جا که در غذاهای ایرانی کمتر استفاده میشود،به طور کلی همه فلفلها میتوانند افزایش متابولیسم بدن کمک کنند اما فلفل تند میتواند انرژی غذا را تا حد زیادی افزایش دهد، باعث گرمازایی در بدن و در نهایت کالریسوزی و کاهش وزن شود.
استفاده بیش از حد از فلفل تند عوارضی ندارد و افراد هندی یا ساکنان آسیای دور با وجود مصرف غذاهای بسیار تند که برای ما ایرانیها غیرقابل تحمل است، دچار مشکل نمیشوند اما از آن جا که در فرهنگ غذایی ما، خوردن غذاهای تند چندان متداول نیست، سیستم گوارشی بسیاری از افراد به غذاهای این چنینی عادت ندارد و ممکن است بعضی افراد با خوردن این غذاها دچار سوزش معده، افزایش فشار خون یا تپش قلب شوند.
هر دو فلفل، هم تند و هم شیرین خواص زیادو مشابهی دارند. انواع فلفل حاوی مقدار زیادآنتیاکسیدانهای مختلف با خواص ضدسرطانی و ضد بیماریهای قلبی-عروقی و ضد بیماریهای مزمن هستند و خاصیت ضدالتهابیشان بسیار زیاد است.
البته تمام این خواص در فلفل تند بسیار بیشتر از فلفل شیرین است و تاثیرگذاری بیشتری نسبت به فلفل شیرین دارد.
فلفل تند، ویتامین C زیادی دارد و حتی میتوان گفت غنیترین منبع ویتامین C است، اما از آن جا که در غذاهای ایرانی کمتر استفاده میشود، به عنوان منبع غذایی مهم برای تامین ویتامین C افراد محسوب نمیشود.