در نهایت اصولگرایان قم تصمیم گرفتند به حضور یک روحانی یعنی مجتبی ذوالنوری در لیست سه نفره خود بسنده کنند. اما این بخش از خبر، در نگاه همگان، اهمیت خواهد یافت که؛ اصولگرایان قم تا پیش از انتخابات قبلی مجلس، به حسب حفظ ظاهر هم که بود، برای دادن لیست انتخاباتی خود صبر می‌کردند تا نظر جامعه مدرسین حوزه علمیه قم و لیست انتخاباتی این تشکل مهم حوزوی ارائه شود اما گفته شده در این انتخابات، بدون توجه به لیست جامعه مدرسین، لیست شورای هماهنگی اصولگرایان قم نهایی شده است.

به گزرش روز نو :غلامرضا بنی اسدی: دو ماه مانده به ثبت نام و سه ماه مانده به انتشار رسمی اسامی نامزد ها یازدهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی، شورای هماهنگی اصول گرایان استان قم، بعد از بررسی گزینه‌های مختلف برای پرکردن لیست سه نفره خود در انتخابات مجلس شورای اسلامی، در نهایت علیرضا زاکانی نماینده سابق تهران را انتخاب کرد.
 
شاید برای بسیاری، این خبر، از اهمیت چندانی برخوردار نباشد . حتی ادامه خبر که؛ پیش از نهایی شدن این موضوع، روی گزینه‌هایی همچون حمید رسایی، محمود نبویان و ... هم بحث شد اما در نهایت اصولگرایان قم تصمیم گرفتند به حضور یک روحانی یعنی مجتبی ذوالنوری در لیست سه نفره خود بسنده کنند. اما این بخش از خبر، در نگاه همگان، اهمیت خواهد یافت که؛ اصولگرایان قم تا پیش از انتخابات قبلی مجلس، به حسب حفظ ظاهر هم که بود، برای دادن لیست انتخاباتی خود صبر می‌کردند تا نظر جامعه مدرسین حوزه علمیه قم و لیست انتخاباتی این تشکل مهم حوزوی ارائه شود اما گفته شده در این انتخابات، بدون توجه به لیست جامعه مدرسین، لیست شورای هماهنگی اصولگرایان قم نهایی شده است.
 
این اهمیت چندین برابر خواهد شد وقتی بدانیم که در جبهه اصلاح طلبان به عنوان دیگر جناح شناخته شده و صاحب هویت و شناسنامه در نظام سیاسی ایران، نه تنها نمی تواند همزمان با رقیب، لیست ببندد که گاه در واپسین روز ها هم باید با آگهی در رسانه ها از نامزدهای تایید صلاحیت شده که قرابت فکری دارند، دعوت به حضور در لیست انتخاباتی کند. چیزی که برای همین مجلس دهم اتفاق افتاد و از میان موجودین به این فهرست رسید که امروز برخی اما و اگر می کنند. قطعا اگر می شد مثل اصول گرایان، چند ماه مانده به انتخابات، لیست بست، به افراد توانمند تری می شد رسید. قاعده کار رقابت نیز همزمانی کارها را اقتضا می کند اما چنین نیست. اصول گرایان، چند ماه مانده به ثبت نام، لیست می بندند با اعتماد یقینی به تایید صلاحیت شان. این لیست هم تغییری نمی کند و برنامه هاشان را از همین الان هم پی می گیرند مگر قضای الهی در کار شود و افراد لیست از میدان به در روند و نوبت به رزرو ها خواهد رسید اما شاکله لیست حفظ خواهد شد هرچند تصور این شاکله بندی برای رقیب، نشدنی باشد.
 
در رقابت ها هم سخن نمی گویم فقط به یک خاطره بحث را پایان می دهم که؛ چند سال پیش، در نمایشگاه مطبوعات به یکی از چهره های قدیمی و مطرح اصول گرایان برخوردم که میدان را خالی می پنداشت و داد سخن داده بود که اصول گرایان، رای را می برند. هرجا ما متحد لیست دادیم، بردیم. اصلاح طلب ها رای ندارند و رئیس دولت اصلاحات هم عددی نیست که حمایت بکند یا نکند. اصلا مهم نیست و... آنجا با این سخن که ؛ حاضرید با 30 درصد آوانس در شهر خودتان با کاندیدای اصلاح طلبان، رقابت کنید؟ در کلامش نشستم که پاسخ اش بسیار جالب بود؛ نه! او "همه فضا " را برای خود می خواست و برای رقیب، امکان رقابت با منفی 30 در صد هم قائل نبود! کلام به این ادامه پیدا کرد که با حریف درجه دو اصلاحات در شهر خودتان با شرایط برابر رقابت را می پذیرید؟ که باز جوابش منفی بود. وقتی گفتم این نه رسم رقابت است و نه بر سبیل عدالت، ابرو در هم کشید و وقت رفتن، دستم را فشرد. طعم محبت نداشت، شاید می خواست قدرتش را نشانم دهد تا دست، این پیغام را به زبان و اندیشه منتقل کند. من اما پیام را نگرفته ام هنوز.