«عبدالرحمن الجدیع» تحلیلگر سعودی در مقاله ای نوشت: ماهیت روابط میان کشورها به تعامل پویا و پایدار با دیگر کشورها در فضای بین المللی شناخته می شود و  روش هاو ابزارها را برای تعامل با بحران ها، قضایا و مهار تنش ها از طریق نهادهای بین المللی نظیر سازمان ملل و یا میانجی گران شناخته شده بین المللی و به هدف تاثیرگذاری روی مواضع طرف های تهدیدکننده صاح وامنیت بین الملل به کار می گیرند.
 
به گزارش روز نو ، الجدیع در مقاله خود تحت عنوان «آیا دیپلماسی صبر ایران را نجات می دهد؟» همچنین نوشته است: در سایه تحولات اوضاع بین المللی در دوران معاصر، کشورها از وسایل موجود برای مقابله با درگیری ها و مهار آنها استفاده می کنند تا از وخامت و خطرناک شدن بحران ها و تبدیل عمدی یا عمدی آنها به جنگ جلوگیری کنند. بحران کنونی میان آمریکا و ایران خطری برای جامعه بین المللی محسوب می شود که مقابله با پیامدهای و کاهش چالش های جدی ناشی از آن را ایجاب می کند.
 
وی افزود: رویارویی میان آمریکا و ایران پس از خروج واشنگتن از توافق هسته ای و درخواست آمریکا برای تدوین دوباره آن بر اساس ساختاها و مد نظر قرار دادن مفاهیم جدیدی نظیر سیاست خارجی ایران در قبال منطقه، موشک های بالستیک این کشور و توقف حمایتهای آن از گروههای منطقه ای در این توافق، به مرحله خطرناکی رسیده است.
 
نویسنده سعودی در ادامه داد: در برابر تحولات سیاسی و دیپلماسی ملتهب، مشخص می شود که الگوی ارتباطی میان ایران و آمریکا از نوعی چشم انداز فلسفی متفاوت برای حل بحران موجود نشأت می گیرد: به طوری که راهبرد آمریکا برای مهار تنش روی گزینه های مختلفی استوار است از آن جمله: فشار سیاسی و دیپلماسی که یا از طریق اظهارات چرب و نرم برای کشاندن طرف مقابل به گفتگو صورت می گیرد و یا از طریق بسیج نیروها، تحمیل تحریم های شدید اقتصادی و یا هم از طریق ترغیب نیروهای تاثیرگذار برای بازداشتن ایران از توسعه توانایی های هسته ای و تهدید امنیت و ثبات منطقه.
 
الجدیع  در ادامه آورد: اما در مقابل، ایران در سیاست خارجی رویکردی را دنبال می کند که می توان از آن به«دیپلماسی صبر» (patient diplinacy) نام برد  و اساس این سیاست را خویشتن داری،  تحمل شیدترین فشارها و خسته کردن رقیب در مجادله اداره بحران تشکیل می دهد. اما در عین حال شبکه ارتباطی خود را از طریق چارچوب های دوجانبه با کشورها و استفاده از اقناع و اشاره به منافع دو جانبه پایدار و ایجاد پل ها برای دستیابی به همبستگی آن کشورها دوچندان می کند. ایران علاوه بر این از طریق راهکارهایی موسوم به «قدرت نرم» برای ترویج منافع، توسعه نفوذ و نشان دادن آن به صورتی خلاف واقعیت تلاش می کند.
 
وی با اشاره به اینکه تهران برخلاف توافق امضا شده با قدرت های بزرگ، از حجم غنی سازی اورانیوم خود افزوده است، در ادامه آورده است: ایران همچنان نسبت به اتخاذ اقدامات تنشزای دیگری جهت کاهش تعهدات برجامی تهدید می کند زیرا طرف های دیگر به وعده های خود عمل نکرده اند.
 
این نویسنده سعودی در پایان نوشت: وضعیت به جایی رسیده است که تحلیلگران سیاسی قادر نیستند به قطع یقین درباره روزها و ماههای آتی نظر دهند اما امید می رود که تلاش های مشترک بین المللی به ایجاد فضای صلح و حل و فصل مسالمت آمیز بحران در منطقه منجر شود.