چندی پیش نماینده محترم شهرستان نجف آباد مهندس زنگنه را متهم به عدم توجه به ساخت پالایشگاه نمود و جملات غیر حرفه ای بیان نمودند که لازم است اتهام های غیر  حرفه ای ایشان مورد بررسی قرار گیرند.  مقام معظم رهبری بارها به انتقاد سازنده تاکید فرمودند‌ انتقاد سازنده انتقادی است که از روی علم و‌شناخت و فهم موضوع باشد و‌با هدف اصلاح باشد نه تخریب و در کنار آن راهکار های اصولی و‌منطقی ارائه گردد در خصوص امر به معروف نیز این اصل حاکم است که آمر به معروف خود اهل عمل باشد و در حوزه ای که می خواهد امر به معروف نماید صاحب نظر و دانش باشد آن حوزه را خوب بشناسد و در آن حوزه اهل ایده و تحلیل باشد. آقای ابوترابی تخصص و‌تجربه کاریشان چیست؟ چقدر در حوزه ای که ابراز نظر نموده و‌تعیین تکلیف کرده و‌تخریب شخصیت نموده اند صاحب نظر و تجربه و‌تخصص هستند؟ ایشان در یکی از شهرهای تحت پوشش حوزه انتخابیه شهرستان نجف آباد،تیران و کرون قاضی بودند و‌در انتخابات مجلس با پشتوانه جریانی خاص و‌با الم نمودن ارزش مهمی چون خانواده شهدا بودن وارد مجلس شدند. در دوران حضور در مجلس نیز در حوزه نفت و پالایش نفت،  ادامه تحصیل نداده و‌صاحب تجربه اجرایی جدیدی نیز نشدند لذا شرایط لازم جهت انجام فریضه امر به معروف را در موضوعی که در آن هیچ تخصصی کسب ننموده اند ندارند. مجلس شورای اسلامی کمیسون تخصصی انرژی دارد که نظارت بر عملکرد وزارت نفت بر عهده این کمیسیون تخصصی است.

اما در پاسخ به انتقاد از مهندس زنگنه در خصوص عدم توجه کافی ایشان به ساخت پالایشگاه موارد ذیل به استحضار ایشان و همفکرانشان می رسد:

۱- در سال ۱۳۹۲ تولید بنزین ایران حدود  60میلیون لیتر بودو‌ اکنون به حدود ۸۰ میلیون لیتر رسیده

۲- با تکمیل پالایشگاه ستاره خلیج فارس و بهره برداری از پالایشگاه سیراف و‌پروژه های توسعه ای جاری در سایر پالایشگاه های کشور تولید بنزین به حدود صد میلیون لیتر خواهد رسید.

۳- با توجه به بودجه محدود وزارت نفت و شرایط نامناسب جهت سرمایه گذاری های خارجی،  مهمترین وظیفه وزیر نفت که به درستی محور برنامه ها و‌سرمایه گذاری های وزارت نفت بود توجه و‌تلاش ویژه جهت بهره برداری از میادین مشترک در پارس جنوبی و سایر میادین مشترک بود که عملکرد مهندس زنگنه در این خصوص افتخار آفرین بوده و‌هست

۴- تامین کمبود شدید اتان مورد نیاز پتروشیمی های کشور برنامه بزرگ و‌ماندگار دیگری بود که در این دوره انجام‌ و‌ منجر به افزایش چشمگیر محصولات پلیمری گردید که اگر این مهم محقق نمی شد اکنون توان تولید و‌صادرات این میزان محصولات پلیمری محقق نمی گردید.

۵-  تولید بنزین و گازوئیل با هدف صادرات برنامه مناسبی است اما در شرایط سخت تحریم صادرات گسترده بنزین و‌گازوئیل حتی به کشورهای همسایه نیز سخت تر می شود. در خصوص نیاز داخل نیز تولید متناسب با نیاز داخل وجود دارد منتها ضرورت دارد مصرف بی رویه و‌قاچاق بنزین باروش های علمی و منطقی تجربه شده در جهان کنترل گردد. تازمانی که قیمت بنزین نسبت به کشورهای همسایه اندک است هر چه تولید افزایش یابد یا مصرف داخل می شود یا قاچاق

۶- ساخت یک پالایشگاه همانند پالایشگاه اصفهان نیاز به حدود ۳ میلیارد دلار سرمایه گذاری دارد و حداقل دو سال زمان برای جانمایی، مطالعات زیست محیطی و مطالعات اجتماعی و‌سایر پروژه های مطالعاتی نیاز دارد، در کنار این مطالعات در این دو‌سال می بایست مجوز صندوق توسعه ملی، جذب فاینانسور و مطالعات فنی و‌اقتصادی انجام پذیرد همچنین با توجه به محدودیت های قانون گذار جهت سرمایه گذاری مستقیم وزارت نفت در اجرای پروژه های پالایشگاهی و‌پتروشیمی می بایست سرمایه گذاران بزرگ داخلی یا خارجی را متمایل به سرمایه گذاری جدی و واقعی در این حوزه نمود که این فضای تحریم امکان پذیر نمی باشد. پس از انجام مراحل ذکر شده، در صورت عدم تحریم خرید لایسنس و نبود محدودیت جهت خرید تجهیزات و ماشین آلات اصلی حداقل زمان مورد نیاز جهت ساخت پالایشگاه  تا رسیدن به بهره برداری ۴ سال خواهد بود اما اگر در حین اجرا برای خرید تجهیزات اصلی ایران مورد تحریم مجدد قرار می گرفت( که چنین شد) زمان ساخت پروژه با تاخیر چند ساله یا توقف و‌هدر رفت صدها میلیون دلاری مواجه می گردید. لذا در شرایطی که تکلیف تحریم های ایران روشن و‌نهایی نشده بود هیچ بخش خصوصی حاضر به ریسک چنین سرمایه گذاری کلانی نمی شد و‌اگز می شد اکنون صدها میلیون دلار سرمایه گذاری در وسط راه بلا تکلیف و‌بدون استفاده رها می گردید لذا در چنین شرایطی اولویت سرمایه گذاری تکمیل پروژه های نیمه تمام و‌پروژه های توسعه واحدهای پالایشگاهی موجود است که این مهم در مدت مدیریت مهندس زنگنه در حد اختیارات ایشان پیگیری می شد.