ایالات متحده سال ها است این سیاست را پیگیری می کند، اما حالا آن چه مشخص است این است که تقریبا هیچ کشوری در جهان موافق آن نیست. این مساله می تواند یک خطر بزرگ برای آمریکا باشد چرا که ممکن است کشورهای جهان را علیه آن متحد کرده و در نهایت موجب دور زدن سیستم مالی آمریکا شود.
رئیس جمهور ترامپ و همکارانش می گویند که نتیجه رویارویی آنها با ایران از هم اکنون روشن است، این تنش فقط یک پیروز دارد و آن آمریکا است!
 
به گزارش  روز نو ، لس آنجلس تایمز با انتقاد از سیاست های تحریمی ایالات متحده نوشت:  از نظر آن ها ایران اکنون در یک رکود عمیق به سر می برد؛ اقتصاد آن ها ممکن است در سال جاری 6 درصد کاهش یابد. نرخ تورم به 40 درصد برسد و ارزش پول ملی باز هم سقوط کند. پیش بینی می شود تشدید تحریم ها تهران را زا حداقل 10 میلیارد دلار درآمد محروم کند.
 
اما هدف آمریکا چیست؟ آیا ایالات متحده فقط دنبال تضعیف اقتصاد این کشور است؟
 
برای آمریکا این تحریم ها به عنوان وسیله ای برای دستیابی به اهداف بزرگتر به شمار می رود. آمریکا به دنبال این است تا از این طریق قدرت نظامی و نفوذ ایران در منطقه را کاهش دهد، اهدافی که هیچ کدام از آن ها بدون شک به این سادگی محقق نخواهد شد.
 
تجربه ثابت کرده که سیاست تحریمی عموما شکست خورده است. به عنوان مثال در سال 1962 ایالات متحده تحریم تجاری را علیه فیدل کاسترو اعمال کرد؛ اما واقعا رژیم کوبا سقوط کرد؟ ایران از زمان انقلاب اسلامی در سال 1979 تحت تحریم های آمریکا قرار گرفته است؛ اما حالا با گذشت 40 سال این حکومت هم با پرجاست.
 
دیوید س. کوهن، یکی از مقامات پیشین وزارت خزانه داری آمریکا که در زمان دولت اوباما مسئول اعمال تحریم ها بود اخیرا گفت که تحریم هرگز منجر به تغییر رفتار یا نظام نخواهد شد. او در این باره افزود: هیچ سابقه تاریخی وجود ندارد که خلاف ادعا مرا ثابت کند.
 
‎تحریم های‎ ‎بین‌ المللی‎ ‎علیه‎ ‎رژیم‎ ‎آپارتاید‎ ‎در‎ ‎آفریقای‎ ‎جنوبی‎ ‎این‎ ‎حکومت‎ ‎را‎ ‎مجبور‎ ‎کرد‎ ‎که‎ ‎در‎ ‎سال‎ ‎‌۱۹۹۳‌‎ ‎با‎ ‎جریان‎ ‎مخالفان‎ ‎به‎ ‎رهبری‎ ‎نلسون‎ ‎ماندلا‎ ‎کنار‎ ‎بیاید‎. اما‎ ‎این‎ ‎در‎ ‎نتیجه‎ ‎سالها‎ ‎اعتراضات‎ ‎خیابانی‎ ‎و‎ ‎قطع‎ ‎حمایت‎ ‎آمریکا‎ ‎از‎ ‎این‎ ‎حکومت‎ ‎در‎ ‎پایان‎ ‎جنگ‎ ‎سرد‎ ‎نیز‎ ‎بود.  
 
دولت ترامپ 12 درخواست را مطرح کرده، از جمله محدودیت های قاطع در زمینه تحقیقات هسته ای و توسعه موشک، خروج نیروهای سوریه، پایان حمایت از گروه های طرفدار ایرانی در کشورهای دیگر، وعده لغو سخنان ضد اسرائیلی و اصلاحات داخلی در کشور. اگرچه از نظر آمریکا این پیشنهاد جدی است اما همه در ایران آن را یک شوخی می پندارند و معتقدند آمریکا عزمی برای مذاکره ندارد.
 
اگر هدف آمریکا تنها کم کردن درآمد ایران است خوب شاید در این امر موفق شوند، اما بدون شک این تحریم ها نه منجر به تغییر نظام و نه منجر به تغییر رفتار یا حل تنش ها نمی شود. از طرفی، تاریخ نشان می دهد که کاهش درآمدهای نفت، حمایت ایران از گروه های نظامی را متوقف نخواهد کرد و حتی به نظر می رسد آمریکا در این بخش هم شکست بخورد.
 
روزنبرگ در مورد اصرار آمریکا بر اعمال تحریم می گوید: ایالات متحده سال ها است این سیاست را پیگیری می کند، اما حالا آن چه مشخص است این است که تقریبا هیچ کشوری در جهان موافق آن نیست. این مساله می تواند یک خطر بزرگ برای آمریکا باشد چرا که ممکن است کشورهای جهان را علیه آن متحد کرده و در نهایت موجب دور زدن سیستم مالی آمریکا شود.